He wants me

Part nine

POV Brooke

De bel gaat en met een opgelucht gevoel verlaat ik het lokaal. Eindelijk uit. Ik loop naar mijn kluis en graai mijn jas eruit. Ik loop naar de aula en wil naar buiten lopen als ik mijn naam hoor. Ik draai me om en zie Lydia aan komen rennen. 'Gaan we vanmiddag chillen?' vraagt ze hijgend. Grinnikend kijk ik haar aan. 'Je heb 13 meter gerend. Meen je deze?' Ze geeft me een kille blik en ik barst in lachen uit. 'Ey White!' Ik stop met lachen en kijk Lydia vragend aan maar die kijk afkeurend in de verte. Ik draai me om en zie wat zij ziet, Aiden. 'Zorg je dat die opdrachten vanmiddag af zijn?!' 'Kom je gezellig mee dan?' Ik sla mijn armen zuchtend over elkaar. Hij barst in lachen uit. 'Ik meen het. Ik ga het niet in mijn eentje maken.' zeg ik schouderophalend. Hij stopt met lachen en zijn ogen worden vijf tinten donkerder. Het meisje wat aan hem vast geplakt zit duwt hij aan de kant en met grote passen komt hij op me aflopen.  Hij buigt over me heen. Zijn frisse adem gemengd met rook strijkt over mijn gezicht. 'Ik zei volgens mij dat jij het morgen af heb. Wat begrijp je er niet aan?' vraagt hij fluisterend. 'Volgens mij zei ik dat ik het niet alleen ga maken. Wat begrijp je daar niet aan?' vraag ik zacht. Niet in staat om hem aan te kijken. 'Als jij het niet af heb, ik doe je wat.' fluistert hij. Mijn hart klopt inmiddels in mijn keel en mijn adem stokt. Hij geeft me nog een kille blik en loopt dan weer terug. Ik kijk hem na. Hij trekt het meisje wat net aan hem vast geplakt zat weer naar hem toe en drukt zijn lippen ruw op de hare. Vol walging kijk ik ernaar. Ik voel een hand op mijn schouder die me wakker schud. 'Sorry, vanmiddag gaat niet door denk.' zucht ik. 'Ik help je wel.' Dankbaar kijk ik haar aan en samen lopen we naar de auto.

Ik stap in en staar voor me uit. 'Je kan mij niet vertellen dat niemand weet waarom hij zo doet.' zeg ik uit het niets. Lydia start de motor en rijd weg. 'De enige die het weten zijn Cameron, Nathan en hijzelf. Er zijn wel wat roddels maar die zijn zo ongeloofwaardig, die zijn echt niet waar.' 'Wat zijn die roddels dan?' 'Je heb er één die zegt dat hij bij de maffia zit. Er werd ook eens gezegd dat zijn hele toekomst al is uitgestippeld en dat absoluut niet, hij wil er op deze manier onderuit komen. En er werd heel even gezegd dat hij dit gedrag compenseert.' 'Met wat?' 'Geen idee.' Ik laat mezelf achterover in de stoel vallen. 'De maffia lijkt me erg sterk.' 'Ja het is ook allemaal complete onzin. Daarom zijn het roddels.' Zegt ze op een duh-toon. 'Ik denk gewoon dat die jongen ongelukkig is.' 'Waarom gebruikt hij dan elke meisje?' 'Geen idee. Je kan mij gewoon niet wijsmaken dat die jongen gelukkig is.'
De auto komt tot stilstand en we stappen uit. Ik zoek mijn huissleutels en haal de deur van het slot. Ik stap naar binnen en gooi mijn tas op de grond. Ik loop naar de keuken. Ik hoor Lydia achter me aankomen en ze laat zichzelf op een barkruk aan het keukeneiland zakken. Ik open een kastje en haal er twee glazen uit. Ik schenk wat cola in en ga tegenover haar staan.
'Heb jij die opdracht al af?' Lydia knikt. 'Wij zijn die dag meteen die film gaan kijken en hebben de opdrachten meteen gemaakt. Dan waren we maar klaar.' Ik knik. 'Zullen we dan maar?' zucht ik. Ze grinnikt en samen lopen we naar boven.

Ik open mijn slaapkamerdeur en graai mijn laptop van mijn bureau. 'O my god.' hoor ik zacht achter me. Vragend draai ik me om. 'Jou kamer is fantastisch!' ik begin te lachen en laat mezelf op bed vallen. Ik start de laptop op en Lydia komt naast me zitten.
'Oké. Waarom kan permafrost een bedreiging zijn voor de bevolking op Alaska?' Vragend kijk ik Lydia aan. Ze opent haar mond om te antwoorden als haar telefoon afgaat. Ze krijgt grote ogen en een brede lach op haar gezicht. 'Wat?' Ze duwt haar telefoon in mijn handen. Mijn ogen glijden over het berichtje.

Noah : Heey Lyd! Uhm ik had een vraagje. Het zit dus zo, uhm, ik ben laatst uiteten geweest in een fk lekker tentje met mijn ouders. En uhm, ik dacht dus misschien wil je samen gaan? Ik heb gereserveerd om 20.00 u. Ik kom je ophalen om 18.00 u. Even over het strand lopen fz? Idk. Laat maar weten!

Ik kijk haar aan en ze heeft ene twinkel in haar ogen. 'Er was dus wel iemand!' gil ik. Ze word rood en ontwijkt mijn blik. Snel kijk ik op de klok. 16.00 uur. 'Lydia, je moet nu gaan! Je moet je nog klaar maken enzo!' Moeilijk kijkt ze me aan. 'Ik zou je helpen. Dus dat maken we eerst af.' Ik rol met mijn ogen en geef haar een tik op haar hoofd. 'Lydia denk na! Je heb een facking date! Ga!' Langzaam dringt het idee binnen en ze springt van bed. 'Je je heb gelijk. Zie je morgen schat!' roept ze terwijl ze de trap af rent. Im begin te lachen maar focus me dan op de opdrachten.