Femme Fatale

ΑΡΙΕΛΛΑ

Το αμάξι σταμάτησε σε ένα ξέφωτο . Είχε περάσει μισή ώρα από τότε που είχαν μπει μέσα στο δάσος . Ο καιρός είχε γίνει πιο απειλητικός μα εκείνη δεν την ενοχλούσε . Λάτρευε το κρύο . Τον χειμώνα . Είχε μάθει να τα αγαπάει . Ήταν δύσκολα τα παιδικά της χρόνια , και αυτές πι αντίξοες συνήθη λες της θύμιζαν το μίσος της για τον Έντουαρτ και τηβ οικογένεια του .
«Ήρθαμε εδώ για να με αποπλανήσεις ;» Του είπε ειρωνικά κοιτάζοντας τον . Εκείνος πήρα τα μάτια του από τον δρόμο και της χαμογέλασε . Είχε πολύ σεξυ χαμόγελο .
«Γιατί δεν θα σου άρεσε ;» Το χαμόγελο του ήταν πιο πλατύ , έκανε την καρδιά της να χτυπήσει πιο έντονα . Γεγονός που αγνόησε .
«Φυσικά και όχι . Μην έχεις τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου . Θα πέσεις από τα σύννεφα κάποια μέρα αγόρι μου .»
«Δεν πιστεύω σε κάτι που δεν ισχύει . Εξάλλου κάθε θηλυκό απλώς δεν μπορεί να αντισταθεί στηβ ομορφιά μου .»
«Νομίζω πως η εξαίρεση στέκεται ακριβώς μπροστά σου .»
«Πολύ αμφιβάλλω .»
«Ω αγοράκι μου δεν έχεις καμία ιδέα για εμένα .»
«Αυτό θέλω να μάθω . Να μάθω τα πάντα για εσένα .»
«Επειδή θες να με πηδήξεις ;»
«Όχι επειδή σε βρίσκω ενδιαφέρουσα . Ξεχωριστή . Όχι μια ψεύτικη κούκλα που προσπαθεί να κολακέψει το αρσενικό φύλλο . Αυτό είναι ενδιαφέρον για εμένα . Πρωτότυπο .»
«Φυσικά , με εκείνες που συναναστρεφεσαι λίγο δύσκολο να ξέρεις πως υπάρχουν και οι απλές κοπέλες που δεν ζητάνε να έχουν κάθε νύχτα και έναν διαφορετικό .»
«Που ξέρεις με τι κοπέλες βγαίνω εγώ ;»
«Δεν είμαι τυφλή Έντουαρτ . Μάτια έχω είδα ποια ήταν πάνω σου και σου τριβοταν όλη την ώρα εχθές . Όλο το μπαρ πιστεύω σας είδε .»
«Φυσικά και το είδες .»
«Δεν χρειάζεται να απολογησαι . Είναι δικαίωμα σου να κανεις ότι θέλεις με την ζωή σου . Οπως είναι και δικό μου δικαίωμα το τι θα κάνω με την δίκη μου .»
«Εσυ μάλλον έχεις ήδη βρει τι θα κανεις με την δίκη σου . Έχεις τον φλουφλη σου .» Ο τόνος της φωνής του ήταν ειρωνικός .
«Πιστεύεις πραγματικά πως σε ένα επάγγελμα οπως το δικό μας είναι δυνατόν να υπάρξει σταθερή σχέση ;»
«Μου φαίνεται πως εσείς τα πάτε μια χαρά .»
«Έτσι είναι . Όμως ποτέ δεν είσαι σίγουρος για τίποτα . Είναι πολύ εύκολο σε μια επιχείρηση που δεν θα πάει καλά κάποιος από εμάς να καταλήξει νεκρός . Γι αυτό δεν θέλω πολλές δεσμεύσεις .»
«Γιατί ;»
«Γιατί δεν αντέχω να χάνω άτομα που αγαπώ από την ζωή μου .» Του απάντησε κοφτά . Πραγματικά δεν το άντεχε . Είχε αποφασίσει πως όσους λιγότερους αγαπούσε τόσο λιγότερους θα είχε να θάψει . Γι αυτό προτιμούσε την σαρκική επαφή δίχως συναίσθημα . Ήταν όλα πιο απλά όταν δεν υπήρχε αγάπη στην μέση .
Το αμάξι σταμάτησε δίπλα σε ένα ποτάμι που είχε παγώσει από το τσουχτερό κρύο . Ο Έντουαρτ έσβησε την μηχανή και της έκανε νόημα βα βγει έξω .
