He wants me

Part forty - nine

POV Aiden

Ze schuift de stoel naar achter en zonder een woord te zeggen loopt ze weg. De woorden die ik heb gezegd dringen tot me door en een schuldgevoel bekruipt me. Shit. Ik maak aanstalten om mijn stoel naar achter te schuiven en weg te lopen maar ik word tegen gehouden. 'Lekker bezig gast. Echt klasse.' Bespottelijk kijkt Cameron me aan en woede komt in me naar boven. 'Ach man. Je moet je bek houden. Alsof jij alles zo goed kan en doet. Rot toch op.' De borden worden voor onze neus neergezet. Ik kijk naar de serveerster die haar ogen op mij heeft gericht. Toen Brooke net aan tafel zat voelde ik het ook al maar ik keek naar Brooke. De jaloezie was van haar gezicht af te lezen en ik voelde me daar zo goed bij.
Uiteindelijk loopt ze weg en meteen schuif ik mijn bord naar voren. Ik hoef toch niet meer. 'Nu kan je wel gaan doen alsof het je allemaal niet boeit maar iedereen ziet hoe je je voelt. Stel je niet zo aan.' Ik knijp in de rand van tafel in een poging mijn woede in te houden.

Waarom ben ik nou zo boos? Ik weet echt wel dat hij gelijk heeft.

Ik schuif mijn stoel naar achter en sta op. Uitdagend kijkt hij me aan. Als vanzelf springt Nathan van zijn stoel en kijkt ons een voor een aan. Al klaar om in te grijpen.
'Je weet de helft niet eens wat er allemaal tussen ons is gebeurd. Echt man. Hou je erbuiten, hou je bek en rot op.' Beschuldigend wijs ik naar hem. Ik draai me om en loop weg. Ik sla de deur van het café open en kijk om me heen. Ze kan niet ver zijn. Ze heeft geen auto. Ik hoor het stoplicht als teken dat het groen is en meteen zie ik haar. Ik ren naar haar toe, al moet ik een paar mensen aan de kant beuken. Ik ren de straat op ook al zie ik dat het alweer rood is. Een paar auto's beginnen te toeteren maar het kan me niet schelen. Ze stapt op de stoep en meteen grijp ik haar arm. Ik voel de schrik door haar lichaam schieten en omdat de haar evenwicht verliest valt ze tegen mijn borstkas. Het duurt even voordat ze recht staat. ze draait zich om en rukt haar arm los.

'Wees niet boos.' Het is het eerste wat in mij naar boven komt. Een niet begrijpende en spottende blik komt op haar gezicht. Ze is boos, dat is duidelijk.
'Ik vind het allemaal prima dat jij denkt dat je alles bent maar ik ga er niet in mij. Nou weetje, ik vind het helemaal niet prima. Ik vind het niet prima dat je denkt dat je alles kan maken. En ik vind het al helemaal niet prima wat je net zei. Ik heb het gevraagd. Ik heb je voor duidelijkheid gevraagd en jij zei dat ik de eerste zou zijn die je hart ging breken. Ik was je eerste vriendin en nu zeg je dit tegen je vrienden. Ik ga dit niet doen!' Vele mensen stoppen even om naar ons te kijken. Haar woorden komen langzaam binnen.
Ik wil tegen haar zeggen dat ik het niet meende. Dat in haar wil. Dat zij de enige is. Maar het gebeurd niet. De bekende Aiden komt in mij naar boven, en de klootzak neemt de leiding.
'Je heb gelijk.' Het is hard, dat weet ik. 'Wat?' vraagt ze fluisterend. Net staat ze midden op straat tegen me te schreeuwen en nu gaat ze fluisteren. 'Zoals ik al zei, ik doe niet aan relaties.' Zonder dat ik erbij nadenk stromen de woorden uit mijn mond. Ik steek mijn handen in mijn zakken en haal mijn schouders op. De boze blik op haar gezicht maakt plaats voor een blik vol pijn. 'Dan ben ik blij dat het hier eindigt.' is haar antwoord.
Wat? Eindigt? Nee! Ik wil haar! Ik wil haar zo graag. Ze is van mij. 'Want ik ga niet een van die spelletjes spelen. Ik ga niet een van die vele sletten zijn die het met jou hebben gedaan. En weetje, je zoekt het maar uit wang bij mij hoef je niet meer aan te kloppen als er wat aan de hand is.' Zodra ze is uitgesproken draait ze zich om en loopt weg. Een loom gevoel overvalt me wat samen komt met woede. 'Prima!' schreeuw ik haar nog na. Ze draait zich niet eens om. Ze loopt gewoon stug door. Een paar mensen kijken me vragend aan maar het kan me geen flikker schelen. Ik grijp naar mijn haar en kijk haar na, tot ik haar niet meer kan zien tussen de vele mensen. Ik bijt op mijn lip en draai me weer om. Ik steek mijn handen terug in mijn zakken en loop nar mijn auto. Ik haal 'm van het slot en stap in. Terug naar huis.