He wants me

Part sixty - two

POV Aiden

De bel galmt door de school en meteen sta ik op. Mijn met handen in mijn zakken loop ik het lokaal uit en loop ik naar de kantine. Ik loop naar onze tafel en ga erop zitten, wachtend op Nathan en Cameron. Ik vis mijn telefoon uit mijn zak en scroll wat door mijn social media en door wat ongeopende berichten maar dan word ik onderbroken door twee armen die om mijn nek worden geslagen. Een glimlach komt op mijn gezicht en ik druk mijn telefoon uit. Ze drukt haar lippen op mijn wang maar meteen verdwijnt mijn glimlach van mijn gezicht. Ruw haal ik haar armen weg en sta op. 'What the fack is er mis met jou?!' schreeuw ik. Ze begint te lachen en kijk me aan. 'Ik doe niks verkeerd.' zegt ze enkel. 'Geschift wijf! Rot op en blijf gewoon uit mijn buurt! Wat is daar nou zo moeilijk aan?' schreeuw ik. 'Waarom zie jij niet in dat wij perfect voor elkaar zijn?' lacht ze. 'Jij vent gestoord.' zeg ik terwijl ik naar haar wijs. 'Ach, jij bent alleen met dat wijf omdat ze goed is in bed maar kom op, ik ben veel leuker dan dat wijf.' zegt ze lachend terwijl ze haar armen over elkaar slaat. Ik zet een stap dichterbij en buig iets over haar heen. 'Als jij nog een keer zoiets zegt over Brooke, ik zweer het je, ik doe je wat.' 'Ik kan niet wachten.' fluistert ze. Ze geeft me een knipoog en loopt heupwiegend weg. Ik knijp mijn handen tot vuisten en kijk haar na. Ik laat mijn hoofd hangen en haal mijn handen door mijn haar. Ik haal een keer diep adem en kijk op en zie twee grijzende gezichten staan. 'Wat?' zucht ik. Ze beginnen beide te lachen. Ik ga terug op tafel zitten en kijk ze aan. 'Klaar?' vraag ik ze. 'Wat heb jij nou weer?' vraagt Cameron. 'Lucy. Echt waar, dat wijf is gestoord.' zucht ik. 'Vertel eens wat nieuws.' mompelt Nathan. Emotieloos kijk ik hem aan terwijl hij "onschuldig" zijn handen in de lucht steekt. Ik rol met mijn ogen en kijk ze aan. 'Weten jullie eigenlijk waar Brooke is, ik heb haar niet meer gesproken en ze heeft geen lift naar huis.' zeg ik. 'Awh, onze Aiden is een echte gentle man geworden.' zegt Cameron terwijl hij zijn hand op zijn hart legt. 'Ik meen het.' vraag ik glimlachend. 'Maar nee, ik heb haar niet gezien.' zegt Cameron. 'Ik ook niet.' zegt Nathan. ik zucht en sta op. Ik ga recht staan. 'Ik ga maar. Misschien kom ik haar onderweg tegen.' zeg ik. 'Later.' zeggen ze in koor. Ik haal mijn autosleutels uit mijn zak en loop de school uit. Mijn blik glijd af naar mijn auto in de hoop dat ik haar daar zie staan maar daar staat ze niet. Ik loop door naar mijn auto als mijn blik valt op een andere bekende, zwarte auto. Hij rijd het terrein af en ik sta stil zodra ik zie wie erin zitten. Ik laat mijn armen langs mijn lichaam hangen en staar haar aan. De paniek is van haar gezicht te lezen maar dan word het oogcontact verbroken. Hij geeft gas en rijd de openbare weg op.

Ik grijp naar mijn telefoon en loop gehaast naar mijn auto. Snel stap ik in en tik haar nummer in. Hij blijft overgaan en gestrest tik ik op het stuur. Ze drukt mij weg en ik begin te schelden. Opnieuw tik ik haar nummer in maar opnieuw drukt ze me weg. 'Godverdomme.' sis ik. Opnieuw voer ik haar nummer in maar hij gaat niet meer over. 'Tuurlijk, zet je telefoon maar uit.' mompel ik. Ik gooi mijn telefoon in de bijrijder stoel en start de motor. Meteen geef ik gas en rij zonder uit te kijken de openbare weg op. Net voordat ik de bocht om wil gaan springt het stoplicht op rood en snel druk ik op de rem. 'Shit.' ik sla op het stuur en kijk op me heen. De auto van Liam is nergens meer te zien. Mijn gedachten razen door mijn hoofd maar ik kan niet bedenken waar ze heen gaat met hem. Wat als hij haar opnieuw meeneemt. Ongerust tik ik op het stuur en geef gas zodra het licht op groen springt.

Een half uur lang rijd ik door de stad, in de hoop zijn auto tegen te komen maar nergens zie ik de bekende zwarte auto waar ik zo vaak in heb gezeten. Zelfs bij haar eigen huis stond de auto niet. Met tegenzin rijd ik mijn oprit op en storm naar binnen. Misschien is ze inmiddels wel hier. Ik zet de motor uit en ren naar binnen. 'Brooke?!' roep ik. Geen antwoord. Met een snelle pas loop ik naar de woonkamer. Meteen schieten twee hoofde omhoog boven de bank. 'Waar ben jij geweest?' vraagt Cameron terwijl hij en Nathan opnieuw gaan liggen. 'Hebben jullie Brooke gesproken of gezien?' vraag ik. 'Jezus, eerst wil je geen relatie en nu kan je haar geen moment missen. Je word hopeloos man.' zegt Cameron terwijl hij doorgaat met zappen. 'Cam ik meen het. Hebben jullie haar gesproken of niet?' 'Nee.' zeggen ze in koor. 'Hoezo? Wat is er aan de hand.' 'Ze zat in die verdomde auto met Liam.' zeg ik terwijl ik mijn handen door mijn haar haal. De tv word uitgezet en opnieuw springen ze op. 'Wat?!' 'Ik loop naar mijn auto, zie ik haar godverdomme in de auto met Liam zitten. Ik heb haar duizend keer gebeld maar ze heeft haar telefoon uitgezet. Ik heb een half uur door de stad gereden maar ik kan haar nergens vinden.' zeg ik snel. 'Rustig ze komt vast wel terug.' 'Dat zeiden we de vorige keer ook en we weten allemaal hoe dat is afgelopen.' mompel ik.