He wants me

Part forty - two

POV Brooke

'Ben je verliefd?' vragend kijk ik Lydia aan. Ze start de motor en rijd weg. 'Weet ik veel.' 'Nu lieg je.' 'Als je het antwoord toch al weet, waarom vraag je het dan?' 'Voor de zekerheid.' en ze haalt haar schouders op. 'Het maakt toch niet uit. Hij doet niet aan relaties.' mompel ik. 'Misschien moet je het eerst met hem bespreken voordat je conclusies gaat trekken.' 'En dan? Dan zet ik mezelf alleen maar voor lul.' 'Hoezo?' 'Ik ben niet de eerste die hem leuk vind dus dan ben ik ook niet de eerste die hij afwijst.' 'Dus?' 'Lyd,' ik zucht en haal een keer diep adem. 'Ik heb geen zin om de volgende in zijn rijtje te zijn.' 'Schat ik snap het. Echt. Maar hij is anders sinds hij jou kent. Geloof me nou maar.' 'Het maakt toch allemaal niet uit. Hij vind mij niet leuk.' zeg ik vast besloten. Ik kijk haar aan en ze rolt met haar ogen. 'Dan zoek je het zelf maar uit.' Ik grinnik. De auto komt tot stilstand en ik stap uit. 'Zie je morgen!' Ik sla de deur achter me dicht en kijk hoe ze wegrijd. Ik loop naar de deur en haal het van het slot. Ik trap mijn schoenen uit en doe de deur achter me dicht.
Ik loop naar boven en wil mijn slaapkamer binnenlopen, maar in plaats daarvan zet ik een paar stappen naar achter.

'Wat doe jij hier?' Met een kleine grijns kijkt hij me aan. 'We moeten praten.' Ik rol met mijn ogen en loop de kamer binnen. Ik gooi mijn tas op de grond en ga tegenover hem staan. 'Vertel.' Hij staat op en kijkt me recht aan.
'Ze hebben gelijk.' zegt hij met een kleine lach op zijn gezicht. 'Wat?' vragend kijk ik hem aan. 'Ze zeggen dat ik verliefd ben op een prachtig, zorgzaam, grappig, lief, sexy meisje. Ze hebben gelijk. Het is waar.' Ik voel mijn hart een slag overslaan en mijn adem stokken. 'Wie?' fluister ik. Zijn lach word groter. 'Jij.' fluistert hij terug. Ik voel mezelf warm worden en tintelingen ontstaan in mijn buik. 'En jij?' Niet begrijpend kijk ik hem aan. 'Hoe zit het met jou?' Een lach groeit op mijn gezicht. Ik zet een stap dichterbij en sla mijn armen om zijn nek. 'Tja. Dat is voor jou een vraag en voor mij een weet.' Hij grinnikt en plaatst zijn handen op mijn heupen. 'Oh ja?' Ik knik terwijl mijn lach groeit. Zijn gezicht komt dichterbij. Hij opent zijn mond iets en ik voel zijn frisse adem over mijn gezicht strijken. 'Zoals ik al zei, sexy.' fluistert hij. Een rilling glijd door mijn lichaam. Hij plaatst zijn lippen op de mijne en hij lacht tegen mijn lippen.
Hij opent zijn mond verder en zijn tong glijd over mijn onderlip. Ik open mijn mond en zijn tong dringt mijn mond binnen. Hij trekt me dichter tegen hem aan en zonder dat ik erbij nadenk verlaat een kreun een mond.

Langzaam trekt hij terug. Hij opent zijn ogen en een twinkel is duidelijk op te merken. 'Ik denk dat ik het antwoord weet.' fluistert hij. 'Oh ja?' fluister ik terug. 'Ja.' grinnikt hij. Ik druk een snelle kus op zijn lippen en maak me los uit zijn greep. Hij laat zichzelf achterover op bed vallen en staart naar het plafond. Ik lach en ga naast hem zitten. 'Wat zeiden de jongens tegen je?' Hij grinnikt maar blijft naar het plafond kijken. 'Ik kreeg een preek dat ik mezelf alleen maar voor lul zette als ik het niet wilde inzien.' 'Hoe ben je het ingaan zien.' Hij gaat rechtop zitten en pakt mijn hand van mijn schoot. Hij begint aan mijn vingers te frunniken en ontwijkt mijn oogcontact. 'Ik heb met Micheal gepraat.' zucht hij. 'Wat heeft hij gezegd?' Hij kijkt op en een steek van pijn flitst door zijn ogen maar dan kijkt terug naar onze vingers. 'Hij zei dat niet iedereen zo was als mijn moeder. Dat het niet mijn schuld is.' Moeilijk kijk ik naar hem. Ik zie zijn onderlip trillen en ik trek mijn hand los. Ik kom ik actie en klim op zijn schoot. Hij legt zijn hoofd in mijn nek en ik sla mijn armen om hem heen. 'Zeg dat nooit meer.' fluister ik. Ik voel mijn schouder nat worden maar hij blijft stil. Ik trek me terug en pak zijn hoofd tussen mijn handen. 'Wat jou moeder heeft gedaan is niet jou schuld.' zeg ik duidelijk. Zijn onderlip trilt en hij klemt zijn kaken op elkaar. 'Verlaat me niet.' fluistert hij. Wanhoop is te zien in zijn ogen. 'Nooit.' zeg ik en ik sla mijn armen weer om hem heen. Hij slaat zijn armen om me heen en ik voel dat hij tot rust komt.

Zijn armen laten mij los en hij gaat rechter zitten. Ik trek me terug en vragend kijk ik hem aan. 'Waarom wil je mij?' vraagt hij. 'Hoe bedoel je?' 'Zoals ik het zeg. Waarom wil je mij?' 'Omdat jij mij dingen echt laat voelen, bij jou kan ik mezelf zijn.' zeg ik simpel. Vaag knikt hij. 'Je moet me alleen één ding beloven.' zeg ik. 'Alles.' zegt hij meteen zonder twijfel. 'Ik ben niet de volgende in je rijtje. Want als dat zo is, dan ben je me wel kwijt.' Een kleine grijns komt op zijn gezicht. 'En je heb een grote mond.' zegt hij. 'Aiden, ik meen het. Ik ga het niet doen hoor.' Hij legt een hand op mijn wang en komt dichterbij. 'Ik beloofd het.' en hij drukt een kus op mijn mond.
Ik trek me terug en kruip van zijn schoot. Ik ga liggen en kijk hem aan. Hij volgt mijn voorbeeld en komt naast me liggen. Hij slaat zijn arm stevig om me heen en hij trekt me tegen zijn borstkas. Ik pak zijn hand en breng 'm naar mijn nek. Ik leg mijn hoofd op zijn arm en de greep word alleen maar sterker. Hij verwikkeld onze benen en legt zijn hoofd in mijn nek. 'Je bent perfect.' fluistert hij.
—————
Song : Love someone by Lukas Graham