He wants me

Part eighty - one

POV Brooke

Ik knipper een paar keer met mijn ogen maar knijp ze meteen weer dicht door het felle daglicht wat in mijn kamer schijnt. Ik rol mezelf op mijn rug en wrijf met mijn handen over mijn gezicht. Ik haal diep adem en laat mijn armen neervallen. 'Goedemiddag.' Ik laat een kreun horen en draai mijn hoofd. Glimlachend en met zijn telefoon in zijn handen ligt Aiden naast me. 'Hoe laat is het?' vraag ik met een ruwe stem. 'Twee uur 's middags.' grinnikt hij. Ik zucht en ga rechtop zitten. 'Je heb veertien uur geslapen.' zegt hij. Ik draai me naar hem om. Hij heeft zijn arm achter zijn hoofd geslagen en zijn telefoon rust op zijn borst. 'Tja, ik heb de afgelopen week dan ook niet echt lekker geslapen.' zeg ik. Ik buig me voorover, druk een snelle kus op zijn lippen en stap dan zijn bed uit. Ik loop naar mijn kast en pak er een sportlegging uit en een trui van Aiden. 'Ik ga even douchen.' zeg ik terwijl ik de badkamer inloop.

Snel draai ik de douche aan en kleed me uit. Ik stap onder de douche en voel mijn spieren ontspannen. Ik gooi mijn hoofd naar achter en maak mijn haren nat. Ik pak de shampoo en was mijn haren. Ik spoel het uit en poets mijn tanden.
Ik draai de douche uit en droog mezelf af. Ik trek mijn kleren aan en haal een borstel door mijn haar. Ik kijk naar mezelf in de spiegel en zie dat mijn rechteroog wat opgezwollen is maar het blauwe is voornamelijk weggetrokken. Ik pak mijn make-up uit het kastje en probeer alles zoveel mogelijk te bedekken. Ik zucht en kijk naar het eindresultaat.

Ik loop de badkamer uit en kijk de kamer rond, die inmiddels leeg is. Ik loop naar beneden en zie Aiden op de bank zitten met zijn telefoon in zij handen en mijn moeder staart naar buiten. 'Wat een gezelligheid hier.' zeg ik om de stilte te verbreken. Meteen draait mijn moeder zich om en kijkt me zenuwachtig aan. 'Hoe heb je geslapen? Heb je veel pijn? Wil je wat eten? Ben je erg boos?' ratelt ze door. 'Kalm.' zeg ik enkel. Ik loop naar de keuken en zet het koffiezetapparaat aan. Ik draai me om en leun tegen het aanrecht aan. 'Ik heb prima geslapen. Geen pijn. Een eitje gaat er wel in. Ik ben niet boos.' zeg ik om antwoord te geven op haar vragen. Aan haar blik te zien is het een grote opluchting. Meteen pakt ze een pan en draait het gas aan. 'Wist je dat hij hier woonde?' vraag ik terwijl ik de koffie pak. 'Ik wist dat hij hier naartoe ging toen wij uit elkaar gingen. Ik wist niet dat hij hier nog steeds woonde.' zegt ze zonder mij aan te kijken. 'Wanneer wist je het?' vraag ik. 'Al een tijdje. Ik kwam hem een keer tegen en heb hem daarna een paar keer gezien.' mompelt ze. 'En je vond het niet nodig om het mij te vertellen?' vraag ik met een verheffende stem. Ze draait het gas laag en draait zich dan naar me om. 'Ik wist toch hoe je over hem dacht. Ik wilde je niet van streek maken.' zegt ze. Ik rol met mijn ogen. 'Dat is dan mooi mislukt.' zeg ik enkel. Ik gooi mijn koffie naar achter en zet het kopje weer neer. Ik loop naar de gang en stap in mijn schoenen. Ik grijp mijn jasje van de kapstok en zonder wat te zeggen loop ik naar buiten.

