He wants me

Part thirty - eight

POV Brooke

Langzaam duwt hij mij van zich af. Hij bijt op de binnenkant van zijn lip en moeilijk kijkt hij me aan. 'Kom, naar binnen.' Ik knik en volg hem naar binnen. De warmte dringt mijn lichaam binnen. Hij trapt zijn schoenen uit en draait zich naar me om. 'Kom.' Hij pakt mijn hand en langzaam trekt hij me mee naar boven. Hij opent zijn kamerdeur en ik ga op zijn bed zitten, Aiden daarentegen blijft met zijn armen over elkaar geslagen tegenover mij staan.

'Wat hebben ze allemaal met je gedaan?' Mijn blik glijd af naar mijn polsen waar de schaafwonden duidelijk zichtbaar zijn. 'Niks.' mompel ik. 'Brooke?' Zijn stem klinkt dringend. 'Niks.' 'Je hele gezicht zit onder het bloed en je polsen zijn stuk. Je gaat me nu niet vertellen dat ze niks hebben gedaan.' Ik zucht. 'Ik ben bedwelmd. Toen ik wakker werd zat ik vastgeketend in een kleine kamer. Ze vonden dat ik een grote mond had en toen hebben ze me geslagen. Meer niet.' 'Kijk me aan en zeg dat het je niks doet.' Mijn ogen scannen de kamer maar ontwijken zijn ogen. Zachte voetstappen klinken door de kamer en hij komt naast me zitten. Hij pakt mijn handen vast en zijn duim wrijft over mijn vingers. Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder en een traan ontsnapt uit mijn ooghoek.
'Waarom hou je je nou groot?' 'Zegt degene die nooit zijn gevoel laat zien.' Het komt er feller uit dan ik bedoel. Ik til mijn hoofd op en trek mijn handen los. Ik veeg mijn wangen droog en mijn ogen proberen de zijne te vinden maar ze ontwijken me. 'Sorry.' zeg ik schor. Ineens staat hij op en loopt naar zijn kast. Hij trekt er wat kleren uit en geeft ze aan mij. 'Ga maar douchen. Daar knap je misschien wat van op.' Ik knik en grijp de kleren uit zijn handen.

Ik draai me om en loop naar de badkamer. Achter me draai ik de deur op slot. 'Onder de gootsteen liggen handdoeken.' Een kleine lach komt op mijn gezicht en ik pak twee handdoeken. Ik draai de douche aan en snel kleed ik me uit. De warme stralen raken mijn huid en een genietend gevoel overspoelt me. Ik laat het warme water door mijn haren glijden en voeg de shampoo toe. Snel spoel ik het uit en ik was mijn lichaam.
Ik draai de douche weer uit. Ik vouw een handdoek om mijn haar en met de andere droog ik mijn lichaam. Ik leg de handdoek op de grond en snel trek ik de kleren aan die im van Aiden heb gekregen. Ik grijp de handdoek van de grond en leg die samen met de andere handdoek op de kachel. Ik draai de deur van het slot en loop de kamer in.

