Femme Fatale

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ

«Αριελλα ; Είσαι καλά ; Γιατί παγώσες στην θέση σου ;»
Η κοπέλα γύρισε να τον κοιτάξει . Ανοιγοκλησε τα μάτια της .
«Καλά είμαι . Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς . Πάω να μαγειρέψω τώρα . Θες κάτι άλλο πριν φύγω ;»
«Ναι .. να με βοηθήσεις να αλλάξω μπλούζα αν μπορείς ..»
Την παρατήρησε που δίστασε . Τα μάγουλα της βάφτηκαν με κόκκινο χρωμα .
«Εάν δεν νιώθεις άνετα δεν ..»
«Όχι θα το κάνω .»
Του δήλωσε αποφασιστικά και τον πλησίασε πιάνοντας την μπλούζα του στα χέρια της . Τα δάχτυλα της εισχώρησαν κάτω από το ύφασμα αγγίζοντας το δέρμα του . Ένας ανεξήγητος ηλεκτρισμός δημιουργήθηκε ανάμεσα τους , και αμέσως κοίταξε ο ένας τον άλλον . Η Αριελλα ξεροκαταπιε και σήκωσε λίγο ακόμη την μπλούζα μέχρι που την αφαίρεσε τελείως .
Ο Έντουαρτ έκανε έναν ελαφρύ μορφασμό πόνου χωρίς να σταματάει να την κοιτάζει . Τα μάτια του ταξίδεψαν από τα ελαφισια μάτια της στα σαρκώδη χείλη της και μια ξαφνική επιθυμία τον κατεκλιζε καθώς ήθελε να τα συνθλίψει με τα δικά του .
«Σε πόνεσα ;»
«Ο..πχι όχι ... σχεδόν καθόλου συνέχισε .» Της ψιθύρισε και εκείνη τον υπάκουσε φορώντας του την καθαρή μπλούζα .
«Ο αδερφός μου θα με σκοτώσει εάν μάθει πως στην έδωσα .»
«Τόσο αγροίκος είναι π αδερφός σου ;»
«Απλώς είναι πολύ υπερπροστατευτικος .»
«Δεν μοιάζεις με κοπέλα που να χρειάζεται προστασία . Εννοώ σε έχω δει να βάζεις κάτω ένα σωρό άντρες . Σκοτωσες όλη την φρουρά του Τζινομπλε .»
«Δεν είμαι από τα κορίτσια που χρειάζονται προστασία . Απλώς ο αντωνιο δεν θα σταματήσει ποτέ να πιστεύει πως τον χρειάζομαι .  Και εγώ τον αγαπώ πολύ για να του το αρνηθω . Ένα έχεις αδερφια θα με καταλάβεις .»
«Είχα .. μια αδερφή . Δεν ζει πλέον .»
«Έντουαρτ .. εγ λυπάμαι .. δεν ήθελα βα σε φέρω σε δύσκολη θέση .» Του είπε όσο πιο πειστικά μπορούσε . Φυσικά και ήξερε πως είχε αδερφή . Ήξερε πως έμοιαζε , τι χρωμα είχαν τα μαλλιά της , πως βρέθηκε νεκρή σε μια αποθήκη . Κάθε παραμικρή λεπτομέρεια . Έπρεπε να προσποιηθεί όμως . Και το παραμικρό λάθος ήταν ανεπίτρεπτο .
«Όχι μην λυπάσαι. Δεν θα μπορούσες να ξέρεις . Πολύ λίγοι γνωρίζουν για εκείνη .»
«Πως πέθανε ;»
Τα χαρακτηριστικά του σκληρήναν , ενώ τα χέρια του σχημάτισαν γροθιές . Η Αριελλα παρατήρησε την απότομη αλλαγή στην συμπεριφορά του . Μπορεί να ήξερε πως την είχαν βρει νεκρή όμως δεν γνώριζε ποιος την είχε σκοτώσει . Δεν την ένοιαζαν αυτές οι λεπτομέρειες.
Πήγε να ανοίξει το στόμα του για να μιλήσει εκείνη όμως τον σταμάτησε βάζοντας το δάχτυλο της πάνω στα χείλη του . Έβρισε σιωπηλά από μέσα της . Ήταν τόσο μαλακα . Είχαν την ίδια αίσθηση με τότε που την φίλησε στο μπαρ ,
«Δεν χρειάζεται να μου πεις . Καταλαβαίνω πως είναι κάτι πολύ προσωπικό . Και δεν κάνει να ταράζεσαι .» Του είπε και σηκώθηκε αμέσως από τον καναπέ , φεύγοντας γι ακόμη μια φορά μακρυά του .
«Θα είμαι στην κουζίνα . Ένα χρειαστείς κάτι απλώς φώναξε με .» Τον είδε να νευει και έπειτα έφυγε από το δωμάτιο . Η ατμόσφαιρα ήταν ήδη πολύ ηλεκτρισμένη . Για πρώτη φορά ίσως να τον έβλεπε με κάτι άλλο παρά με μίσος . Καταλάβαινε πως πονούσε για ότι κι αν είχα συμβεί στην αδερφή του , και αυτό τον έκανε λίγο περισσότερο άνθρωπο στα μάτια της . Ακόμη και εκείνος , που παρουσιαζόταν τρανός και ανίκητος είχε τις αδυναμίες του , και η Αριελλα χρειαζόταν να τις μάθει όλες , όσο καλύτερα γινόταν .
Με χιλιάδες σκέψεις μέσα στο μυαλό της ξεκίνησε να μαγειρεύει μια ζέστη σούπα ξέροντας πως θα του έκανε καλό .