He wants me

Part thirteen

POV Brooke

Kreunen verlaten mijn mond. Langzaam open ik mijn ogen. Ik kom met moeite overeind. Enkele zonnestralen schijnen door de gesloten gordijnen. Ik grijp naar mijn hoofd. Ik kijk de kamer rond. Langzaam dringt er tot me door dat dit niet mijn kamer is. Verwildert kijk ik om me heen. Waar ben ik? Mijn ogen flitsen door de kamer maar eindigen bij het nachtkastje. Twee aspirines en een glas water. Zonde erover na te denken gooi ik de paracetamol in mijn mond en spoel ze in een keer door. Ik zucht en kijk nog een keer de kamer rond. Groot en netjes. Langzaam komen beelden terug en meteen dringt het tot me door. Aiden. O mijn god. Deze kamer is van Aiden. Ik spring uit bed en wil de kamer uitlopen als mijn aandacht door de spiegel word getrokken. Ik zet een paar stappen terug en staar mezelf aan. Dit zijn niet mijn kleren. Een veel te grote joggingbroek en een te wijde trui staat ik naar mezelf. Ik heb me niet zelf omgekleed. Tenminste, niet dat ik kan herinneren. Wat als? Als ik er alleen al aan denk voel in de woede naar boven komen. Ik draai me om en storm zijn kamer uit. Ik loop naar beneden en kijk rond. In de hoop Aiden ergens tegen te komen. Als ik de woonkamer ik wil lopen zie ik hen staan. Hij staat met zijn rug naar me toegedraaid en hij heeft een vuilniszak ik zijn hand. Hij gaat door met opruimen en lijkt me niet op te merken. Ik laat mezelf tegen het deurkozijn vallen.

'Is onze schone slaapster eindelijk wakker?' zucht hij. 'Wat bedoel je daar nou weer mee?' 'Het is half 12.' zegt hij op een duh-toon en draait zich naar me om. Mijn ogen glijden over zijn ontblote bovenblijf. 'Ey, mijn ogen zitten hier.' Verschrikt kijk ik hem aan en al het bloed stijgt naar mijn wangen. Hij grinnikt. 'Hoe kom ik aan deze kleren?' vraag ik dan. 'Die komen uit mijn kast.' zegt hij simpel terwijl hij rustig door gaat met opruimen. 'En waarom heb ik ze aan. Waarom heb ik überhaupt hier geslapen?' vraag ik fel. Hij zucht en draait zich weer naar me om. 'Omdat je gisteravond alles heb ondergekotst en toen ik je bij de wc weghaalde was je al in slaap gevallen. Je shirtje zat ook onder en ik wilde niet dat mijn bed vies zou worden. En daarbij, het lijkt me niet bepaalt lekker slapen in datgene wat je aanhad dus heb ik een joggingbroek en trui gepakt en het bij je aangedaan.' zeg hij terwijl hij me aanstaart. Ligt knik ik. 'Dus jij heb me omgekleed.' vraag ik voor de verduidelijking. Meer voor mezelf dan dat ik het antwoord nog een keer wil horen. 'Jep. Zoals je al heb gezegd. Het is niet dat ik nog niet een meisje in bh en string heb gezien en jíj heb je toch al een keer omgekleed waar ik bij was dus heg boeide me niet.' Met samengeknepen ogen kijk ik hem aan. Ik maak mezelf los van heg kozijn en loop op hem af. Hij laat de vuilniszak vallen, steekt zijn handen in zijn zakken en maakt zichzelf groot. 'Als je dat nog eens doet, ik zweer het je, ik snij zonder moeite je ballen eraf.' zeg ik zacht. Hij knijpt zijn ogen samen en buigt iets naar voren. 'Ik wens jou alleen maar veel succes dan.' fluistert hij. Ik zucht en zet eens stal achteruit.
'O mijn god, mijn moeder. Die zal vast helemaal in paniek zijn. Waar is mijn telefoon. Aiden geef me je telefoon.' Hij begint hard te lachen. Niet begrijpend kijk ik hem aan. Langzaam komt hij weer bij. 'Doe eens rustig. Ik heb je moeder gisteravond geappt en gezegd dat je bij Lydia zou blijven slapen en jij mocht willen dat je ooit mijn telefoon in je handen krijgt.' Ik rol met mijn ogen. 'Waar is mijn telefoon dan?' Hij knikt naar het dressoir. Ik draai me om en loop erheen. Ik pak mijn telefoon en kijk Nasr het berichtje wat hij heeft gestuurd. Prima.
Ik laat mijn ogen over het dressoir glijden en ze eindigen bij een box. Ik grijp het vast en verbind het met mijn telefoon. Ik zet een playlist op en draai me vrolijk om naar Aiden die me niet begrijpend aan kijkt. 'Jeez, jij heb zeker geen last van een kater.' zucht hij. 'Nope.' Ik loop naar de bank en pak ook een vuilniszak. 'Wat doe je?' 'Helpen. Dat doen aardige mensen. Ik kan het je wel leren als je wilt.' hij rolt enkel met zijn ogen.

Ik buig voorover en pak de bekertjes die op de grond liggen. Ik neurie mee met de muziek als ik ineens zacht gezang naast me hoor. Ik ga recht staan en kijk naar Aiden die helemaal in de muziek zit. Bij het refrein word zijn stem wat harder.
'Ohhh We're half way there
Oh oh Livin' on a prayer
Take my hand and we'll make it
I swear, oh oh livin' on a prayer.'
Voorzichtig vis voorzichtig mijn telefoon uit mijn zak. Zo onopvallend mogelijk richt ik mijn camera op hem en begin te filmen. Hij heeft het niet door en gaat rustig door met waarmee hij mee bezig was.
Een halve minuut gaat voorbij maar dan merkt hij op dat ik niks meer doe. Hij gaat rechtop staan en snel wil ik mijn telefoon weg stoppen maar ik was te laat. 'Wat denk jij? Mij zomaar filmen?' vraagt hij met een verheugde stem. Mijn hart begint sneller te kloppen en bang kijk ik hem aan. Hij krijgt een lach op zijn gezicht en snel gooit hij zijn vuilniszak op de grond. Met grote stappen komt hij op me af. Ik laat mijn zak vallen en ren naar de andere kant van de kamer. De grond is inmiddels vrij gemaakt en makkelijk rent hij naar me toe. Ik begin te lachen. Ik wil om de tafel heen rennen maar het heeft geen zin. Aiden is te snel. Ik zet nog een paar stappen naar voren maar dan worden mijn heupen vast gegrepen. Hij tilt me op en zet me op de tafel neer. Met een grote lach staart hij me aan.
———-
Song : Livin on a prayer by Bon Jovi