He wants me

Part forty - four

POV Brooke

Met een zucht laat ik mezelf op bed vallen. 'Heb je het zwaar?' Glimlachend kijkt Lydia me aan. 'Ik heb helemaal geen zin in dat feest.' zucht ik. 'Dan ga je niet.' zegt ze simpel terwijl ze zichzelf naast me op bed laat vallen. 'Jullie gaan allemaal dus dan ga ik ook.' Ze knikt. 'Hoe zit het tussen jou en Aiden?' Ik voel mezelf rood worden.
'Hij heeft min of meer toe gegeven dat hij me leuk vind.' 'O my God! Dat is geweldig!' gilt ze. Ik grinnik. 'Lyd, we hebben niks. Chill.' 'Maar dat komt wel.' trots kijkt ze me aan.
'Hoe zit het tussen jou en Nathan?' Ze word rood en kijkt weg. 'Hoe weet jij dat? Jij was weg toen, toen alles gebeurde.' 'Ik ben niet achterlijk. Ik zie hoe jullie naar elkaar kijken.' Ze zucht wanhopig en laat zichzelf achterover op bed vallen. 'Het ging allemaal zo snel. Jij was weg en toen kwam Noah opeens naar me toe en ik werd boos en toen werd hij boos en toen heb ik Nathan gekust.' ratelt ze. Ik begin te lachen. 'Jij heb Nathan gekust?!' 'Het was de enige manier om Noah weg te jagen!' zegt ze ter verdediging. 'Maar je vond het lekker.' zeg ik met opgetrokken wenkbrauwen. 'Ach hou je bek!' en ze gooit een kussen tegen mijn hoofd. Ze barst in lachen uit en ik kan een grinnik niet onderdrukken.

'Wat is het plan?' 'Niks. Ik trek gewoon een simpele jeans aan en een shirtje. Ik ga met niet speciaal mooi maken voor een feest van die bitch.' mompel ik. Lydia grinnikt. 'Iemand is jaloers.' 'Op wie? Op Lucy?' Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik haar aan. Ze knikt enkel. 'Ja dag. Op wat moet ik jaloers zijn?' 'Op het gene wat Aiden en zij hadden.' 'Ze hadden niks.' 'Precies. Dus maak je niet druk.' Ik rol met mijn ogen en kijk haar aan. 'Wat doe jij aan?' 'Ik denk dat ik er prima uitzie voor een feestje van Lucy.' zegt ze tevreden. Ik grinnik en sta op. Ik pak mijn computer van het bureau en ga weer naar Lydia op bed zitten. Ik start Netflix op totdat ze ineens 'stop.' zegt. Vragend kijk ik haar aan maar ze grist de laptop uit mijn handen. Met een geconcentreerde blik kijk ze naar het scherm terwijl ze op een film klikt. Ze laat zich achterover vallen en gaat goed liggen terwijl ze de laptop in het midden legt. Ik kijk naar het scherm. Als ik doorheb welke film het is grinnik ik en ga ook liggen. 'Is denk wel handig voor bepaalde mensen.' mompelt ze. 'Christian Grey komt altijd van pas.' zegt ze snel en ik begin te lachen.
———-
'Kom we gaan.' Lydia staat op van het bed en wil mijn kamer uitlopen. 'Ik wil niet.' ze draait zich naar me om en kijkt me aan.' 'Je hoeft niet.' Ik geef haar een blik en sta dan op van het bed. Ik loop naar de kast en trek er een paar hakken uit. 'Wil je ook?' Ze knikt en loopt ook naar de kast. Snel pak ik een schoon shirtje en trek die aan. Ik doe wat deodorant en een luchtje op en draai me naar Lydia op die al klaar staat. Ik stap in mijn hakken en loop maar beneden. Ik trek mijn jasje van de kapstok en kijk naar Lydia die mijn voorbeeld volgt. 'Ready?' 'Ja, denk het.' Ze trekt de deur open en loopt naar haar auto. Ik stap naar haar in en vis mijn telefoon uit mijn zak.
Het is inmiddels 21.00 uur en ik heb nog niks gehoord van Aiden. Ik zucht en stop mijn telefoon weer terug. 'Denk je dat de jongens er al zullen zijn?' vragend kijk ik haar aan. 'De jongens kennende wel.' Ik knik en kijk weer voor me.

Lydia rijd een straat in en met open ogen kijk ik naar de huizen. Dit zijn de grootste huizen die ik ooit heb gezien, schiet er door mijn gedachte. Ik schrik op al de harde muziek mijn oren binnendringt. Ik kijk naar het huis maar meteen zie ik dat de tuin al is bezaait met rode bekertjes. Lydia parkeert de auto en ik stap uit. Ze komt naast me staan en samen lopen we maar binnen.

