He wants me

Part forty - three

POV Brooke

'Lieverd, kom je!' Nog snel haal ik een borstel door mijn haar en ik ren de trap af. Ik gooi mijn tas in de gang neer en snel naar de woonkamer. Ik stap in mijn schoenen en doe snel een laagje mascara op. 'Brooke. Ik kom te laat.' 'Ja ja...' mompel ik. Ik loop de gang weer in en grijp mijn tas van de grond. Ongeduldig staat mijn moeder op de grond te tikken en kijk me geïrriteerd aan. Ze trekt de deur open en samen lopen we naar buiten. 'Je heb zelf gezegd dat je me kon brengen.' zeg ik terwijl ik ga zitten. 'Normaal doe je er nooit zo lang over.' zeg ze terwijl ze de motor start. 'Komt het door die jongen die hier gister was?' Ik voel mezelf rood worden en ik kijk uit het raam.
Terwijl Aiden en ik nog samen in bed lagen kwam mijn moeder binnen. Hij sprong het bed uit en gaf mijn moeder snel een hand. Hij complimenteerde haar, schonk mij nog een knipoog en ging toen weg. Ik voel mijn wangen rood worden en ik kijk weg. 'Aiden en ik hebben niks.' zeg ik stellig. Het is waar, we hebben niks. Hij heeft mij niet gevraagd en ik hem niet. 'Wat jij wil.' zucht ze. Ik grinnik. 'Nou de auto uit anders heb ik een probleem op mijn werk.' zegt ze.  Ze drukt een kus op mijn wang en ik stap de auto uit. Ik zucht en pak mijn telefoon. Niks gemist. Ik kijk naar de tijd, ik heb nog maar tien minuten voordat mijn eerste les begint. Ik stop mijn telefoon weer weg en loop naar binnen.
Vandaag hebben we alleen een belangrijk tentamen verder zijn er geen lessen.

Ik open de deuren en scan de aula tot mijn ogen het goede punt vinden. Ik loop erheen en ga naast Lydia staan. 'Zozo, is Aiden Hale nou eerder op school dan mij?' Zijn ogen vinden de mijne en hij grinnikt. 'Tja, ik dacht ik kom een keer op tijd.' zegt hij. Ik grinnik en rol met mijn ogen. Hij pakt mijn pols vast en trekt mij naar zich toe. Ik sta tussen zijn benen en kijk hem vragend aan. 'Wat doe je?' Hij haalt enkel zijn schouders op. Ik draai me om en wil terug naar Lydia lopen als mijn middel word vastgegrepen. Hij klemt me vast tussen zijn benen en borstkas. Ik grinnik en leun onderuitgezakt tegen hem aan. Ik kijk de rest aan die ons alleen maar glunderend aan kijkt.

'Hebben jullie eigenlijk wat van Liam gehoord? Hij is al twee weken niet op school en hij reageert nergens op.' verstoord Lydia de ongemakkelijke stilte. Een vlaag van schrik gaat door me heen en ik verstijf. Aiden legt zijn hoofd op mijn schouder en buigt iets naar me toe. 'Hij doet je niks meer.' fluistert hij. Ik reageer er niet op en kijk de rest aan. 'Nope.' zeg ik snel. Nathan en Cameron kijken naar Aiden maar ik voel hem nee schudden.
Ik snap nog steeds niks van Liam. Ik snap niet hoe hij mij daar kon laten zitten. Het bewees alleen maar dat alles gelogen was.
'Goed geleerd voor wiskunde?' zeg ik snel om van onderwerp te veranderen. 'Altijd.' zeggen Nathan en Cameron in koor. Ik begin te lachen maar het word verstoord door de bel. Ik ga recht staan en Aiden volgt mijn voorbeeld. Met z'n alle lopen we naar wiskunde. Iedereen loopt voor me behalve Aiden. Ik kijk naar hem maar hij staart star voor zich uit. 'Wat is er?' Hij kijkt me aan maar geeft me een kleine glimlach. 'Niks.' mompelt hij. Vaag knik ik. We lopen het lokaal in en ik ga naast Lydia zitten. Nathan zit voor ons en Cameron en Aiden achter ons.

'Ga snel zitten. Dit tentamen telt dertig procent mee en heeft daarmee een grote invloed op je situatie van overgaan.' terwijl ze het zegt deelt ze de blaadjes uit. 'Dan wens ik jullie veel succes. Draai de blaadjes maar om.'
—————
Ik grijp mijn tas van de grond en lever mijn blaadje in. Ik scan het lokaal. Enkele leerlingen zijn nog druk aan het schrijven daarentegen ben ik nog de enige van mijn vrienden die hier was. Ik pak mijn telefoon en kijk naar de gemiste dingen, niet dat er echt wat interessants bij zat. Ik stop mijn telefoon terug en loop de aula in. Zodra ik ze zie loop ik naar ze toe. Ik ga tussen Aiden en Lydia zitten en kijk ze aan.  

'Wat?' vraag ik zodra ik zie dat ze me allemaal aanstaren. 'Hoe ging het?' zegt Nathan snel. 'Wel goed denk ik.' Ik kijk naar Lydia maar die staart enkel naar de tafel. 'Gaat iemand mij vertellen wat er aan de hand is of niet?' zucht ik. 'Ze weten het.' mompelt Aiden. Vragend kijk ik hem aan. 'Over dat dingetje.' 'Welk dingetje.' 'Dat dingetje met Liam.' 'Oh.' zeg ik enkel. 'Waarom heb je het niet verteld?' zegt Lydia en ze kijkt op. Het verdriet is duidelijk te zien. 'Om deze reden.' zeg ik. 'Ik wist dat het een goede vriend van jullie was. Ik kon dat toch niet zomaar verpesten.' zeg ik. 'En wat als hij terug was gekomen. Had je dan vrolijk meegedaan met zijn act?' zegt Cameron vol woede. 'Als dat zou moeten wel.' zucht ik. Ik staar hem aan. Zijn ogen zijn gevuld met woede.

'Jeez, wat voor depressieve sfeer hangt hier?' Langzaam maak ik het oogcontact los en kijk ik naar Lucy. 'Oké, nou vanavond geef ik een feestje. En Aiden, jij moet er natuurlijk zijn.' Ik hoor hem zuchten en im grinnik. Hij schuift dichter naar me toe en slaat een arm om mijn middel. Hij legt zijn hoofd op mijn schouder en kijk haar aan. 'Ik denk erover na.' zegt hij. Lucy haar blik verstrakt en snel loopt ze weg.
'Ik ga.' is Nathan de eerste die wat zegt. 'Me too!' zegt Cameron. 'Dan ga ik ook.' zegt Lydia vastbesloten. 'Dan gaan wij ook maar.' zegt Aiden. Ik draai me om en kijk hem vragend aan maar hij geeft me enkel een kleine lach.