Aiden staat bij zijn raam met zijn rug naar me toe gedraaid. Meteen zie ik dat zijn spieren gespannen zijn.
'Aiden het...' 'Toen ik vijf was ging ik weg als het thuis niet goed ging. Geen idee waar ik heen ging, ik ging gewoon weg. Ik pakte mijn driewieler en ging naar het park of naar de speeltuin. Mijn moeder lag dan knock- out op de bank door de drank of pillen.' Nog steeds staat hij met zijn rug naar me toe gedraaid. 'Toen ik acht was hoorde ik voor het eerst de term manisch- depressief en ging ik aan de medicijnen. Toen ik twaalf was, was ik getuige van een zelfmoord poging van mijn moeder.'
Mijn adem stokt. Langzaam draait hij zich naar me om. Enkele tranen biggelen over zijn wangen. Hij haalt zijn neus op en veegt zijn tranen weg. Met een paar stappen sta ik voor hem en ik sla mijn armen om hem heen. Voor een paar seconden slaat hij zijn armen om me heen maar dan duwt hij zich van me af. 'Je hoefde dit niet te vertellen.' Hij haalt zijn schouders op en kijkt me aan. 'Niet doen.' Vragend kijkt hij me aan. 'Wat?' 'Je heb net dit verhaal verteld en nu ga je doen alsof er niks aan de hand is.' Hij zucht. 'Wat wil je dan dat ik doe? Janken?' 'Als dat helpt, dan ja!' Niet gemeend grinnikt hij. 'Weet je? Ik heb geen zin om met twee persoonlijkheden in één kamer te zitten. Dag.' Ik draai me om en wil weglopen als mijn bovenarm word vastgegrepen. Hij draait me om. Ik val tegen zijn borst aan. Hij legt zijn vinger onder mijn kin en hij heft mijn hoofd. 'Blijf.' fluistert hij. Ik knik. Oppervlakkig haal ik adem maar dan stopt mijn adem door Aiden die zijn lippen op de mijne drukt. Zijn handen glijden af naar mijn heupen en hij trekt me dichter tegen zich aan. Ik sla mijn armen om zijn nek en onze lippen bewegen synchroon. Mijn armen sla ik om zijn nek. Ik woel door zijn haar en een zachte grom verlaat zijn mond. Ik grijns tegen zijn lippen aan. Langzaam duwt hij zich van me af. Mijn adem is versneld en hetzelfde gebeurd bij hem. 'Blijf. Alsjeblieft.' fluistert hij. 'Oké.' Hij krijgt een lach op zijn gezicht en hij gaat recht staan.

'Wat wil je eten? Pizza? Chinees? Sushi?' 'Eigenlijk wil ik gewoon slapen. Ik ben nogal moe.' Hij knikt. 'Je heb gelijk. Ga maar in mijn bed liggen, ik ga wel in Nathan zijn bed.' Hij draait zich om om weg te lopen als ik hem terugroep. 'Kom alsjeblieft bij me liggen. Ik wil niet alleen zijn.' Ik fluister het terwijl ik naar het bed staar. 'Tuurlijk.' Ik kijk hem aan en een lach staat op zijn gezicht.
Ik sla de deken open en ga ik zijn bed liggen. Hij begint zich uit te kleden en komt in alleen een boxer naast me liggen. Ik ga op mijn rug liggen en staar naar het plafond. Hij doet hetzelfde.

'Het was Liam.' Ik voel dat hij zich naar me toe draait. Ik kijk hem aan. Hij heeft zich op zijn zij gedraaid en vragend kijkt hij me aan. 'Wat was Liam?' Ik zucht en draai me naar hem toe. 'Liam heeft die doek in mijn mond gedrukt. Liam was daar.' Hij ogen worden groot en vullen zich met woede. Hij draait zich om en gaat recht zitten.
'Dat kan niet.' 'Hoe bedoel je?' 'Liam hoort bij ons.' 'Hoe bedoel je?' 'Liam en ik zijn vrienden. Hij kan niet bij hun zij geweest.' Ik ga ook recht zitten en leg een hand op zijn schouder. 'Sorry.' Hij zucht en gaat weer liggen. 'Het spijt me.' 'Waarvoor?' 'Ik was in die loods. Ik weet waar je zat. Liam was mijn vriend. Ik had het moeten weten.' 'Jij kon hier niks aan doen.' fluister ik. Hij zucht. 'Waarom heb je niet verteld dat jullie vrienden waren?' 'Hij wilde dat niet. Hij wilde niet bij de badboys horen. Als je snapt wat ik bedoel.'
Ik grinnik. 'Snap ik.' Beledigd kijkt hij me aan. Hij draaien zich naar me toe. 'Dat is niet zo aardig he?' Hij zegt het met een lach op zijn gezicht. Ik grinnik. Hij buigt naar voren en drukt een snelle kus op mijn lippen. Ik lach en kruip tegen hem aan. Ik sluit mijn ogen en het duurt dan ook niet lang voordat de slaap mij overneemt.
————-
Song : REMEDY by Alesso and Conor Maynard