Femme Fatale

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ

Έβαλε την συσκευή στην τσέπη του . Τα χέρια του σχημάτισαν γροθιές . Ένιωθε προδομένος . Βαθειά μέσα του ήλπιζε να κάνει λάθος . Μια ψεύδη ελπίδα με την οποία κορόιδευε τον εαυτό του πως είχε τυφλωθεί έτσι ; Πως δεν έβλεπε την αλήθεια μπροστά στα μάτια του ; Εκείνη σχεδόν δεν έκρυβε το μίσος της . Και εκείνος έκανε λες και τίποτα δεν συνέβαινε .
Την πλησίασε με ταχύ βήμα , εισπράττοντας ένα απορημένο βλέμμα από εκείνη . Το χέρι του έπιασε άγαρμπα , με πολύ δύναμη το δικό της .
«Έντουαρτ τι κάνεις ; Με πονάς !»
«Για ποσό καιρό ;!»
«Τι λες ;»
«ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΟΥ ΓΑΜΩΤΟ ! ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙΡΟ ΘΑ ΜΕ ΚΡΠΙΔΕΥΕΣ !»
Το κορμί της πάγωσε . Την είχε καταλάβει ; Ενα ξαφνικό κύμα φόβου την κατέκλυσε . Το είδε όμως γρήγορα από πάνω της . Ένα ειρωνικό χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη της . Είχε προετοιμαστεί και για αυτή την έκβαση .
Έπιασε το χέρι του γυρίζοντας το πίσω απ ο την πλάτη του . Αφοπλίζοντας τον πλήρως . Είχε έρθει η ώρα να δείξει την πραγματική της δύναμη . Τα ψέμματα είχαν τελειώσει .
Σήκωσε το βλέμμα της σκανάροντας τον χώρο . Αναγνώρισε σχεδόν αμέσως το αμάξι του αδερφού της , να πλησιάζει τρέχοντας ιλιγγιωδώς . Ποτέ είχε προλάβει να ανταποκριθεί; Εκτός ένα ήταν ήδη εδώ .
«Πιστεύεις πως είσαι πιο δυνατός απ ο εμένα ; Ετοιμαζόμουν όλη μου την ζωή για αυτή την στιγμή ! Για αυτή την γαμημενη στιγμή που θα με παρακαλάς να σου χαρίσω την ζωή ! Ξέρεις πολύ πιθανόν πι γονείς μου να έκαναν το ίδιο όταν ο πατέρας σου θα τους σκότωνε ! Θα έκλαιγαν , θα έλεγαν πως υπήρχαμε εμείς , πως δεν μπρορουσαν να μας αφήσουν  πίσω ! Εκείνος όμως νοιάστηκε ; Καθόλου γαμωτο ! Έδωσε δίχως κανένα συναίσθημα την εντολή να πατήσουν την σκανδάλη ! Χωρίς καν να σκεφτεί !» Σχεδόν ουρλιάζοντας τον έριξε στο πάτωμα ρίχνοντας του μια χφερη γροθιά . Προσπάθησε να αμυνθεί , να την χτυπήσει . Εκείνη όμως του έδειχνε την πραγματική της ισχυ, και ήταν τόση που ο Έντουαρτ δεν ήταν ισάξιος  να την πολεμήσει . Βρέθηκε στο βρεγμένο γρασίδι με εκείνη από πάνω του έτοιμη να του ορμήσει για ακόμη μια φορά . Με το ζόρι κρατούσε τα χέρια της σε απόσταση από το κορμί του . Την κοίταξε στα μάτια . Και το μόνο που μπορούσε να καταλάβει , δεν ήταν μίσος . Ήταν αγάπη . Έρωτας . Γνώριζε πως η γυναίκα που απειλούσε να τον σκοτώσει εκείνη την στιγμή τον είχε ήδη συγχωρέσει για όσα υπέθετε πως έκανε ο πατέρας του . Πως τον είχε ερωτευτεί . Πάλευε με τους δαίμονες μέσα στο μυαλό της , που της έλεγαν πως αυτό δεν ήταν λογικό , μητέρα σωστό για να πραχθει . Ήταν τα συναισθήματα της μια τρέλα , μια θύελλα που την ξεσήκωνε .
