Femme Fatale

ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΑΡΧΗ

Έριξε μια τελευταία μάτια στην εμφάνιση της . Το μαχαίρι που με επίδεξιες κινήσεις είχε καταφέρει να δέσει στον αστράγαλο της δεν φαινόταν εύκολα . Θα κατάφερνε να το κρύψει μέχρι να το χρειαστεί . Ωστόσο ήλπιζε πως δνε θα χρειαζόταν να αφήσει νεκρά πτώματα ως ίχνη πίσω της . Μόλις η απουσία της γινόταν αντιληπτή ο Φρέντερικ θα την έψαχνε παντού . Δεν θα ήταν σοφό να του αφήσει στοιχεία για να τον οδηγήσει κατευθείαν σε εκείνη .
Κοίταξε το ρολόι της . Είχε μόλις μια ώρα για να φύγει από την τελετή και να πάει στο ξέφωτο . Εάν λεπτό αργότερα και πιθανώς τα πράγματα να έπαιρναν μια πολύ άσχημη τροπή . Ξεφυσιξε πριν φύγει από το δωμάτιο όπου της είχαν δώσει για να κατέβει στον κάτω όροφο και έπειτα να βγει στον κήπο . Μπορούσε να καουσει την απαλή γαμήλια μουσική να αντηχει σε κάθε σημείο του άδειου σαλνιου και στον στολισμένο κήπο . Από τα παράθυρα μπορούσε να διακρίνει ένα σωρό καλεσμένους , που η
Ίδια δεν γνώριζε και δεν την ενδειφερε ποτέ της να γνωρίσει , να συζητούν χαρούμενοι πίνοντας τα ποτά τους . Η εικόνα την έκανε να θέλει να γελάσει . Πραγματικά ήταν γελοίο . Πολύ γελοίο .
Φόρεσε ένα ψεύτικο χαμόγελο οστό πρόσωπο της καθώς πλησίαζε προς την μπαλκονόπορτα που θα την οδηγούσε απευθείας στην πίσω πλευρά του κήπου . Έπρεπε να δείχνει η ευτυχισμένη νύφη . Ακόμη και ο φρεντερικ ίσως να κατάφερνε να ξεγελαστεί για λίγο . Πως είχε καταλάβει την δύναμη του και είχε αποφασίσει να συμορφωθει με την τακτική του . Ήθελε πολύ να δει τα μούτρα του όταν θα καταλάβαινε πως είχε καταφέρει να τον ξεγελάσει . Θα ήταν πραγματικά οπα τα λεφτά .
Έπρεπε να είχε κάποιον να το καταγράψει για να το δει μετά . Ισως τους ανθρώπους που θα τραβούσαν όλη την τελετή .
Έκανε το πρώτο της βήμα έξω . Το χλωρό γρασίδι γαργάλησε τους στραγάλια της καθώς τα πέλματα της βυθίζονταν σε κάθε της βήμα . Το αίσθημα ήταν αναζωογονητικό από κάθε άποψη .
Εύχονταν βα μπορέσει να το ξανανιώσει αυτή τη φορά σε μια περίοδο γαλήνης . Γι αυτό πάλευε πλέον και για το καλό όσων αγαπούσε . Και περισσότερο του Έντουαρτ . Της έλειπε το άγγιγμα του , η συμπονετική του φωνή καθώς την ηρεμούσε τα βραδιά . Της έλειπαν τα φιλία του τα πάντα . Ακόμη και οι περιοδικοί τους τσακωμοί της έλειπαν .
Έκλεισε τα μάτια της και κούνησε ελαφρώς το κεφάλι της . Δεν έπρεπε να σκέφτεται τίποτα από όλα αυτά . Η προσήλωση της έπρεπε να είναι αποκλείστηκα στο στόχο της .
Άνοιξε το βάδισμα της . Ίσως λίγο περισσότερο από όσο θα έπρεπε . Το άγχος της την είχε καταβάλει σε ένα τέτοιο βαθμό που δεβ μπορούσε να ελέγξει κάποιες από τις κινήσεις της . Ήλπιζε πως δεν θα της προκαλούσε πρόβλημα όλο αυτό στο μέλλον .
Ξεκίνησε να βλέπει όλο και περισσότερο κόσμο . Όλων τα μάτια είχαν καρφωθεί πάνω της , κάνοντας την να αισθανθεί άβολα . Το συχαινοταν να βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής . Πραγματικά το συχαινοταν .
