He wants me

Part eighty

POV Aiden

Zonder op te letten op andere of te stoppen voor stoplichten rijd ik met een hoge snelheid door naar haar huis. Ik parkeer de auto op de oprit en stap de auto uit. Ze draait zich naar me om en meteen komt er een glimlach op haar gezicht. De arm van Deborah valt langs haar lichaam en de deken die om Brooke haar schouders is geslagen valt op de grond. Ze strompelt snel naar me toe en slaat zodra ik in haar bereik sta haar armen om me heen. Meteen sla ik mijn armen om haar heen en til haar op. Ik hoor haar zacht lachen in mijn nek en als vanzelf komt er een glimlach op mijn gezicht. Er valt een last van mijn schouders zodra ik haar in mijn armen neem. Ik zet haar neer en grijp meteen haar gezicht vast. Ik veeg een paar losse lokken uit haar gezicht. Haar gezicht is bleek en haar rechteroog is blauw. Opgedroogd bloed zit onder haar neus en hetzelfde geld voor haar wenkbrauw. Ik druk mijn lippen op de hare maar het zijn niet de zachte lippen die ik gewend ben. Het zijn gebarsten, droge lippen maar nog steeds zijn ze vertrouwd. Mijn hart begint sneller te kloppen maar ik duw haar van me af. 'Ben je oke?' vraag ik met een gehaaste ademhaling. Onderzoekend kijk ik haar aan en zij geeft me een geruststellende glimlach. 'Ja.' zegt ze geruststellend. Opnieuw sla ik mijn armen om haar heen en druk haar hoofd tegen mijn borst. Ik druk een kus op haar voorhoofd en woel door haar haar.

Ze laat me los en draait zich om naar haar moeder. Ik kijk op en zie dat de twee volwassenen ongemakkelijk naar elkaar kijken. Ze pakt mijn hand vast en trekt me mee langs de twee heen. Ze strompelt naar binnen en laat haarzelf op de bank vallen. Haar gezicht verrekt even maar dan haalt ze diep adem en laat zichzelf tegen de rugleuning zakken. Ik ga naast haar zitten en trek haar tegen me aan. Haar moeder en die politieagent volgen ons voorbeeld en voor enkele seconden heerst er een ongemakkelijke stilte, tot hij zijn keel schraapt. 'Uw dochter is al onderzocht en vol opluchtingen kunnen we zeggen dat uw dochter niks mankeert. Ze heeft enkel wat blauwe plekken en diepe schaafwonden. Haar enkel is alleen wat verstuikt en ze moet goed blijven drinken.' zegt hij met een geruststellende glimlach op zijn gezicht. Deborah knikt maar kijkt de man niet aan. Ik kijk even naar Brooke maar die zit met mijn vingers te spelen. Als ik terug kijk naar de volwassenen zie ik dat die man zenuwachtig op de grond zit te tikken met zijn voet en Deborah frunnikt aan haar nagels.

'Wat is er aan de hand?' vraag ik dan maar. Vragend kijkt Brooke me aan. 'Waarom die ongemakkelijke sfeer?' 'Aiden.' sist Brooke. 'Wat? Ze durven elkaar niet aan te kijken en nu zitten ze allebei zenuwachtig te tikken en te frunniken.' zegt ik doelend op die man en Deborah. Ik hoor Deborah zuchten en ze staat op. Ze loopt naar de keuken en leunt erop met haar rug naar ons toe. 'Mam?' Even laat ze haar hoofd hangen maar dan kijkt de ons aan. 'Ja lieverd?' 'Ben je oké?' Ze knikt. 'Aiden heeft gelijk. Wat is er aan de hand?' Haar ogen glijden van Brooke naar de man weer terug naar Brooke. Een onzekere blik heeft haar gezicht overgenomen. 'Lieverd, het zit zo...' Brooke maakt zich los van mijn borst en gaat rechtop zitten. 'Dit uhm..' Ze komt weer onze kant oplopen en blijft ongemakkelijk naast de bank staan. 'Dit is je vader.' zegt ze. Met ogen vol tranen kijkt ze Brooke aan. Mijn adem stokt en ik draai me om naar de man. Hij kijkt haar enkel schuldig aan. 'Ik heb geen vader.' zegt ze enkel. Zonder nog wat te zeggen staat ze op en loopt snel naar boven. 'Ik ga maar eens.' Hij staat op en kijkt Deborah moeilijk aan. 'Dat lijkt me een prima plan.' zeg ik en ik sta ook op. Ik steek mijn handen in mijn zakken en kijk hem emotieloos aan. Hij knikt en zonder nog wat te zeggen loopt hij de deur uit. Ik zucht en kijk naar Deborah bij wie haar onderlip inmiddels trilt. Ik zucht en loop naar haar toe. Voor enkele seconden sla ik mijn armen om haar heen en er volgen een paar luide snikken. Ze trekt zich terug en droogt haar wangen. 'Ga naar haar toe.' zegt ze enkel. Ik knik en loop de trap op. Ik open de deur en zie haar op bed liggen, starend naar het plafond.

Ik ga naast haar op bed zitten en kijk haar aan. Ze draait haar gezicht naar me toe en zie dat ze rode ogen heeft. Mijn hart breekt bij dit aanzicht en ik kruip naast haar. Ik sla mijn armen om haar heen en ze legt haar hoofd op mijn borst. 'Ben je oké?' Ze haalt haar schouders op en antwoord niet. Ik ga iets rechter zitten waardoor ze haar hoofd wel op moet tillen. Ik veeg enkele verdwaalde tranen weg en wrijf over haar wang. 'Praat met me.' fluister ik. Ze gaat in kleermakerszit zitten en vouwt haar handen in elkaar. 'De hele tijd dat ik daar zat had die man het over "mijn pappie". Hij dat dat hij mijn pappie te slim af was en ik begreep het maar niet maar nu ik weet dat mijn "vader" dus agent is... Het is raar.' Ik knik. 'Waar was je?' 'Ergens in een loods net buiten de stad.' zucht ze. 'Het was die vader van Lucy. Hij vertelde hoe blij Lucy met je was en dat ze niet over je op kon houden. 'Je bent er een dag niet en hij is alweer terug bij Lucy. Zo zie je maar dat hij nooit van je hielt.'' zegt ze zonder me aan te kijken. Mijn hart breekt alleen maar meer. Ik pak haar handen vast en duw haar kin omhoog zodat ze me wel aan moet kijken. 'Ik hou van jou. Alleen van jou.' zeg ik duidelijk. Zonder haar tijd te geven om te antwoorden druk ik een kus op haar lippen. Ik trek me terug en kijk haar doordringend aan. 'Vertel me dat er niks is gebeurd.' fluistert ze. 'Helemaal niks.' verzeker ik haar en opnieuw druk ik mijn lippen op de hare.
——-
Song : Love me like you do by MAX and Madilyn Bailey