Femme Fatale

ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ ;

Κοίταξε μια τελευταία φορά το είδωλο της στον ολόσωμο καθρέφτη . Ήταν πραγματικά εκθαμβωτική . Το αληθινό όμορφο . Δεν είχε βαφτεί σχεδόν καθόλου όμως αισθανόταν όμορφη για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια . Το μαύρο στενό φόρεμα που φορούσε αγκάλιαζε το σώμα της υπέροχα . Το απαίσιο σημάδι στα πλευρά της δεν φαινόταν καθόλου . Κανένας δεν θα το παρατηρούσε .
Ένιωθε καλά . Σχεδόν καλά . Εύχονταν να έβγαινε με τον Έντουαρτ σαν να ήταν ζευγάρι και όχι για να τον κάνει να ζηλέψει . Δεν ήξερε τι την έκανε να του πει πως θα βγει . Δνε είχε σκοπό να πάει πουθενά . Όμως εκείνος με τηβ συμπεριφορά του την νευρίασε . Η εικόνα του να φιλάει κάποια άλλη τηβ θόλωσε και του πέταξε πως θα βγει . Τώρα το μετανιωνε φριχτά .
Τ
Κοίταξε το πρόσωπο της . Το μαύρο μολύβι και η μάσκαρα ήταν απολύτως αρκετά για να τονίσουν τα πράσινα μάτια της ενώ το βαθύ κόκκινο κραγιον συμπλήρωνε τηβ εικόνα .
Τα μαλλιά της πλέον έφταναν λίγο πιο κάτω από τους ώμους της , κάνοντας τις φυσικές της μπούκλες βα φαίνονται υπέροχες .
Πήρε μια βαθειά ανάσα . Η διάθεση της ήταν εντελως χάλια όμως έπρεπε να προσποιηθεί μπροστά του . Μέχρι να φύγει από το σπίτι έπρεπε να δείχνει τόσο πολύ χαρούμενη . Το μισούσε αυτό το θέατρο του παραλόγου . Από τηβ άλλη το θεωρούσε απαραίτητο . Ήθελε να τον κάνει να ζηλέψει . Υπερβολικά πολύ . Και θυσίαζε τα πάντα για να το πετύχει .
Βγήκε από το δωμάτιο προχωρώντας προς το σαλόνι . Τα βήματα της τον έκαναν να γυρίσει προς το μέρος της . Έμεινε να την κοιτάζει αμίλητος . Ήταν τόσο όμορφη . Έδειχνε να λάμπει ολόκληρη. Δεν τηβ είχε ξαναδεί έτσι . Ο άλλος την έκανε να νιώθει τόσο όμορφα ; Απευθείας οι γροθιές του σφιχτηκαν στην σκέψη των χεριών του τζιαν πάνω στο δέρμα της . Κανένας δεν είχε το δικαίωμα να την αγγίζει . Μόνο εκείνος . Ναι είχε ζηλέψει πριν . Υπερβολικά πολύ . Τόσο που δεν ήξερε πως κατάφερνε να κρατήσει την αυτοκυριαρχία του και να μην του ορμήσει .
Δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της . Σηκώθηκε από τον καναπέ πλησιάζοντας την .
« sei molto Bella stasera . La mia strega .»
Του χαμογέλασε . Της άρεσε να την αποκαλεί έτσι
«Και εσυ δεν πας πίσω . Όμως για που ετοιμάστηκες;»
«Θα βγω κι εγώ .»
«Με τα παιδιά ;»
«Όχι .. μαζί θα βγούμε .» Της είπε χαμογελαστός . Τα μάτια της γουρλωσαν καθώς προσπαθούσε να επεξεργαστεί όσα της είχε πει . Πως θα κατάφερνε να προσποιείται μπροστά του όλο το βράδυ ; Έπρεπε να μην πιει τίποτα για να μην χάσει την αυτοσυγκέντρωση της .
«Εσυ και εγώ μαζί ; Νομζιω πως σου είπα πως θα βγω με τον τζιαν.»
«Ναι μαζί του θα βγεις αλλά θα έρθω κι εγώ . Εκτός εάν φοβάσαι κάτι .»
«Δεν φοβάμαι τίποτα !» Του πέταξε επιθετικά . Τι να φοβόταν δηλαδή ; Επειδή η καρδιά της χτυπούσε γρήγορα και η μυρωδιά του την ζάλιζε ; Σιγά θα τα κατάφερνε .
«Τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να έρθω ...»
«Όχι ! ... όχι φυσικά και δεν υπάρχει .» Του είπε μέσα από τα δόντια της και προχώρησε μπροστά του προσπερνώντας τον .
Ο τζιαν την περίμενε ακριβώς έξω από το μικρό σπιτάκι . Φορούσε ένα μαύρο πουκάμισο μαζί με ένα μαύρο παντελόνι . Ήταν γοητευτικός όχι όμως σαν τον Έντουαρτ . Εκείνος είχε άλλη χάρη , αέρα  έλληνα θεου. Γιατί παρομοίαζε κάθε άντρα με τον Έντουαρτ , τι στο καλό την είχε πιάσει ; Κούνησε ελαφρώς το κεφάλι της για να διώξει την σκέψη καθώς αγκάλιαζε θερμά τον άντρα μπροστά της .
Εκείνος ανταπέδωσε χαμογελαστός την αγκαλιά της μέχρι που το βλέμμα του έπεσε στον Έντουαρτ που στέκονταν ελάχιστα πιο πίσω τους .
«Τι κάνει αυτος εδώ άρια ;» Της ψιθύρισε στο αυτό κρατώντας τηβ ακόμη κοντά του .
«Θα ...θα έρθει μαζί μας .»
«Τι ;»
«Είναι εντάξει τζιαν ... δεν θα τον αφήσω να μας χαλάσει την βραδιά .»
«Οπως νομίζεις εσυ μικρή .» Απομακρύνθηκε ελάχιστα από κοντά της χαμογελώντας της καθησυχαστικά .
«Πάμε ;»
Δε πρόλαβε να του απαντήσει . Ο Έντουαρτ είχε φτάσει ήδη δίπλα τους και παίρνοντας ένα χέρι γύρω από την μέση της απάντησε για χάρη της .
«Ναι φυσικά . Θα πάμε με το δικό μου αμάξι . Τα τζάμια είναι φιμέ όποτε δεν κινδυνεύουμε να μας αναγνωρίσουν όσο περνάμε από το κέντρο .»
Η άρια τον κοίταξε δολοφονικά βγάζοντας το χέρι του γύρω από την μέση της .
«Ποιος σου είπε ότι μπορείς βα με ακουμπήσεις ;» Γρυλισε . Ο τζιαν ήδη προχωρούσε μπροστά τους .
«Όσο και εάν προσπαθείς μην ξεχνάς ποιανού είσαι μικρή ..»
της ψιθύρισε στο αυτί κάνοντας την να ανατριχιάσει ολόκληρη. Μισούσε το σώμα της που την πρόδιδε .
Δεν του απαντήσε μόνο απομακρύνθηκε από κοντά του με μεγάλα νευρικά βήματα . Η βραδιά δεν θα εξελισσόταν καθόλου καλά .