Ο χώρος είχε διακοσμηθεί πανέμορφα . Ολα ήταν μια βιτρίνα που έκρυβε την δυστυχισμένη ζωή που ήθελε να της επιβάλει ο μέλλον σύζυγος της . Ήταν αρρωστημένο όλο αυτό . Κοίταξε όλους τους καλεσμένους . Ξταν τόσο χαμογελαστοί . Άραγε να ήξεραν την πραγματική όψη του του Φρέντερικ ; Να γνώριζαν για πιο πράγματα υπέγραφε σε λίγη ώρα ;
Μέτρησε από μέσα της . Είχε μάθει να υπολογίζει τα λεπτά που περνούσαν μέσα σε μια ώρα . Είχε πενήντα λεπτά . Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο . Έπρεπε να βιαστεί .
Προχώρησε πιο γρήγορα . Πλέον μπορούσε να δει καθαρά όλο τον χώρο της δεξίωσης . Μερικοί καθόταν σε πάγκους ενώ άλλοι ήταν τοποθετημένοι σε ψηλά τραπέζια . Λουλούδια της άνοιξης υπήρχαν παντού . Ακόμη και πάνω στο σημείο που θα γινόταν οπή η τελετή του γάμου . Ο Φρέντερικ στεκόταν ήδη εκεί μαζί με το πατέρα του , τον Ιγκνάσιο και ακόμη ένα να άντρα . Η άρια υπέθεσε πως ήταν ο αναγκαίος μάρτυρας για τον γάμο .
Το σατανικό βλέμμα του Φρέντερικ την κάρφωνε έντονα κάνοντας την να παγώσει στιγμιαία στην θέση της . Τι κι εάν είχε καταλάβει τι σκόπευε να κάνει σε λίγο ; Τότε όλα θα χανόταν . Όλα .
Πήρε μια βαθειά ανάσα . Σκεφτόταν χαζά . Δεν την είχε ακούσει κανένας , δεν μίλησε σε κανέναν . Στο δωμάτιο έλεγξε εάν υπήρχαν κάμερες πριν κρύψει το μαχαίρι στον αστράγαλο της . Δεν ήταν χαζή ούτε πρωτάρα . Μπορεί ο φερναρντο να την είχε περάσει για ακόμη ένα αδύναμο κορίτσι όμως θα του έδειχνε πως ήταν πολλά παραπάνω .
Φτάνοντας κοντά του τον ένιωσε να πιάνει απαλά το χέρι της φέρνοντας την σε απόσταση αναπνοής από το πρόσωπο του . Ήταν λίγο πιο ψηλός από εκείνη όμως όχι τόσο ώστε να νιώθει μειονεκτικά . Σήκωσε ελάχιστα το βλέμμα της για να αντικρίσει το δικό του .
«Είσαι πανέμορφη . Κανόνισε να με ντροπιάσεις σήμερα . Δεν θα σε λυπηθώ μικρή .» Της είπε δίχως το χαμόγελο να φύγει από το πρόσωπο του . Κανένας δεν μπορούσε να τους καουσει τόσο σιγά που τις μιλούσε . Ήταν καλός σε αυτό έπρεπε να του το παραδεχθεί .
«Δεν θα το κάνω μην ανησυχείς»
. Του είπε μειμουμενη τον άντρα που είχε απέναντι της .
45 λεπτά . Ο χρόνος την πίεζε πολύ . Άρχισε να ανησυχεί μήπως δεν θα τα κατάφερνε .
Ο φερναρντο έσκυψε προς το μέρος της αφηνοτας ένα απαλό φιλί στα χείλη της .
«Το καλό που σου θέλω . Πάμε τώρα .»
«Περίμενε !» Είπε λίγο πιο δυνατά από όσο ήθελε . Τον είδε να την κοιτάζει παραξενεμενος .
«Τι έγινε τώρα ;» Είπε μέσα από τα δόντια του .
«Είμαι πολύ αγχώδης άνθρωπος ... θέλω .. θέλω ακόμη πέντε λεπτά . Λίγο αέρα .»
«Ούτε να το διανοηθείς προχωρά !»
«Σε παρακαλώ . Δεν μπορώ να διαχειριστώ στο άγχος μου θα με καταβάλει και θα σε ντροπιάσω αυτό θες ;»
«Προσπαθείς να με ξεγελάσεις ;»
«Όχι ... κατάλαβα την θέση μου από εδώ και πέρα . Θα ..θα είμαι πιο υπακοή .. αρκεί να μου δώσεις αυτά τα πέντε λεπτά που σου ζητάω .»