Εκείνη τον ακολούθησε πίστα . Το κρύο ήταν πολύ πιο έντονο από πριν . Οι πρώτες νυφαδες χρόνου στροβιλιζονταν σιγά σιγά στην ατμόσφαιρα .
«Τι είναι εδώ ;»
«Είναι το μέρος μου. Είναι το μόνο σημείο σε όλη την πόλη που μπορείς να έχεις ηρεμία . Και το βράδυ τα αστέρια είναι μοναδικά .»
«Δεν σε είχα για τέτοιο άνθρωπο»
«Τι εννοείς ;»
«Από αυτος που έχουν το δικό τους μέρος για να ηρεμούν και να σκέφτονται .»
«Μου αρέσει εδώ . Έχω ανάγκη να ξεφεύγω από την καθημερινότητα . Να μπορώ να διαβάζω με την ησυχία μου . Υπάρχουν αρκετά που δεν ξέρεις για εμένα .»
Τον παρακολουθούσε κάθως εκείνος καθόταν κάτω απ ξένα ψηλό δέντρο . Με το χέρι του την προσκάλεσε να καθίσει δίπλα του και εκείνη δέχθηκε πιο πρόθυμα απ ότι και η ίδια το περίμενε .
«Πες νου για εσένα .»
Η φωνή του τώρα είχα γλυκάνει . Της άρεσε αυτό . Καταριέται τον εαυτό της, όμως της άρεσε . Γύρισε να την κοιτάξει . Τα γκρι του μάτια ήταν πιο παγωμένα από συνήθως . Πιθανώς θα έφταιγε ο μουντός καιρός ,
«Τι θέλεις να μάθεις για εμένα ;»
«Εάν είναι να φτιάξουν οι σχέσεις μας πρέπει να μάθω μερικά πράγματα .»
«Δεν υπάρχει τίποτα ενδιαφέρον για εμένα .»
«Σίγουρα θα υπάρχει κάτι . Για παράδειγμα, ούτε το όνομα σου δεν ξέρω .»
«Δεν χρειάζεται να το μάθεις .»
«Γιατί είσαι τόσο μυστικοπαθής ;»
«Δεν μου αρέσει α δεσμεύομαι με ανθρωπους αυτό είναι όλο .»
«Είμαστε συνεργάτες .»
«Ακριβώς . Δεν νομίζω πως χρειάζεται να ξέρεις τίποτα περισσότερο από αυτό .»
«Εγώ θα ήθελα να σου μιλήσω για εμένα .»
«Τι θα ήθελες να μου πεις δηλαδή ;»
«Θέλω να σου αλλάξω την γνώμη που έχεις σχηματίσει για εμένα .»
«Που ξέρεις τι γνώμη έχω σχηματίσει ;»
«Δεν ξέρω ακριβώς . Υποθέτω όμως πως δεν είναι καθόλου καλή .»
Η Αριελλα γέλασε ελαφρώς .
«Ακριβώς μέσα έπεσες .»
«Να το κανεις συχνότερα αυτό . Σου πάει.» Της είπε αυθόρμητα σοκάροντας την .
«Ποιο;»
«Τι να χαμογελάς . Μοιάζεις τόσο διαφορετική όταν το κανεις αληθινά . Και μπορώ να ξεχωρίσω ένα πραγματικό χαμόγελο από ο ένα υποκριτικό .»
«Σε ευχαριστώ . Νομίζω όμως πως έχω ξεχάσει πως είναι να γελάω πραγματικά .»
«Γιατί το κες αυτό ;»
«Είναι ...είναι πολύ μεγάλη η ιστορία . Λοιπόν , θα μου έλεγες κάτι για εσένα ;»
«Δεν ήμουν πάντα έτσι . Ο πατέρας μου ήταν δύσκολος άνθρωπος , αγαπούσε όμως πάντα τηβ μητέρα μου . Όταν εκείνη πέθανε ξαναγύρισε στον κακό του εαυτό . Και πήρε και εμένα η μπάλα μαζί . Δεν ήμουν αρκετά καλός γιος μέχρι που έγινα σαν τα μούτρα του . Είχα ορκιστεί πως δεν θα αγαπούσα ποτέ . Νομίζω πως δεν θα άντεχα να έχανα εκείνη που θα αγαπούσα .»