Ο Έντουαρτ γνώριζε ακόμη πως εάν δεν την είχε ήδη ανακαλύψει ο ιδιος , τότε πισθανως και να μην τον σκότωνε ποτέ . Τώρα όμως η λογική πάλευε με την καρδιά της για αυτό που θεωρούσε σωστό . Τοποθετώντας τον ίδιο σε μειονεκτική θέση . Καθώς γνώριζε πως ο πόνος για τον θάνατο των γονιών της θα μπορούσε να υπερνικήσει . Έφερε στο μυαλό του όσα του είχε η ίδια εξομολογηθεί για το παρελθόν της . Ο βιασμός της , ο πόνος . Και μέσα βαθειά ένιωθε ένοχος για όλα . Όχι όχι εξαιτίας του πατέρα του . Εκείνος γνώριζε πως όσο κάθαρμα και εάν ήταν δεν είχε προκαλέσει τον θάνατο των γονιών της . Ένιωθε ένοχος επειδή είχε θυμηθεί . Είχε θυμηθεί πως θα μπορούσε να σταματήσει παλιότερα το βιασμό ενός μικρού κοριτσιού , κι ας ήταν τότε 16 χρόνων . Έπρεπε απλώς να μιλήσει , να πει μια γαμημενη πληροφορία και δνε θα έκαναν ως αντίποινα μια τέτοια πράξη . Θυμόταν επίσης πολύ καλά τα δάκρυα , τα ουρλιαχτά . Δεν είχε ανοίξει το στόμα του για να μιλήσει . Δεν είχε πει κουβέντα . Τελος είχε πλέον καταλάβει με σιγουριά πως εκείνο το κορίτσι ήταν η γυναίκα που ήταν από πάνω του . Και μέσα από όλα αυτά εκείνος ακόμη έβρισκε τον εαυτό του να την αγαπά .
Άκουσε βήματα να έρχονται προς το μέρος του , όπλα να τον σημαδεύουν . Το βάρος από το κορμί της έφυγε απ ο πάνω του . Είχε μερικά ακόμη λεπτά ζωης .
Η Αριελλα βλέποντας τον αδερφό της να στέκεται πίσω της μαζί με τον Ιγκνάσιο σηκώθηκε απ ο πάνω του . Τα χέρια της έτρεμαν . Κυριως επειδή ήξερε πως δεν ήθελε να τον σκοτώσει . Ναι μισούσε μέχρι θανατου τον πατέρα του , όμως εκείνον τον είχε  ερωτευτεί . Και πλέον δεν το αρνούνταν στον εαυτό της. 
Χώθηκε στην αγκαλιά του Αντωνιο . Δεν γινόταν να το κάνει . Δεν τους ήθελε εδώ . Θα έκανε την χαζή , θα τον άφηνε να φύγει . Ας μην τον ξανά έβλεπε ποτέ της . Ας χανόταν από τα μάτια της για πάντα. 
«Σε πείραξε ;»
Η φωνή του αδερφού της έκρυβε οργή και μίσος . Τίποτα άλλο . Εξάλλου με αυτά είχαν ποτιστεί και πο δυο τους τόσα χρόνια . Εκείνη όμως , οδήγημενη πλέον από τον έρωτα είχε ξεφύγει απο το φαύλο κύκλο του μίσους . Έριξε μια μάτια στον Ιγκνάσιο . Την κοιτούσε το ίδιο ανήσυχος με τον αδερφό της . Πραγματικά δεν τους ήθελε εκεί . Είχε χρέος στον Ιγκνάσιο . Αιώνια αφοσίωση , και να σκοτώσει τον Έντουαρτ . Πως μπορούσε να παραβεί τον όρκο που είχε δώσει τότε ; Ήταν αδύνατον .
Πήρε το όπλο που βρισκόταν κρυμμένο στο παντελόνι του αντωνιο και με μια γρήγορη κίνηση το έστρεψε πάνω στον Έντουαρτ .
Οι άλλοι δυο κατέβασαν τα δικά τους . Ήταν μόνο οι δυο τους . Ο κυνηγός και το θήραμα . Οι ματιές τους επικοινωνούσαν .
Δεν έκανε καμία παραπάνω κίνηση . Απλώς έμενε σταθερή στη θέση της , με το δάχτυλο στην σκανδάλη . Μια αμυδρή κίνηση χρειαζόταν λαι θα τον σκότωνε . Αφού αυτό έπρεπε να κάνει γιατί ήθελε να το αποφύγει με κάθε τρόπο ;
«Άντε άρια σκότωσε τον πλέον να τελειώνει !» Η μπάσα φωνή του Ιγκνάσιο τρυπούσε τα αυτιά της . Την είχε καταλάβει . Είχε καταλάβει τον δισταγμό της . Έβρισε από μέσα της .
Στόχευσε καλύτερα . Στην καρδιά του Έντουαρτ . Κατευθείαν στο σημείο που θα του χάριζε σχεδόν ακαριαίο θάνατο .
Καμία άλλη κίνηση όμως .
Ο Έντουαρτ την κοιτούσε με προσοχή . Την παραμικρή της κίνηση , αλλαγή στη ν έκφραση του προσώπου , στα πάντα . Δεν θα το έκανε , το είχε ήδη διαβάσει στα μάτια της . Όσο και εάν η περίσταση το απαιτούσε , όση πίεση και εάν δεχόταν από τους καλούς δυο άντρες , δεν θα πατούσε την σκανδάλη . Είχε παραμείνει παγωμένος στην θέση του , με το υγρό γρασίδι να ποτίζει τα ρούχα του . Ένα πάτημα ενός κουμπιού και οι άντρες του θα ήταν εδώ . Δνε ήθελε όμως να την βλάψει . Είχαν πέσει μαζί στην ίδια παγίδα . Σε εκείνη του έρωτα .
«Δεν μπορείς να το κανεις !» Της φώναξε Εν τέλη .