We lopen de woonkamer in maar meteen word er een arm om onze schouders heen gelegd. Ik wil hem van me afschudden maar dan heb ik door wie het is. 'Daar zijn jullie eindelijk.' Ik kijk naar het hoofde van Cameron die mij vrolijk aankijkt. 'Kom dan gaan we wat te drinken halen. Hij draait ons om en met z'n drieën lopen we de keuken binnen. Hij laat ons los en schenkt twee bekers vol met drank die hij aan ons geeft maar ik pak 'm niet aan. Vragend kijkt hij me aan. 'Ik ga niet drinken.'zeg ik. Hij haalt zijn schouders op en gooit zelf de beker naar achteren. Ik pak een nieuwe beker en vul die met water.
'Kom, we gaan naar de rest.' Hij pakt ons weer vast en trekt ons mee weer terug de woonkamer in. Hij loopt om het bankstel heen en gaat bij de tafel op de grond zitten. Ik laat mijn ogen over de groep glijden maar dan stoppen mijn ogen.
Aiden zit op de bank. Met Lucy op zijn schoot.
Ik weet dat hij niks ergs doet maar... toch. Hij heeft een lach op zijn gezicht en zijn handen hangen losjes rond zijn middel. Hij heeft het zelfs zo druk dat hij mij niet eens opmerkt. Ik buig me naar Lydia. 'Dit bedoel ik dus.' mompel ik hard genoeg zodat ze het kan horen. Ze knikt enkel ligt.

'Truth or dare!' Lucy haar stem komt boven de muziek uit en ik rol met mijn ogen. 'Cameron, truth or dare?' 'Dare.' Ik kijk hem aan en hij trekt een dapper gezicht. 'Trek je shirt uit.' 'Easy.' Hij zet zijn beker neer en trekt zijn shirt uit. Ik kijk hem aan en ik kan het niet laten om mijn ogen over zijn liggen te laten glijden. 'Nathan, truth or dare?' 'Dare.' 'Zoen Lydia.' Ik voel Lydia naast me schrikken en ik grinnik. Nathan krijgt een lach op zijn gezicht en staat op van de bank. Even glijden mijn ogen af naar Aiden. Zijn ogen laten Nathan los en glijden mijn kan op. Van Lydia glijd zijn blik naar mij en meteen is de schrik van mijn gezicht op te lezen maar hij doet er niks aan. Hij laat Lucy gewoon zitten waar ze zit. Ik rol met mijn ogen en neem een slok van mijn water. Ik kijk naast me en zie Lydia en Nathan helemaal in elkaar op gaan. 'Ik zei zoenen, niet neuken waar we bij zijn.' Meteen laat Lydia los en Nathan geeft Cameron een waarschuwende blik. Hij gaat naast haar zitten en meteen pakt Lydia zijn hand vast. Met een kleine lach kijk ik ernaar. Het is een klein gebaar, maar toch gevuld met zoveel liefde. 'Brooke, truth or dare?' 'Dare.' zeg ik. Verbaasd kijkt Nathan me aan en ik verbaas mezelf. 'Zoen Aiden.' zegt hij. Ik rol met mijn ogen en kijk naar Aiden, maar die doet niet eens de moeite op Lucy van zijn schoot te halen. 'Dat gaan we dus niet doen.' zeg ik.

Als hij niet eens Lucy van zijn schoot haalt. Ik bedoel waarom zit ze überhaupt op zijn schoot? Wat denkt hij nou?

Ik gooi het laatste beetje water naar binnen en zet mijn beker meer. 'Ik ga. De mazzel.' Ik sta op en duw me een weg door de mensen. Zodra ik bij de voordoet kom kan ik vrijuit lopen en zo snel als ik kan loop ik weg. Niet dat dat erg snel is op deze hakken maar toch. Ik loop de stoep op en loop de kant op van waar we vandaan kwamen.

'Brooke, wacht!' hoor ik achter me, maar dit spoort me alleen maar aan om sneller te gaan lopen. 'Brooke, wacht nou!' zijn stem klinkt dichterbij. Ik wil nog sneller gaan lopen maar dan word mijn pols vastgepakt. Ik zucht en draai me langzaam om. 'Zijn ogen staan vol schuld. 'Wat wil je?' zucht ik. Ik trek mijn pols los en sla mijn armen over elkaar. 'Wat is er met je?' vraagt hij. 'Hoe bedoel je?' 'Waarom wilde je me niet zoenen?' Ik rol met mijn ogen. 'Omdat zij op je schoot zat. Wat denk je? Ik buig me om Lucy heen omdat ik de Aiden Hale zo graag wil zoenen. Ik dacht het niet.' Hij zucht en steekt zijn handen in zijn zakken. 'Ik heb je toch verteld hoe ik me... over je voel?' zucht hij. 'Ze zat op je schoot Aiden. Lucy.' 'Ja meer niet.' Ik zucht. 'Ik ga dit niet doen.' zeg ik enkel. Zijn ogen vullen zich met schrik. 'Het was stom. Ik weet ook niet waarom ik haar niet wegduwde maar er is niks gebeurd. Echt niet.' 'Kom mee.' zegt hij en hij pakt mijn pols weer vast, maar ik blijf staan. 'Ik ga niet terug naar binnen.' zeg ik snel. 'Hoeft ook niet. We gaan naar huis.'
—————
Song : Complicated by Olivia O'Brien