Femme Fatale

ΥΠΟΨΙΕΣ

Άνοιξε τα μάτια του . Ήταν περίεργη μέρα . Ένα άσχημο προαίσθημα είχε καρφωθεί στο μυαλό του όλη νύχτα . Με το ζόρι είχε καταφέρει να κοιμηθεί ελάχιστα . Όταν τον άφησε μόνο του , με χιλιάδες ερωτηματικά , κάθισα και ήπιε . Αρκετά , όχι όμως τόσο ώστε να χάσει τον έλεγχο . Ποτέ δεν τον έχανε . Ήταν προσπεκτικος με τις καταχρήσεις . Είχε δει τους άντρες του να καταστρέφονται από αυτές , τον ίδιο του τον πατέρα . Εκείνον που μισούσε περισσότερο .
Με το χερι του έτριψε τα μάτια του για να φύγει η θολούρα. Ένας τρομερός πονοκέφαλος τον συντροφευσε  αμέσως . Ηταν σίγουρος πως έτσι θα περνούσε όλη του η μέρα . Σηκώθηκε στα πόδια του με δυσκολία . Κοίταξε το είδωλο του στον καθρέφτη .
Τρομακτικό . Κόκκινα μάτια , ανάκατα μαλλιά . Είχε καιρό να βρεθεί σα τέτοια κατάσταση .
«Τι βλακείες κανεις για μια γκομενα αγόρι μου . Δεν σε θέλει καν .» Είπε στον εαυτό του . Όμως γνώριζε ότι ακριβώς αυτό ήταν που τον τραβούσε πάνω της . Η αντιδραστικότητα της . Το μίσος προς το πρόσωπο του που έκρυβε μέσα της . Ήταν κάτι που δεν είχε συνηθίσει . Και σίγουρα κάτι που τον συνάρπαζε .
Ντύθηκε πρόχειρα και βγήκε από το δωμάτιο . Νεκρική σιγή . Είχαν γυρίσει καλό στα ίδια . Εκείνη θα έλειπε για όλη την ημέρα . Προχώρησε με αργά βήματα κεχρί το σαλόνι . Το μάτι του έπεσε πάνω σε ένα μικρό χαρτί στο τραπέζι . Το σήκωσε και προσπάθησε να το διαβάσει . Η θολούρα στο βλέμμα του δεν βοηθούσε και πολύ
~φαίνεται πως ήπιες πολύ εχθές . Θα αργήσεις να ξυπνήσεις . Με κάλεσαν τα αγόρια . Προέκυψε μια δουλειά . Θα πάω να δο τσεκάρω . Δνε θα αργήσω πολύ . Έχει παυσίπονα στο μπάνιο .~
Χαμογέλασε δίχως να το θέλει . Αυτή η γυναίκα θα τον τρέλανε . Τον ήξερε τόσο καλά . Μπορούσε να τον διαβάσει μέσα από τα σκοτάδια μέσα στα οποία είχε χαθεί .
Ήταν τρομακτικό .. όμως άκρως εντυπωσιακό .
Ακολούθησε την συμβουλή της και αναζήτησε τα παυσίπονα στο μπάνιο . Έχωσε δυο στο στόμα του και τα κατάπιε σχεδόν αμέσως . Ήταν δυνατά όμως τα χρειαζόταν για να σταθεί στα πόδια του .
Ξεκίνησε να εξερευνά το σπίτι . Δνε είχε έξαλλου κάτι άλλο για να περάσει την ώρα του . Ήθελε εδώ κι μέρες να μπει στο μοναχικό δωμάτιο που ήταν κλειδωμένο . Είχε πιάσει με το μάτι του την Αριελλα να μπαίνει δυο τρεις φορές , όταν όμως την είχε ρωτήσει εκεί η του είπε πως δεν ήταν δίκη του του δουλειά .
Με αργά βήματα πλησίασε προς την ξύλινη πόρτα . Έβγαλε ένα σουγιά από την τσέπη του και με λίγες κινήσεις κατάφερε να παραβιασει την κλειδαριά .
Ένα δωμάτιο που κάποτε θα χρησίμευε για γραφείο απλώθηκε μπροστά του . τα πάντα ήταν βαλμένα σε μια απίστευτη τάξη . Τοποθετημένα στην ενετλια . Κάποιος πολύ μανιακός με την καθαριότητα το είχε τακτοποιήσει . Το μόνο που φάνταζε εκτός της εικόνας ήταν μερικά χαρτιά και ένας φάκελος που βρισκόταν ακουμπισμένα πάνω στο ξύλινο έπιπλο .
Ήταν περίεργος , πραγματικά περίεργος να δει τι κρυβόταν εκεί πέρα . Γιατί η Αριελλα δεν ήθελε να μπει στο δωμάτιο .
Πλησίασε το τραπέζι και πήρε τα χαρτιά στα χέρια του . Τα πρώτα ήταν κάποιες αποστολές , μάλλον από προηγούμενες δουλειές της . Συνέχισε να τα ξεφυλλίζει , με προσοχή . Το βλέμμα του σταμάτησε σε ένα γράφει που είχε πάνω το όνομα του . Ώστε είχε ψάξει γι αυτόν . Κοίταξε την ημερομηνία . Ήταν πολύ πιο παλιά από την γνωριμία τους . Τον ήξερε πριν την πλησιάσει .
«Ξέρω πολύ περισσότερα για εσένα από όσα φαντάζεσαι .»
Τα λόγια της έπεσαν σαν κασέτα στο μυαλό του . Ξεφύλλισε και τα υπόλοιπα έγγραφα . Ακόμη δυο αφορούσαν εκείνον . Ήταν άρθρα από περιοδικά γιατις εμφανίσεις του σε διαφορά κέντρα , με καλλονές στο πλάι του . Κάθε του φωτογραφία ξταν κυκλωμενη . Στένεψε τα φρύδια του . Κάτι δεν πήγαινε καλά σε όλο αυτό .
