Femme Fatale

ΑΓΡΙΟ

Ο πρωινός αέρας τρύπησε τα ρουθούνια της . Η Ανατολή έμοιαζε μαγευτική πάνω από την αιώνια πόλη . Λιγοστά αυτοκίνητα παιρνουσαν από τους κοντινούς δρόμους . Τέτοια ώρα κανένας δεν ήταν ξύπνιος . Εκτός από την ίδια . Εκείνη δεν μπορούσε να κοιμηθεί για ακόμη μια φορά . Τα υπνωτικά της είχαν τελειώσει και β ίδια είχε αμελήσει να πάει να τα ξαναγράψει . Και τώρα αντιμετώπισε τις συνέπειες της τεμπελιάς της . Μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια της πάνω στην πιο κρίσιμη μέρα .
Έστρεψε το βλέμμα της προς το κρεβάτι της . Ο αδερφός της κοιμόταν ακόμη βαθειά και ήρεμα . Πολλές φορές ζήλευε το ποσό εύκολα έπεφτε για ύπνο .
Εκείνη δεν κοιμόταν . Χωρίς τα χάπια δεν υπήρχε περίπτωση να καταφέρει να κλείσει τα βλέφαρα της δίχως να έχει εφιάλτες .
Μόνο τα χάπια την έριχναν αναίσθητη , σχεδόν νεκρή για ώρες . Αυτά και τα αναλγητικά για τους πόνους στα πλευρά της ήταν τα μόνα που δεν αποχωρίζονταν ποτέ.
Ένιωθε τον λαιμο της ξερό . Χρειαζόταν να πιει όμως δεν έπρεπε . Όφειλε να παραμείνει νυμφαλια για σήμερα . Μόνο έτσι θα μπορούσε να υποκρηθει μπροστά του . Μόνο έτσι δεν θα φύτευε απευθείας μια σφαίρα στο κεφάλι οπως τους .
Για ελάχιστα δευτερόλεπτα τόλμησε να κλείσει τα μάτια της , καθώς το απαλό αεράκι την χαλάρωνε .
«Με πονάς .»
«Σκάσε θα πονέσεις περισσότερο σε λίγο .»
«Σε παρακαλώ στα... .»
«Ετοιμάσου κοριτσάκι .»
Το αποκρουστικό του γέλιο αντήχησε στα αυτιά της .
Άνοιξε τα βλέφαρα της σχεδόν αμέσως . Εκείνη η διαολεμένη εικόνα ξανά μπροστά της . Έπρεπε να πάει να αγοράσει τα χάπια . Το συντομότερο .
Αναστέναξε βαθιά πριν μπει μέσα στο δωμάτιο κλείνοντας προσεκτικά την μπαλκονόπορτα . Τα ρούχα της ήταν ακοή πεταμένα στην ντουλάπα . Δεν θα έμπαινε στο κόπο να κάνει ιδιαίτερες ετοιμασίες . Τρεις πρόχειρες αλλαξιές και τα ρούχα της δουλειάς ήταν αρκετά για να φύγει . Εξάλλου το σχέδιο της ήταν οριοθετημένο . Όχι πάνω από 3 μήνες . Σε τρεις μήνες θα τον είχε λιώσει .. θα τον είχε σπάσει τόσο που θα εύχονταν να τον είχε σκοτώσει απευθείας . Μπήκε στο μπάνιο και έβγαλε βιαστικά τα ρούχα της . Άνοιξε την ντουζιέρα και άφησε το παγωμένο νερό να κυλήσει στο δέρμα της . Ένιωσε κάθε σημείο του να ανατριχιάζει στην απότομη αλλαγή της θερμοκρασίας . Δεν μπορούσε όμως να κάνει μπάνιο με ζεστό νερό .
Ήταν σκέτο μαρτύριο .
Τα δάχτυλα της ασυναίσθητα άγγιξαν την απαλή ουλή που είχε απομείνει στα πλευρά της . Και έπειτα σφιχθηκαν σε μπουνιές . Αυτος έφταιγε και για εκείνο . Εάν δεν είχαν πεθάνει οι γονείς της τίποτα άλλο δνε θα είχε συμβεί .
Ορισμένες φορές σκεφτόταν πως θα ήταν να είχε μια φυσιολογική ζωή . Έδιωξε όμως γρήγορα την σκέψη απ Ότο μυαλό της . Για εκείνη το φυσιολογικό είχε παψει προ πόλου να υπάρχει .
Ντύθηκε όσο πιο απλά μπορούσε πιάνοντας τα μακρυά της μαλλιά σε μια ψιλή κοτσίδα . Το σακουβαγιαζ της γέμισε σχεδόν αμέσως και εκείνη ήταν έτοιμη να φύγει . Δεν θα έλεγε αντίο στον αδερφό της . Πάντα μισούσε τους αποχωρησμους . Θεωρούσε πως όταν χαιρετάς κάποιον είναι σημάδι πως θα κανεις πολύ καιρό να τον δεις . Και εκείνη δεν ήθελε να αποχωριστεί τον αντονιο .
Ξεφυσώντας μια τελευταία φορά βγήκε έξω . Ο ήλιος που είχε αρχίσει να βγαίνει είχε ήδη κρυφτεί πίσω από πυκνά σύννεφα . Το κρύο ήταν χειρότερο από τις προηγούμενες μέρες . Οι μετεορολογοι προέβλεπαν έντονες χιονοπτώσεις ακόμη και μέσα στην Ρώμη . Ανηπομονουσε να δει την πόλη να ντύνεται στα λευκά .
Έβγαλε το κινητό της από την τσέπη της και κοίταξε το μήνυμα που αυτος της είχε στείλει .
Η διεύθυνση ήταν λίγο έξω από τα προάστια , πίσω από την εθνική οδό . Καλύτερα σκέφτηκε . Όσο πιο απομονωμένα τόσο πιο εύκολα .
Το ξανά έβαλε στην τσέπη της και κοίταξε για ακόμη μια φορά τον ουρανό . Μουνταμαρα .. ακριβώς οπως της άρεσε .