He wants me

Part thirty - one

POV Brooke

Ik laat mezelf op de bank vallen en Aiden doet hetzelfde. Cameron en Nathan komen weer de kamer binnen en laten zich in de stoel vallen.
'Dus het is weer goed tussen jullie twee?' 'Ja.' zucht Aiden en hij zakt onderuit tegen de rugleuning van de bank. 'Weet je wat het is? Aiden was gewoon een beetje jaloers.' fluister ik. De jongens beginnen meteen te lachen maar Aiden blijft stil. Ik grinnik en leg mijn hand op zijn been. Hij geeft me een klein lachje.
'Maar vertel mij nou eens wat jullie precies doen met die dingen?' 'Welke dingen?' 'Die dingen waar ik niks vanaf mocht weten.' Aiden zucht elkaar blijft me recht aankijken. 'Misschien is het beter als je sommige dingen niet weet.' mompelt hij. 'Ik weet al dat jullie die dingen hebben dus dan kan je ook vertellen waarom.' zeg ik stellig. 'Wij handelen in drugs' Hoor ik ineens naast me. Ik draai mijn hoofd en kijk Nathan ongelovig aan. 'Dus jullie zijn dealers.' 'Zo kan je het noemen.' ligt knik ik. 'Dan maar filmpje kijken?' Een luide lach klinkt naast me. Verbaast kijk ik Aiden aan. Hij schud zijn hoofd en komt overeind. 'Zoek jij maar een film uit. Geen meiden shit. Ik pak eten.' Snel drukt hij een kus op mijn kruin en loopt de keuken in.
'Dus, wat gaan we kijken?' 'Ik moet naar de wc.' 'Ik ga Aiden wel ff helpen.' Gelijk springen Nathan en Cameron op en lopen de kamer uit. Verbaast blijf ik alleen achter op de bank.

Ik haal mijn schouders op en draai me terug om naar de tv. Ik scroll door de films maar ik blijf hangen bij bad boys. Ik druk op play om 'm vervolgens op pauze te zetten.
Ik wacht op de jongens maar het lijkt wel een eeuwigheid te duren voordat ze eten hebben. Verveelt pak ik mijn telefoon maar ik heb niks gemist. Met een zucht sta ik op van de bank. Wat kan er nou zo lang duren? Ik loop door de gang en wil de hoek omlopen om de keuken in te lopen als iets me tegenhoud.
'Wat gaan we doen als ze door vraagt?' 'Dan verzinnen we wat. Ze mag gewoon biet achter de waarheid komen.' hoor ik Aiden fluisteren. Ik bijt op de binnenkant van mijn lip en luister naar het gesprek. Woede groeit in mij. Waarom vertrouwen ze me niet? 'Kom nou maar, zometeen gaat ze zich afvragen waar we blijven.' zegt Nathan. Meteen maak ik me los van de muur waar ik tegenaan leunde en draai me om om naar de bank te lopen. Ik pak mijn telefoon en open Instagram. 'Sorry. We kregen de magnetron niet aan voor de popcorn.' Ik knik en stop mijn telefoon weg. 'Welke film word het?' 'Bad boys.' 'Die film is geweldig!' schreeuwt Nathan enthousiast. Met z'n drieën beginnen we te lachen terwijl Nathan ons vragend aankijkt. 'Wat? Het is toch zo?' Ik grinnik en druk de film op play.
———-
'Kom, ik breng je naar huis. Je moeder zal zich wel afvragen waar je blijft.' Ik knik en sta op van de bank. Nathan en Cameron doen hetzelfde om mij een knuffel te geven. Ik grijp mijn jas van de grond en draai me om. Aiden staat zijn schoenen aan te doen en trekt zijn jas aan. 'Ready?' Ik knik en loop achter hem aan de deur uit. Hij doet de auto open en stapt in. Ik volg zijn voorbeeld en ga naast hem zitten. Hij start de motor en rijd weg.

'Waarom boeit het je niks?' 'Wat?' 'Die pistolen shit.' vragend kijkt hij me aan. 'Al boeide het me wel wat, je ging er toch niet mee stoppen.' Hij kijkt terug naar de weg en ontwijkt mijn antwoord. Ik kijk ook weer terug voor me uit als mijn telefoon begint te piepen. Ik vis 'm uit mijn zak en kijk naar het opgelichte scherm.

Mam: Ik ben opgeroepen voor een vergadering. Je moet zelf naar de supermarkt voor eten. Ik betaal je terug. X

Ik zucht en stop mijn telefoon weer weg. 'Wil je me bij de supermarkt afzetten?' vragend kijkt hij me aan maar ik ontwijk hem. Hij maakt een scherpe bocht naar rechts en het duurt niet veel langer tot hij tot stilstand komt. 'Ik zie je morgen.' zeg ik terwijl ik mijn gordel los klik en de deur open. 'Bye!' Ik sla de deur dicht en ik zie hem wegrijden. Ik zucht en draai me om. Ik loop naar de ingang van de supermarkt als mijn pols word vastgegrepen. Vol schrik draai ik me om als ik ineens in de verwilderde ogen van Liam kijk. Hij zegt niks maar trekt me enkel met zich mee. Zonder iets te doen loop ik achter hem aan. Hij opent zijn auto en hij opent de deur voor me. Ik stap in en kijk hoe hij naast mij instapt. 'Wat is er?' Hij zucht. Hij start de motor en rijd weg. Vol gas. 'Liam?' Geen reactie. 'Liam?' Weer niet. 'Liam!' Hij draait zich om en kijkt me emotieloos aan. Hij heft zijn hand. Ik wil mijn mond openen om wat te zeggen als ik word tegengehouden door de doek die in mijn mond word geduwd.