Femme Fatale

ΣΚΟΤΑΔΙ

~ρωμη 8 χρόνια πριν .

Η γιατρός βγήκε από το δωμάτιο πλησιάζοντας τον άντρα που στέκονταν απ έξω .
«Πες μου καλά νέα λιντα.» Η φωνή του έβγαινε βραχνή , οπως την είχε συνηθίσει η γυναίκα . Τα τελευταία χρόνια που είχε γίνει η προσωπική γιατρός της οικογένειας είχαν τύχει πολλά περιστατικά . Τίποτα όμως σαν αυτό που έβλεπε στο μικρό κορίτσι μέσα στο δωμάτιο .
«Ζει . Θα ζήσει . Απλώς είναι πολύ αδύναμη ... και η πληγή της έχει μολυνθεί .»
«Φρόντισε την καλά .»
«Εννοείται . Με ξέρεις . Πως τραυματίστηκε ;»
«Δεν έχω ιδέα . Η μικρή πήγε να πέσει πάνω στο αμάξι μου . Όταν βγήκα έξω λυποθυμισε .»
Η γιατρός ενευσε .
«Ξέρεις ποια είναι ;»
«Ναι Ιγκνάσιο ...έχει φάκελο στο νοσοκομείο ..Μάλιστα παραξενευομαι που την βλέπω σε αυτή την κατάσταση . Οι γονείς της είναι αρκετά ευκατάστατοι .»
«Θέλω όνομα , τα στοιχεία της , όλα ..»
«Είναι ιατρικό απόρρητο ..»
«Έλα τώρα Λιντα ... ξέρουμε και οι δυο πολύ καλά πως δεν με σταματάει αυτή η γελοία δικαιολογία .»
Η κοπέλα ενευσε ξανά και έφυγε για να του φέρει τον φάκελο . Ο Ιγκνάσιο έκατσε σε μια από τις καρέκλες σκεπτικός . Είχε στείλει άντρες του να βρουν τον αδερφό της μικρής . Όπου να ναι θα ήταν εδώ .
Έκλεισε στιγμιαία τα μάτια του . Προσπαθούσε να φέρει στο μυαλό του τι του θύμιζε η νεαρή . Κάτι πολύ έντονο .
Η λιντα επέστρεψε λίγη ώρα αργότερα κρατώντας έναν χάρτινο καφέ φάκελο .
«Ορίστε .. δεν έχει και πολλά μέσα . Πάντως οι γονείς της μικρής δεν ζουν .»
«Τι έγινε ;»
«Δεν νομίζω πως η ίδια ξέρει την αλήθεια . Αλλά βρέθηκαν δολοφονημένοι ..»
«Μάλιστα . Σε ευχαριστώ Λιντα . Μπορώ να την δω ;»
«Ναι .. αλλά όχι για πολύ . Μην την κουράζεις . Πρέπει να ξαναμπεί χειρουργείο ..»
ο άντρας ενευσε και αφού άκουσε τα βήματα από τα τακούνια της να απομακρύνονται έσκυψε στο φάκελο που κρατούσε στα χέρια του .
Η πρώτη φωτογραφία που είδε ήταν των γονιών της . Τότε θυμήθηκε . Η μητέρα της μικρής ήταν πολύ καλή του φίλη . Γι αυτόν κάτι παραπάνω ... πάντα θα ήταν κάτι παραπάνω . Έμοιαζαν πολύ . Είχαν τα ίδια μάτια , ίδια μαλλιά .
Και οι δυο τους είχαν συνεργαστεί μαζί του δυο τρεις φορές . Μυστικοί της ιταλική υπηρεσίας .
Δολοφονημένοι . Άρα η μικρή ήταν άστεγη και ορφανή . Έσμιξε τα φρύδια του . Κάλεσε έναν από τους άντρες του και τον διέταξε να βρει όσα περισσότερα στοιχεία μπορούσε για τον θάνατο τους . Έπειτα σηκώθηκε από την θέση του και μπήκε στο δωμάτιο .

