He wants me

Part twenty - eight

POV Brooke

'Hoi mam!' schreeuw im door het huis terwijl ik naar boven ren. 'Hallo schat!' Ik open mijn kamerdeur en trek mijn kast open. Ik haal er een simpel leer rokje uit en doe een een zwart shirtje boven op. Ik gris snel nog een paar hakken onder uit de kast en loop weer maar beneden.
'Lieverd, wat ben jij van plan?' 'Ik heb een feestje.' 'Waarom heb je dat niet even gemeld?' 'Omdat ik net pas ben uitgenodigd. Maar ik moet gaan, Nathan zit al in de auto.' 'Nathan.' 'Mam, gewoon een vriend. Chill.' Ik druk een kus op haar wang en loop terug naar de gang. 'Ik heb mijn telefoon mee. Geen idee hoe laat ik thuis ben. Misschien blijf ik wel bij iemand slapen. Ik app je nog. Doei!' Ik gris mijn jasje van de kapstok en loop weer terug naar Nathan die nog in de auto zat. 'Ready?' 'Yes.' en hij rijd weg.

'Ken jij dat meisje van wie het feest is?' 'Nope. De rest ging dus ik ging ook. En ik dacht, hoe gezellig zou heg zijn als jij ook mee zou gaan.' Ik grinnik en staar weer voor me uit. 'Is Aiden er ook?' 'Tuurlijk. Het is een feestje en hij blijft Aiden. Aiden zou Aiden niet zijn als hij niet zou gaan.' zegt hij zonder zijn blik los te maken van de weg. 'Maar Nath, ik ken daar helemaal niemand.' 'Dus. Je blijft gewoon bij mij en bij Cam. Over dat gedoe met Aiden zoeken we later wel een oplossing.' Ik knik en draai de radio aan.
Niet dat het echt nut had want we zijn er al.

Zijn auto komt tot stilstand en langzaam stap ik uit. De luide muziek is al te horen en de dronken mensen in de tuin zijn al te zijn. 'Kom je?' Ik kom ik actie en loop achter Nathan aan. Ik stap naar binnen en grijp zijn schouder vast om hem niet kwijt te raken. De geur van drank en zweet dringt mijn neus binnen en met moeite haal ik adem. Ik kan zo slecht tegen deze geur.
Eenmaal in de woonkamer heb ik al iets meer ruimte om me te bewegen. Nathan komt tot stilstand en kijkt om zich heen. zijn blik klaart op en hij grijpt mijn hand vast. Ik word meegetrokken tot hij zijn doel bereikt heeft. 'Ey guys. Look who's here!' Cameron draait zich om en hij krijgt een lach op zijn gezicht. Nathan laat me los en geeft Cameron een bro- hug. 'Kijk eens wie ik heb mee genomen.' Nathan maakt zich los en duwt mij naar voren. 'Holla.' en ik sluit mijn armen om hem heen. 'Wat doe jij nou hier?' lacht hij. 'Nathan vroeg me mee dus ik dacht, waarom niet.' Hij knikt. 'En waar is onze andere vriend?' De blik in Cameron zijn ogen veranderd en draait zich om. Met zijn hoofd knikt hij in de richting van de hoek van de kamer. Ik volg zijn beweging en daar zie ik Aiden met een meisje. Niet een heel ander beeld dan normaal. Ergens gaat een steek van woede door me heen. Waarom mag hij wel een meisje zoenen en ik niet. En daarbij heb ik Liam van me afgeduwd, het enige wat hij duwt is zijn tong in haar strot. 'Het spijt me.' hoor ik naast me. Ik draai me om en kijk Cameron vragend aan. 'Waarvoor?' 'Aiden.' zucht hij. 'Ik heb niks met die jongen. Hij zoekt het maar uit. Maar hij moet niet gaan zeiken als ik wel iets krijg met een jongen. Ik heb Liam alleen maar van me af geduwd. Niks meer. Als ik hem had laten staan dan mocht hij zeiken. Nu niet. En op deze manier al helemaal niet meer!'

Ik draai me om en loop naar de keuken. Ik schenk een beker in en gooi het in een keer achterover. Ik vul het opnieuw en breng de beker naar mijn mond als ik word tegengehouden. 'Kalm.' Ik kijk op en zie Liam me met een lach aankijken. 'Ja sorry.' Hij grinnikt. 'Wat is er gebeurd?' 'Ik word zo moe van jongens!' Zijn blik word moeilijker en hij komt dichterbij staan. 'Wat ik er gebeurd?' 'Hij doet zo moeilijk maar vervolgens staat hij zelf iemands strot schoon te likken.' Hij begint te lachen maar ik zie de lol niet. 'Ach het komt allemaal wel goed.' zegt hij. Ik knik ligt. 'En hoe zit het met jou?' 'Wat?' 'Dat meisje.' 'Oh zij. Nou dat word 'm niet.' 'Want?' ongelovig kijk ik hem aan. 'Ik kom hier binnen. Meteen is ze blij en zoent ze me. Ik ga naar de keuken om wat drinken te halen. Loop ik terug, zitten haar lippen op die van iemand anders. Nou, ik ben naar der toe gelopen en heb die beker over haar hoofd heen gegooid.' Ik begin te lachen. 'Zo kan je niet zijn.' 'Toch wel.' zegt hij droog. Ik grinnik als de deur ineens word opgedaan.
Zijn ogen vinden de mijne. Zijn blik verhard maar hij loopt naar de andere kant van de bar en leunt ertegen aan. 'Zo. Hoe gaat het met onze tortelduifjes.' zegt hij met een neppe glimlach. Ik kijk even naar Liam die hem emotieloos aanstaart. Ik kijk weer terug en zie dat zijn blik niet is veranderd. Ik kom los van mijn plaats en loop naar hem toe.

'Jij, Aiden Hale, bent een hypocriet en ik ben helemaal klaar met jou gedrag. Je komt maar weer naar me toe als je normaal kan doen en anders moet je ver uit mijn buurt blijven.' Ik draai me om en loop de keuken uit. Ik gooi de beker die ik in mijn hand had achterover en ga opzoek naar Nathan en Cameron. Ik kijk de kamer rond maar ze staan nog steeds op dezelfde plek. Met beide een meisje tegen hun aangedrukt. Ik rol met mijn ogen en loop naar ze toe. Als ik bij ze ben begint mijn telefoon ineens hevig te trillen.

Lydia: BROOKE
Lydia: KOM ONLINE
Lydia: IK HEB JE NODIG
Lydia: JE MOET KOMEN

Ik tik Nathan op zijn schouder en draait zich naar me om. 'Nath, ik moet gaan. Er is iets met Lydia.' 'Brooke, ik ben bezig.' zegt hij geïrriteerd. Ik rol met mijn ogen en richt me op Cameron. Ik tik hem aan en ook hij maakt zich geïrriteerd los van het meisje. 'Wat?' 'Kunnen jullie morgen met elkaar mee rijden naar school?' 'Ja tuurlijk.' 'Mooi. Van wie krijg ik de autosleutels?' Met open ogen kijken ze me aan. 'Of iemand brengt me naar Lydia maar jullie moeten dan dit feest verlaten. Of ik ga zelf en jullie zien je auto morgen terug.' Nathan zucht en vist zijn sleutels uit zijn jaszak. 'Jij mag de rekening betalen als het stuk ik.' Ik krijg een lach op mijn gezicht en druk een kus op zijn wang. 'Je bent de beste!'

Ik baan mezelf een weg door de menige en loop snel naar de auto.
——-
Song: Complicated by Dimitri Vegas & Like Mike vs David Guetta ft Kiiara