Femme Fatale

ΑΦΗΣΕ ΜΕ

Πεταρησε τα βλέφαρα της ενοχλημένη . Ο ύπνος της ήταν πραγματικά απαίσιος . Είχε κοιμηθεί ελάχιστα . Πέρασε τα χέρια της ανάμεσα από τα μαλλιά της για να συνέλθει . Έντονες ομιλίες προερχόταν από τον κάτω όροφο . Πιθανώς αυτό ήταν που την έκανε να ξυπνήσει . Έβρισε σιωπηλά πριν σηκωθεί από το κρεβάτι της . Τα πόδια της άγγιξαν το κρύο πάτωμα ενώ το σώμα της τεντώθηκε .
Στάθηκε για λίγο μπροστά από τον ολόσωμο καθρέφτη της . Είχε ξεχάσει πως έμοιαζε το παιδικό της δωμάτιο . Εάν κάποιος μπορούσε πραγματικά να το αποκαλέσει έτσι . Όσο εκπαιδεύονταν το θεωρούσε το καταφύγιο της . Το μόνο μέρος που κανένας δεν τολμούσε να μπει , που μπορούσε να βρει λίγη ηρεμία . Ποτέ δεν άφηνε κανέναν να μπει στο δωμάτιο της . Μνήμες που την έκαναν να πανιλοβαλεται ξυπνούσαν μέσα της κάθε φορά που κάποιος παραβίαζε αυτό τον κανόνα. Τότε έβγαινε έξω το τέρας που έκρυβε μέσα της . Μπορούσε να δολοφονήσει το άτομο που θα έβρισκε μέσα στον προσωπικό της χώρο .
Πολλά είχαν αλλάξει από τότε . Και η δεν φοβόταν πλέον . Είχε σκληραγωγηθει . Όμως αυτος ο κανόνας συνέχιζε να υπάρχει στο μυαλό της .
Είχε κοιμηθεί με τα εσώρουχα . Αφότου εκείνος έφυγε ένιωσε την ανάγκη να προπονηθεί . Μετά απ ο πολλά χρόνια κατέβηκε στο υπόγειο και ξεκίνησε να χτυπάει τον σάκο του μποξ με μανία μέχρι να νιώσει εξαντλημένη από τον ιδρώτα .
Έτσι είχε αποφασίσει να κοιμηθεί φορώντας μόνο τα εσώρουχα της .
Το σημάδι στα πλευρά της έστεκε ακόμη εκεί . Είχε περάσει αρκετός καιρός από τότε που το είχε προσέξει . Είχε σημαντικότερα πράγματα για να ασχοληθεί . Ο Έντουαρτ την έκανε να δει μπροστά , να ξεχάσει το παρελθόν της , να μην αφήσει το μίσος να την καταπνίξει και να κοιτάξει το μέλλον.
Χαμογέλασε ελάχιστα στην θύμηση του . Οι ομιλίες γινόταν εντονότερες κάνοντας την να στενέψει τα φρύδια της .
Ντύθηκε με βιαστικές κινήσεις , πριν κατέβει κάτω . Ακολούθησε την γνώριμη φωνή του Ιγκνάσιο μέχρι το σαλόνι . Τα μάτια της έπεσαν πάνω στους δυο άλλους άντρες . Τους αναγνώριζε και τους δυο από την χθεσινή εκδήλωση . Μάλιστα ο ένας από αυτούς υποτίθεται πως θα γινόταν ο συζηγος της . Υποτίθεται . Εκείνος της είχε υποσχεθεί πως θα την γλυτωσει από όλο αυτό . Αν και ήταν αβέβαιη πως θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο .
Φόρεσε το ψεύτικο χαμόγελο της πριν πλησιάσει προς το μέρος τους . Ο Ιγκνάσιο γύρισε το κεφάλι του αντικρυζοντας της . Τα μάτια του έλαμπαν στην προοπτική μιας ακόμη κερδοφόρας συμφωνίας . Ήταν αποκρουστικό , εάν μπορούσε θα έτρεχε μακρυά . Όμως δεν μπορούσε να το κάνει . Όχι ακόμη . Όχι όσο είχε τον αδερφό της στο χέρι του .
«Άρια ! Ήρθες καλή μου ;»
«Ναι ... οι καλεσμένοι μας από εδώ πέρα φρόντισαν έτσι ώστε να ξυπνήσω .» Είπε όσο πιο ειρωνικά μπορούσε κοιτάζοντας τους .
Το χέρι του Ιγκνάσιο έπιασε τον καρπό της σφίγγοντας τον με δύναμη . Με δύναμη την έφερε κοντά του ,
«Τόλμησε να έχεις αυτή την συμπεριφορά και ο αδερφός σου δνε θα περάσει καθόλου καλά . Με κατάλαβες ;» Της ψιθύρισε κάνοντας κάθε εκατοστο του κορμιού της να ανατριχιάσει . Τον μισούσε ! Κάθε λεπτό όλο και περισσότερο . Έσφιξε τα χέρια της για να μην αντιδράσει και ενευσε καταφατικά .
«Δεν χρειάζεται να τους αποκαλείς καλεσμένους καλή μου ... εξάλλου σε λίγο καιρό θα είστε παντρεμένοι .»
«Ναι ... σωστά .»
«Λοιπόν ... τι λες να ξεναγήσεις τον φερναρντο στο σπίτι όσο εμείς θα υπογράφουμε τα χαρτιά; Είναι ευκαιρία να γνωριστείτε και καλύτερα .»
