He wants me

Part sixty

POV Brooke

Met mijn oortjes in loop ik de school in. Gistermiddag is er niet veel meer gebeurd. We zijn met z'n alle op het strand gebleven en hebben vooral gelachen. De gangen zijn verlaten en er is een enkele leerling ik de kantine te vinden. Ons eerste uur viel uit en omdat mijn moeder toch later op der werk moest zijn kon ze me brengen. Even kijk naar de tijd en het verbaasd me als ik zie dat de les over tien minuten begint en Lydia er nog niet is.

Lydia : Sorry, ik kom vandaag niet! Moet naar de huisarts...

Ik zucht en antwoord snel dat het niet erg is. Ik kijk rond maar zoals ik al had kunnen verwachten zie ik de jongens ook nog niet. Ik stop mijn telefoon terug in mijn zak en loop naar het lokaal. Langzaam loop ik de trap op en ik sjok door de gang. Als ik zie dat de deur open staat en er enkele leerlingen uit mijn klas in het lokaal zitten loop ik ook naar binnen. Even zie ik Green opkijken en ze geeft me een vriendelijke glimlach. 'Goedemorgen.' zeg ik en ik loop naar de tafel achterin de klas. Ik gooi mijn tas op tafel en laat mezelf op de stoel vallen. Ik pak mijn boeken uit mijn tas en pak mijn telefoon erbij. Ik scroll wat door sociaal media maar echt wat interessants heb ik niet gemist. Ik krijg nog een berichtje van mijn moeder dat ze niet zeker weet of ze op tijd is voor het avondeten en dat ze het me nog laat weten, voordat de bel gaat. Ik antwoord dat ik nog wel van haar hoor en stop mijn telefoon weg.
Green staat op en begint aan haar les. Ik sla mijn boek open maar ik geef haar niet echt aandacht. Ik sla mijn schrift open en pak een pen. Ik begin wat tekeningetjes te maken en sluit me af van Green, ik heb gewoon geen zin in wiskunde.

Ik schrik op als de stoel naast me naar achter word getrokken. Ik kijk naast me en glimlachend kijk Aiden me aan. Voor me gaan Nathan en Cameron zitten die me een glimlach geven, dan draaien ze zich om en gaan onderuitgezakt zitten. Aiden gooit zijn tas op de grond en gaat zitten. Hij buigt zich voorover en drukt een kus op mijn lippen. 'Goedemorgen.' zegt hij terwijl hij weer recht gaat zitten. 'Meneer Hale, u bent al laat, wilt u de genegenheid even weglaten.' Ik kijk op en zie Green met een kleine grijns naar ons kijken. De rest van de klas kijkt me enkel met open ogen aan. Aiden zucht enkel. Ik geef hem een klap tegen zijn schouder en wacht totdat Green zich omdraait. Ik kijk terug naar Aiden die mij enkel onschuldig aankijkt. 'Wat?' fluistert hij. 'Moest dat echt?' 'Wat? Ik kuste mijn vriendin enkel. Jij bent degene die mij sloeg. Dat maak je trouwens wel goed.' zegt hij serieus. Ik rol met mijn ogen.
——
De bel galmt door de school en snel stop ik mijn boeken in mijn tas. De klas stroomt leeg en ongeduldig zie ik Aiden op me wachten. Ik grinnik en loop naar hem toe. Cameron en Nathan zie ik verderop in de gang lopen. 'Ik meende trouwens wat ik zei.' zegt hij terwijl hij mijn hand vastpakt. 'Wat?' 'Dat je het goed moet maken. Je deed me echt pijn.' zegt hij met een pruillip. Ik grinnik en laat mijn hoofd even hangen. We lopen de kantine in die inmiddels is volgestroomd. Aiden loopt meteen naar zijn tafel en leunt ertegen aan. Hij trekt me met zich mee en ik sta tussen zijn benen met mijn handen op zijn borst tegen hem aan. Hij legt zijn handen om mijn middel en ik sla mijn armen over elkaar. Ik kijk de kantine rond en zie veel paar ogen op ons gericht. 'Iedereen kijkt.' zeg ik met opeengeklemde kaken. Hij kijkt de kantine rond en kijkt me dan fronsend aan. 'Dus? Ik zal ze eens wat geven om naar te kijken.' mompelt hij. Hij verstevigd de grip in mijn heupen en drukt zijn lippen op de mijne. Verschrikt door zijn actie leun ik iets achterover maar hij trekt me dichter naar hem toe. Zijn tong strijkt over mijn lip en ik open mijn mond. Ik laat mijn handen op zijn borst rusten en ik voel zijn versnelde hartslag tegen mijn hand waardoor er een lach op mijn gezicht ontstaat. Ik trek terug en staar in zijn ogen die inmiddels een twinkel hebben gekregen. Meteen glijden zijn ogen door de kantine en krijgt een goedkeurende blik op zijn gezicht. 'En niemand kijkt meer.' zegt hij trots. Ik kijk even door de kantine maar hij heeft gelijk, een enkel paar ogen is nog op ons gericht. Ik grinnik en draai me om in zijn greep. Hij klemt zijn armen om mijn middel maar gaat in gesprek met Cameron die naast ons zit. Ik kijk naar Nathan die op zijn telefoon zit.

'Waarom is Lyd naar de huisarts?' vraag ik hem. Hij kijkt op maar haalt zijn schouders op. 'Jij als vriendje hoort dat te weten.' zeg ik lachend. 'Zegt haar beste vriendin.' zegt hij lachend terwijl hij zijn telefoon wegdoet. 'Nee maar even serieus, wat hebben jullie nou precies?' vraag ik serieus. 'Heeft ze je dat niet verteld?' vraagt hij. 'Ze heeft me verteld dat jullie het erg gezellig hebben maar dat je haar nog niet heb gevraagd.' 'Dus ze denkt dat we geen relatie hebben.' vraagt hij, meer in zichzelf dan tegen mij. 'Maar ik dacht dat dat wel duidelijk was.' zegt hij terwijl hij naar mij kijkt. 'Nath laat me een ding uitleggen. Lydia is een meisje en meisjes zijn moeilijk, die willen duidelijkheid. Je moet haar vragen wil jij ook zeker weten dat zij duidelijkheid heeft.' zeg ik serieus.