Την είδε να κάθεται κουλουριασμένη με γυρισμένη την πλάτη της προς το παράθυρο .
Δίχως δεύτερη σκέψη την πλησίασε .
«Γεια σου Αριελλα .» Της είπε και τηβ είδε να σηκώνει το κεφάλι της .
«Πως.. πως ξέρετε το όνομα μου .»
«Ήμουν φίλος των γονιών σου .» Την είδε να νευει , χωρίς όμως κάποια άλλη αντίδραση . Φαινόταν πως ήταν πολύ δυνατή .
«Θα μου πεις πως απέκτησες αυτή την πληγή ;»
«Γιατί να σας το πω ;»
«Γιατί θέλω να σε βοηθήσω»
«Δεν θέλω βα με λυπάστε .»
«Δεν σε λυπάμαι . Θέλω να σε κάνω δυνατή . Να μην μπορεί να σε αγγίξει κανένας άλλος . Ποτέ .»
«Αλήθεια ;»
«Ναι .. αλήθεια .»
Η Αριελλα γύρισε να τον κοιτάξει . Άρχισε να του λέει τι είχε συμβεί , προσπαθώντας να κρατήσει τα δάκρυα της . Ο Ιγκνάσιο άκουγε με προσοχή . Είχε μεγάλα σχέδια γι αυτό το κορίτσι . Μπορεί να μην μπόρεσε να κερδίσει την καρδιά της μητέρας της τότε , όμως είχε ακόμη μια ευκαιρία για να εξιλεωθεί . Θα τηβ μεγάλωνε σαν δίκη του κόρη . Θα τηβ εκπαίδευε στο απόλυτο φονικό όπλο .
Δεν της μίλησε για λίγο . Περίμενε να ηρεμίσει και η ίδια .
«Που είναι ο αδερφός μου ;»
«Θα είναι εδώ σε λίγο ..μπορώ να σου μιλήσω λίγο σαν να είσαι μεγάλη κοπέλα ;»
Την είδε να νευει .
«Θέλω να σας πάρω να μείνετε μαζί μου . Να σας υιοθετήσω .»
«Και γιατί αυτό ;»
«Αρχικά γιατί οι γονείς σας ήταν φίλοι μου .. και δεν θα άφηνα τα παιδιά τους στον δρόμο . Και σου είπα πως θα σε κάνω δυνατή .»
«Πρέπει να ρωτήσω τον αδερφό μου .»
«Θα το κάνω εγώ .. εζυ θες ;» 
«Ναι ... υπό έναν όρο .»
Ο Ιγκνάσιο την κοίταξε με έκπληξη . Ήταν πολύ πιο ώριμη από ότι περίμενε .
«Ότι θες .»
«Θέλω να ξέρω τι συνέβη στους γονείς μου .. τηβ αλήθεια .»
«Σου υπόσχομαι πως θα στη πω . Αμέσως μόλις την μάθω . Ξεκουράσου τώρα . Πρέπει να κανεις ξανά επέμβαση .»
Η μικρή ενευσε και έκλεισε τα μάτια της κουρασμένη , δίνοντας του την ευκαρια να βγει έξω .
Εκείνη ακριβώς την στιγμή οι άντρες του έφερναν τον αντονιο έξω από το δωμάτιο .
«Που είναι η αδερφή μου ;!» Σχεδόν όρμησε πάνω στον άγνωστο άντρα . Ήθελε να βρίσει , τον εαυτό του που δεν πήρε χαμπάρι ότι η μικρή είχε σηκωθεί από δίπλα του και είχε φύγει , τον άγνωστο άντρα που την είχε φέρει εδώ , όλους ..
Ο Ιγκνάσιο έτριψε ελαφρώς του κροτάφους του . Πήρε μια βαθειά ανάσα .
«Ηρεμισε . Η αδερφή σου χρειάζεται ξεκούραση πριν μπει στο χειρουργείο .»
«Χειρουργείο ;! Τι της έκανες ; Σου ορκίζομαι πως θα σε σκοτώσω .»
«Δεν εκανα κάτι . Πάψε να είσαι αχάριστος . Της έσωσα την ζωή . Η πληγή της έχει μολυνθεί . Γι αυτό χρειάζεται εγχείρηση .»
Ο αντωνιο πέρασε απελπισμένος τα χέρια του ανάμεσα από τα μαλλιά του . Ξεφυσιξε δυνατά .
«Δεν ..δεν έχω τα λεφτά για να πληρώσω ιδιωτική κλινική .»
«Εδώ θα έχει την καλύτερη φροντίδα . Τα έξοδα είναι δικά μου μην ανησυχείς .»
«Ποιος είσαι τελος πάντων ;»
«Γνώριζα τους γονείς σας .. τυχαία βρέθηκε η μικρή στο δρόμο μου . Όμως δεν πρόκειται να σας αφήσω έτσι . Θέλω να σας υιοθετήσω.»
«Τα καταφέρνω και μόνος μου !»
«Ναι ; Γι αυτό η αδερφή σου παλεύει για την ζωή της τώρα ; Ποιος  ξέρει το της συνέβη .. . Έτσι την προστατεύεις ;»
Τον παρακολουθούσε να σκύβει το κεφάλι του .
«Τι θες για αντάλλαγμα ;»
«Θα δουλεύετε στην επιχείρηση μου .»
«Η Αριελλα είναι ακόμη παιδί .»
«Οχι ..οχι εκείνη . Όχι ακόμη δηλαδή . Θα την εκπαιδευσω σιγά σιγά . Θα αναλάβει αργότερα .»
«Το ειδους δουλειά είναι;»
«Θα τα μάθεις όλα εάν δεχθείς. Δεν μπορώ να σου πω τίποτα περαιτέρω .»
«Και η Αριελλα θα είναι ασφαλής ;»
«Στο υπόσχομαι . Θα προσέχω την αδερφή σου σαν να είναι δικό μου παιδί .»
«Εντάξει τότε ... δέχομαι .»
«Τέλεια . Οι άντρες μου θα σε πάνε στο σπίτι μου , θα ξεκινήσουν κάποια βασική εκπαίδευση .»
«Θέλω να είμαι δίπλα της . Δεν νιώθει άνετα μόνη της .»
«Μην ανησυχείς . Θα είμαι εγώ εδώ. Δεν είμαι ξένος  πλέον»
«Μα..»
«Κανε οπως σου λέω ..»
Το αγόρι ενευσε καταφατικά και ρίχνοντας μια βιαστική μάτια στο δωμάτιο της αδερφής του ακολούθησε τους άντρες του Ιγκνάσιο .
Ο άντρας κάθισε ξανά σε μια από τις καρέκλες . Το κινητό του χτύπησε κάνοντας τον να το σηκώσει αμέσως
«Ακούω .»
«Βρήκαμε τα πάντα αφεντικό .»
«Και ;»
«Ξέρουμε ποιος τους σκότωσε . Και πίστεψε με και εσυ το ξέρεις πολύ καλά .»
Ο Ιγκνάσιο άκουγε με προσοχή τα λόγια του άντρα στη γραμμή . Ένα πλατύ χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του καθώς τερμάτιζε την κλίση . Ταυτόχρονα θα έλυνε δυο προβλήματα του . Το μόνο που έμεινε  ήταν να βάλει το σκοτάδι του στη ζωή της μικρής . Και ήταν σίγουρος πως δνε θα δυσκολευόταν καθόλου .