Όχι ! Δεν θέλω να πάω πουθενά με αυτόν τον σιχαμενο ! Δεν θέλω να κάνω τίποτα από όσα με διατάζεις να κάνω . Οι σκέψεις περνούσαν η μια μετά την άλλη από το μυαλό της . Λόγια που ήθελε τόσο πολύ να ξεστομίσει , όμως γνώριζε πως θα το μετανιωνε αμέσως μετά .
«Ναι ... φυσικά . Θα το ήθελα πολύ .» Άλλο ένα ψεύτικο χαμόγελο . Αηδίασε με τον εαυτό της που γινόταν τόσο φτηνή , τόσο λίγη . Πως θα αντίκρυσε τον Έντουαρτ εάν κάποιος άλλος την άγγιζε .
Κοίταξε τον νεαρό άντρα . Το βλέμμα του , που δήλωνε πως ήθελε απλώς να την ρίξει στο κρεβάτι του , την έκανε να αηδιάζει όλο και περισσότερο . Δεν ήθελε εκείνος ο άνθρωπος να την αγγίξει . Έκλεισε στιγμιαία τα μάτια της . Έπρεπε να φανεί δυνατή . Μόνο γι αυτή την γαμημενη στιγμή , για λίγες μέρες έπρεπε να το αντέξει όλο αυτό .
Πίστευε σε όσα της είχε υποσχεθεί ο αντουαρτ . Σύντομα θα έβγαινε απ ο αυτό τον εφιάλτη . Και θα ξεφορτώνονταν τον Ιγκνάσιο παση θυσία . Ακόμη και εάν έπρεπε εν τέλη να τον σκοτώσει με τα ίδια της τα χέρια . Ο σωτήρας που είχε πλάσει στο παιδικό της μυαλό τώρα έμοιαζε με τέρας . Ένα τέρας που ήταν έτοιμο να την κατασπαράξει .
Ένιωσε το χέρι της να κλείνεται ανάμεσα σε ένα άλλο , εντελως αδιάφορο , εντελως ξένο . Μια έντονη δυσφορία κατέκλυσε το κορμί της .
«Πάμε ;»
Ακόμη και η φωνή του την έκανε να νιώθει αποστροφή . Ήταν τόσο .... δεν έβρισκε λέξη για να την περιγράψει . Το μόνο που ήξερε ήταν πως δεν της άρεσε καθόλου .
Ενευσε απρόθυμα ακολουθώντας τον .
Προσπάθησε να κρατήσει κάθε δυνατή απόσταση μεταξύ τους . Δίχως να το παραδεχθεί φοβόταν . Φοβόταν πως εκείνος θα τηβ άγγιζε , πως δεν θα ήταν για ακόμη μαι φορά αγνή στα μάτια του μόνου που μετρούσε .
«Και εδώ είναι η πίσω αυλή ...» του είπε όσο πιο βιαστικά μπορούσε . Ήθελε να τελειώνει όλο αυτό και να τον ξεφορτωθεί .
«Ω έλα τώρα ... γιατί βιάζεσαι τόσο πολύ όμορφη ;»
«Δεν βιάζομαι ... απλώς δνε υπάρχουν πολλά να δεις εδώ ... καλύτερα να πηγαίνουμε θα έχουν τελειώσει και με τα συμβόλαια .» Του απάντησε νευρικά .
«Μην γίνεσαι νευρική . Δεν υπάρχει λόγος να αισθάνεσαι άβολα κοντά μου .» Τα χείρα του άρχισαν να χαϊδεύουν τα δικά της άτσαλα . Ήθελε να του τα σπάσει εκείνη την στιγμή .
«Εξάλλου πολύ σύντομα θα γίνεις γυναίκα μου ... και τότε δεν θα υπάρχει κανένα εμπόδιο ανάμεσα μας .»
«Κανεις πολλά όνειρα . Πιστεύεις πως θα σε αφήσω να με αγγίξεις ;»
«Τι επιλογές νομίζεις πως έχεις κούκλα ; Εάν δεν με ευχαριστείς ως συζηγος ... τότε θα πρέπει να το πω στον πατέρα μου και η πολύτιμη συμφωνία του πατέρα σου θα διαλυθεί . Μάντεψε ποιος θα χάσει τα περισσότερα .»
Το ειρωνικό του ήθος έκανε το αίμα στις φλέβες της να βράζει . Αυτος ο ανόητος είχε τόσο θράσος που καταντούσε εκτός Ορίων . Μπορούσε τόσο εύκολα να του κόψει τον λαιμο . Και θα το ευχαριστιόταν σίγουρα πολύ .
«Είσαι γελοίος .»
Ο άντρας γέλασε . Την πλησίασε κι άλλο μέχρι που το σώμα της συγκρούστηκε με τον κορμό ενός δέντρου . Τα χέρια του χάιδεψαν τα μαλλιά της .
«Τι λες γλυκά ; Μήπως να επισπεύσουμε την πρώτη νύχτα του γάμου ;» Το κεφάλι του χώθηκε ανάμεσα στον λαιμο της αφήνοντας υγρά φιλία . Έκλεισε τα μάτια της αηδιασμένη . Σκηνές απ ο την νύχτα του βιασμού της έπαιξαν στο μυαλό της σαν κασέτα . Ένιωθε πως θα πνιγόταν . Με όση δύναμη είχε τον έσπρωξε από κοντά της . Τα μάτια της πετούσαν φλόγες .
« Άφησε με σιχαμενε !» Του φώναξε έτοιμη να του ορμήσει .

Ωωωω στο επόμενο κεφάλαιο θα δούμε τον Έντουαρτ να ζηλεύει ... πολύ παρά παρά πολυ . Αλλά θα υπερασπιστεί λαι την άρια 😏😏