«είπες πως είχες ; Τι άλλαξε ;»
«Νομίζω πως μερικά πράγματα είναι απλώς αναπόφευκτο να μην γίνουν .»
«Έχεις αγαπήσει κάποια δηλαδή ;»
«Όχι .. όχι απλώς νιώθω διαφορετικά για εκείνη .» Της είπε κοιτάζοντας τηβ έντονα . Η κοπέλα είχε το κεφάλι της χαμηλωμένο . Τα χέρια της έπαιζαν με το γρασίδι .
Όσο περνούσε η ώρα το χιόνι άρχισε να πυκνώνει . Ένα λεπτό στρώμα βρισκόταν πάνω στα δέντρα γύρω τους . Εκείνοι όμως δεν πτοήθηκαν από το κρύο . Ο Έντουαρτ άναψε φωτιά και κάθισαν μέχρι το βράδυ . Η Αριελλα βρήκε τον εαυτό της να απολαμβάνει τις ιστορίες του από τα παιδικά του χρόνια . Ήταν εξάλλου απαραίτητες πληροφορίες για να τον καταστρέψει . Έτσι δικαιολογούσε το ξαφνικό της ενδιαφέρον .
Όταν τα σύννεφα επιτέλους διαλύθηκαν ο ήλιος είχε υποχωρήσει πλήρως . Ο Έντουαρτ είχε απόλυτο δίκιο όταν της έλεγε πως ήταν το μοναδικό σημείο για να παρατηρήσεις τα αστέρια .
Χιλιάδες άστρα , σαν μικροσκοπικά φώτα γέμισαν την ουρανό . Είχε καιρό αν απολαύσει τόσο πολύ την φύση .
«Είναι πανέμορφα εδώ πέρα . Σε ευχαριστώ το με έφερες .»
«Σου είπα πως θέλω να κάνουμε μαι νέα αρχή .»
«Σου είπα πως αυτό δεν είναι δυνατόν να συμβεί .»
«Δώσε μου τουλάχιστον μια ευκαιρία .»
Γύρισε να τον κοιτάξει . Δεν ήθελε να του δώσει καμία ευκαιρία . Εάν μπορούσε να τον σκοτώσει εκείνη την στιγμή τότε θα ήταν πράγματι ευτυχισμένη. Έπρεπε όμως να υποφέρει , δεν μπορούσε να την γλειτωσει έτσι εύκολα . Ο θάνατος ήταν πολύ απλός για εκείνη .
Έπρεπε να παίξει τον ρόλο της όσο πιο καλά μπορούσε . Ακόμη και εάν αυτό απαιτούσα ορισμένες υποχωρήσεις .
Ξεφυσιξε απαλά , σχεδόν αθόρυβα και σήκωσε το βλέμμα της . Έπρεπε να τον κοιτάζει στα μάτια , πάντα θα ήταν πιο πειστικό έτσι .
«Εντάξει .»
«Εντάξει ;»
«Ζήτησες μια ευκαρια για να αλλάξεις την γνώμη που έχω για εσένα . Την έχεις . Μην περιμένεις πολλά . Σου είπα δεν θέλω πολλά πολλά με κανέναν .»
«Έχεις τον λόγο μου . Πως όμως θα σε πιστέψω πως το εννοείς ;»
Η Αριελλα έμεινε για λίγο σκεπτική , κοιτάζοντας τον ουρανό . Τα αστρα ήταν πανέμορφα . Σκέφτηκε για λίγο τηβ μητέρα της . Θυμόταν αμυδρά πως της τραγουδούσε ένα νανούρισμα που εμπεριείχε τς άστρα . Πολύ αμυδρά . Όσο οι μέρες περνούσαν τόσο πιο θολή ήταν η ανάμνηση των γωνιών της . Σε λίγο δεν θα θυμόταν τίποτα .
Σηκώθηκε όρθια .
«Αριελλα .»
«Τι είπες;»
«Είπες πως δεν ήξερες ούτε το όνομα μου . Ορίστε λοιπόν . Για να δεις πως εννοώ πραγματικά ότι έχεις μια ευκαρια από εμένα . Κοιτα να μην με κανεις να το μετανιώσω .»
«Δεν θα το κανεις .»
«Πάμε τώρα ;»
Ο εντουαρτ έγνεψε και σηκώθηκε και εκείνος προχωρώντας ελάχιστα μπροστά της .
Το πρώτο βήμα είχε γίνει . Ένα βήμα πιο κοντά στην καταστροφή του