'Wacht!' 'Wat?' Ik draai me om en zie Aiden in de deuropening staan. Hij steekt zijn handen in zijn zakken en kijkt me enkel aan. 'Wat?' vraag ik weer. 'Ga je nou echt zo doen?' vraagt hij. Ik rol met mijn ogen. Hij loopt naar me toe en blijft een halve meter voor me staan. 'Kom op. Ze deed het met de goede intenties.' 'Ze had het moeten vertellen.' zeg ik fel. 'Klopt maar het is al gebeurd. Je kan het niet terug draaien. Ga naar binnen en zeg dat het oke is en dan gaan we naar mijn huis.' Ik rol met mijn ogen maar doe wat hij zegt. Ik loop naar binnen en blijf stil in de woonkamer staan.

'Sorry.' zeg ik enkel. Verschrikt kijkt ze me aan. 'Nee, ik weet dat ik het had moeten vertellen maar ik wist niet hoe en ik wilde je niet overstuur maken.' zegt ze snel. 'Het is al goed. Ik ga naar Aiden.' zeg ik. Ze knikt en loopt snel naar me toe. Ze slaat voor enkele seconden haar armen om me heen en drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Je slaapt vanavond hier.' zegt ze enkel. Zonder antwoord te geven loopt ik de deur uit. Aiden zit al in zijn auto. Ik open de deur en ga naast hem zitten. Ik kijk hem aan en hij kijkt mij aan met opgetrokken wenkbrauwen. 'Jaja.' mompel ik. Hij grinnikt en start de motor. Ik draai de radio aan en zonder wat te zeggen rijden we naar zijn huis.

Zodra we de bekende oprit oprijden zie ik de bekende auto's staan. 'Heb je ze al verteld dat ik terug ben?' 'Nope.' zegt hij glimlachend. Ik grinnik en stap uit. In stilte lopen we naar binnen. Aiden loopt door naar de woonkamer en ik loop de keuken in. In stilte maak ik wat te drinken voor iedereen en zet het op een dienblad. 'Heb je al wat gehoord?' hoor ik Lydia hoopvol vragen. 'Ze zit net buiten de stad. Geef het nog een dag of twee en dan is ze wel terug.' zegt hij en ik hoor dat hij op de bank valt. 'Wat doe je dan hier nog? Pak dat klote speeltje van je en ga haar halen verdomme!' gilt ze. Ik grinnik en loop de kamer in. 'Ik denk niet dat dat zin heeft.' zeg ik lachend. Ik zie iedereen omhoog springen en ze trekken wit weg. Ik zet het dienblad op tafel en sla mijn armen over elkaar. Iedereen kijkt me met open mond aan. Mijn blik stopt bij Liam en vragend kijk ik hem aan. 'Ik zie dat jullie het goed hebben gemaakt.' zeg ik glimlachend Niemand geeft antwoord. Ik kijk naar Aiden die mij enkel blij aankijkt. 'Ik ben trots op je.' lach ik. Hij staat op en drukt een kus op mijn lippen.

'Sinds wanneer ben jij terug?' vraagt Nathan. 'Gister eind van de middag.' zeg ik. 'En jij heb ons niet gebeld?' vraagt hij. 'Ik had geen telefoon.' zeg ik snel. 'Is dat waarom jij gister ineens weg ging?' vraagt Cameron. Hij knikt. Meteen komt Lydia in beweging. 'Jij. Bent. Zo'n. Lul.' zegt ze terwijl ze hem slaat. Ik begin te lachen en loop naar Cameron die mij meteen in een knuffel trekt. Hij drukt een kus op mijn kruin en laat me los. Ik ga naar Nathan en hij volgt Cameron zijn voorbeeld. Dan Liam en dan Lydia die mij het langste vasthoud. 'Ik heb wat voor je.' gilt ze. Ze pakt ene plastic tasje van tafel en geeft het aan mij. Ik pak het doosje eruit en kijk er vragend aan. 'Dit is een peilzender. Die ga jij vanaf nu omdoen want ik heb hier geen zin meer in.' zegt ze serieus. Ik barst, net zoals de rest, in lachen uit.