Του είπε όσο πιο πειστικά μπορούσε . Δεν ήταν ποτέ της καλή ηθοποιός όμως έπρεπε να παραδεχθεί ως έδινε την καλύτερη της παράσταση αυτή την στιγμή .
Το είδε να το επεξεργάζεται ελαφρώς στο μυαλό του πριν της απαντήσει .
«Καλώς .. έχεις πέντε λεπτά . Τίποτα παραπάνω . Και φρόντισε να μην κανεις καμία ανοησία γιατί θα σε καταστρέψω όσο κανένας άλλο δεν έχει κάνει ποτέ .»
«Κα..καταλαβαίνω απόλυτα .»
«Λοιπόν κύριες και κύριοι ! Ξέρω πως έχετε αγωνία και προσμονή όμως ο γάμος εξαιτίας κάποιων προβλημάτων θα καθυστερήσει για κάποια λεπτά . Παρακαλώ μην αναστατωθείτε .»
Η φωνή του έβγαινε απολύτως φυσιολογική ακόμη και εάν η ίδια ήξερε πως έκρυβε θυμό μέσα της .
Δεν τον ενόχλησε άλλο . Εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία που της δόθηκε και πήγε κατευθείαν προς την πλευρά του κήπου που της είχε περιγράψει ο αντωνιο . Θεωρούσε πως όλοι οι φρουροί θα είχαν επικεντρωθεί στο γάμο . Το πεδίο της ήταν ελεύθερο .
Εντόπισε δίχως δύσκολα το μικρό άνοιγμα ανάμεσα στους πυκνούς ικανούς . Ο αδερφός της είχε απόλυτο δίκιο . Μπορούσε να περάσει εάν στριμώχνονταν λίγο .

Προσπάθησε να μαζέψει την μακρυά ουρά από το φόρεμα της . Είχε απορροφηθεί τελείως στην δουλειά της που δεν κατάλαβε ότι δυο από τους άντρες του Φρέντερικ που κάνανε περιπολία είχαν μόλις φτάσει σε κείμενο το σημείο .
«Ει ! Εσυ ;» Τρομαγμένη σήκωσε το κεφάλι της μόνο και μόνο για να τους αντικρυσει να τρέχουν προ το μέρος της .
Με μια απότομη κίνηση πέρασε το νυφικό της ανάμεσα από τα πυκνά φυτά . Μερικά κλαδιά τρύπωσαν το δέρμα της όμως δεν τη νενοιαζε , άρχισε να τρέχει προς το δάσος ξέροντας πως την ακολουθούσαν . Τα πράγματα δεν άρχισαν καλά
Χευυυυυ . Πλησιάζουμε στο πιο σημαντικό σημείο σιγά σιγά . Όμως δυστυχώς αύριο και την δευτερα , πιθανώς και την τρίτη δεν θα καταφέρω να ανεβάσω κεφάλαιο . Ξέρω ξέρω είναι κρίμα γιατί όσοι αρχίζετε σχολεία θα είναι δύσκολο να διαβάζετε τα κεφαλαία μετά την Τετάρτη όμως δυστυχώς θα λείπω από την Αθήνα γι αυτές τις μέρες (πάω Τήνο εάν κάποιος είναι από εκεί come meet me I am free 😂😏) . Δεν μπορούσα να το αποφύγω καθώς βαφτιστικά εκεί και είναι σημαντικό για τους γονείς μου όποτε κυπαμαι πολύ που δεν θα μπορέσω να ανεβάσω κεφάλαιο μέσα στις επίμενες μέρες . Θα γυρίσω την Τρίτη το απόγευμα και θα προσπαθήσω πραγματικά να τελειώσω ένα κεφάλαιο για να ανεβάσω τότε . Όμως εάν δεν τα καταφέρω το τότε θα ανεβεί την Τετάρτη 😢
Για την ώρα απόλαυστε τα δυο κεφαλαία που έβαλα σήμερα είναι σχετικα μεγάλα και τα δυο . 😊
Να έχετε μια υπέροχη Κυριακή (πάντα ήταν η αγαπημένη μου μέρα 😍)
Μέχρι το επόμενο φιλάκια 😘😘