Άφησε τα χαρτιά στη θέση τους , α μέλλοντας πάνω στην ταραχή του να τα βάλει με την σωστή σειρά . Έπιασε στα χέρια του τον καφέ φάκελο . Τον άνοιξε με προσοχή .
Το πρώτο ήταν ένα εξώφυλλο από μια παλιά εφημερίδα . Σίγουρα πάνω από 15 χρόνια
Κοίταξε τον τίτλο .
«Ζευγάρι βρέθηκε δολοφονημένο στο δάσος , λίγο έξω από την ρωμη .» Το άρθρο συνέχιζε δίνοντας όλες τις λεπτομέρειες από την ανακάλυψη της αστυνομίας .
Γιατί ειχε κάδο τέτοιο ; Ποιοι ήταν αυτοί ;
Διάβασε το άρθρο όσο πιο σύντομα μπορούσε , ρουφώντας κάθε πληροφορία .
«Τα δυο παιδιά της οικογένειας αγνοούνται ..οι έρευνες συνεχίζονται .» Έτσι τελείωνε . Άκουσε τον ήχο απ Ότο αμάξι που πάρκαρε κάτω στην είσοδο . Βιαστικά έκρυψε όταν είχε ανακαλύψει και βγήκε έξω κλειδώνοντας το δωμάτιο , ακριβώς την ώρα που η εξώπορτα άνοιγε .
Την πλησίασε και προσπάθησε να χαμογελάσει . Φαινόταν εξαντλημένη .
«Γύρισες ;»
«Ναι .. οι άντρες σου είναι όλοι τους άχρηστοι . Έπρεπε να κάνω μόνη μου όλη την δουλειά .»
«Τι ακριβώς προέκυψε;»
«Ένα μπέρδεμα με ένα φορτίο . Κάποιος από τους αγοραστές σας σας την έφερε . Του εκανα μια επίσκεψη . Δεν νομίζω να σε πειράζει που δνε θα βρίσκεται πλέον μαζί μαζ στον κόσμο των ζωντανών .» Η φωνή της ήταν όλο υπονοούμενα . Προσπάθησε να συγκεντρωθεί στα όσα του έλεγε . Το βρήκε όμως πρακτικά αδύνατον . Το μυαλό του ταξίδευε συνεχώς σε όσα είχε δει πριν από λίγο σε εκείνο το δωμάτιο .
«Καλώς . Μπορούσες όμως να με είχε σηκώσει . Θα πήγαινα εγώ .»
«Είπαμε εσυ είσαι σε ανάρρωση . Εγώ αναλαμβάνω για λίγο . Εξάλλου δνε ήταν δύσκολο .»
«Σε ευχαριστώ .»
«Μην το κανεις . Μην ξεχνάς πως με πληρώνεις για να δουλεύω για εσένα .»
«Και πάλι .. σε ευχαριστώ .» Η κοπέλα ενευσε βιαστικά .
«Θα πάω να κανω ένα μπάνιο . Το βράδυ θα βγούμε να είσαι έτοιμος .» Του είπε πριν μπει μέσα στο μπάνιο .
Ο Έντουαρτ έμεινε να κοιτάζει την πόρτα για λίγα λεπτά . Χαμένος στις σκέψεις του και σε όσα είχε δει . Προσπαθούσε να βρει μαι σύνδεση . Ήταν όμως αδύνατον . Έπρεπε παση θυσία να μάθει ποια ήταν στα αλήθεια .
Έβγαλε δο κινητό από την τσέπη του πληκτρολογώντας έναν αριθμό .
«Αφεντικό ; Επιτέλους !»
Η φωνή του Μαθιου αντήχησε στα αυτιά του .
«Μαθιου ! Ακριβώς ο άντρας που ήθελα .»
«Τι συνέβη ; Η Αριελλα τα κανόνισε όλα μια χαρά με το πρόβλημα . Μην ανησυχείς .»
«Το ξέρω αυτό . Για άλλο πράγμα σε θέλω . Θέλω πληροφορίες για κάτι ..»
«Και δεν μου το λες νωρίτερα ; Αφού ξέρεις πως αυτή είναι η ειδικότητα μου αφεντικό . Λοιπόν , πες μου τι ψάχνουμε ;»
«Θέλω να βρεις ότι μπορείς για μαι δολοφονία ενός ζευγαριού , έγινε πριν από 15-16 χρόνια , λίγο έξω απο την ρωμη . Στο δάσος .»
«Γιατί σε ενδιαφέρει κάτι τόσο παλιό ;»
«Θέλω να ξέρω εάν ο πατέρας μου είχε κάποια ανάμιξη με αυτό .»
«Εντάξει αφεντικό . Θα βρω ότι μπορέσω . Θα μου παρει χρόνο όμως .»
«Ποσό ;»
«Τουλάχιστον ένα μήνα.»
«Δεν γίνεται γρηγορότερα ;»
«Δυστυχώς όχι .»
«Καλώς . Κράτησε με ενήμερο .» Του είπε και έκλεισε το τηλέφωνο αμέσως . Η ιδέα είχε καρφωθεί στο μυαλό του . Πως η εμφάνιση της αριελλας στη ζωή του δνε ήταν καθόλου τυχαία . Και αυτό τον μάγευε περισσότερο .
Έριξε μια μάτια προς το μπάνιο . Έπειτα έφερε στο μυαλό του τα τελευταία της λόγια . Θα έβγαιναν το βράδυ . Ήταν η ευκαιρία που ζητούσε ..