Femme Fatale

ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΩ

Τράβηξε απότομα το χέρι της .
«Νομίζω πως σου είπα να μην με ακουμπάς !» Γρυλισε .
Ο Έντουαρτ όμως δεν φαινόταν να πτοήθηκε . Έσκυψε στο λαιμο της αφήνοντας έντονα φιλία .
«Γαμωτο σου θα αφήσει σημάδι ξεκολλά !» Του φώναξε σπροχνωντας τον . Πραγματικά ο τύπος προκαλούσε τον θάνατο του .
«Θέλω να έχεις τα σημάδια μου πάνω σου ! Έτσι ώστε να μην τολμήσει να σε αγγίξει κανένας απόψε μωρό μου .»
«Κόψε ! Θα με αγγίξει οποίος θέλω να με αγγίξει . Να είσαι σίγουρος πως εσυ δεν είσαι αυτος ! Και μην τολμήσεις να με ξαναπείς μωρό σου , θα σου φυτέψω μια σφαίρα ανάμεσα στα μάτια σου με μεγάλη ευκολία .»
Τον άκουσε να γελάει . Γουρούνι !
Δεν ασχολήθηκε περισσότερο μαζί του , σχεδόν τρέχοντας κατέβηκε τα σκαλιά και βρέθηκε έξω από τηβ πολυκατοικία . Δεν κοίταξε εάν την ακολουθούσε . Η διάθεση της είχε ήδη χαλάσει .
Ο τζιαν περίμενε μπροστά από το αυτοκίνητο του . Μόλις την είδε χαμογέλασε . Λάτρευε να βλέπει την ανέμελη , θυληκη πλευρά της . Προχώρησε προς το μέρος της αγκαλιάζοντας την . Κατάλαβε αμέσως την ένταση στο κορμί της .
«Τι συνέβη μικρή ;»
«Μην με διαολιζεις και εσυ τώρα ! Μου φτάνει ο άλλος!»
«Κατάλαβα , εκεί οφείλονται τα νεύρα .»
«Χάθηκε η όρεξη μου για σήμερα . Προτιμώ να ανέβω πάνω και να κοιμηθώ .»
«Ω έλα τώρα άρια . Μην τον αφήσεις να μας χαλάσει την βραδιά . Είναι τε γενέθλια σου σε λίγες ώρες !»
«Εντάξει εντάξει . Μην μιλας τα κανεις χειρότερα .»
«Γιατί δεν θέλεις να γιορτάζεις τα γενέθλια σου ; Ποτέ δεν κατάλαβα .»
«Γιόρταζα τα γενέθλια μου όταν οι γονείς μου ήταν ακόμη ζωντανή . Αφού πέθαναν , δεν υπάρχει νόημα πλέον .»
Δίχως να το σκεφτεί την έχωσε πάλι στην αγκαλιά του χαϊδεύοντας απλά τα μαλλιά της .

Ο Έντουαρτ κλείδωσε την πόρτα και κατέβηκε κάτω . Λάτρευε την αντιδραστικότητα της . Το χαμόγελο του όμως κόπηκε μαχαίρι όταν την αντίκρυσε στην αγκαλιά του . Το βλέμμα του θόλωσε . Κανένας δεν είχε δικαίωμα να την αγγίζει !
Επιτάχυνε το βήμα του φτάνοντας κοντά τους . Τα χέρια του είχε σχηματίσει γροθιές . Ήταν έτοιμος να σκοτώσει κόσμο .
«Δνε πηγαίνουμε σιγά σιγά ;»
Η Αριελλα αντιλαμβανότας την παρουσία του βγήκε από την αγκαλιά του τζιαν .
«Ναι ..πάμε ..» προσπαθούσε να ερμηνεύσει το βλέμμα του . Φαινόταν να ...ζηλεύει ;
«Θα έρθετε με το αμάξι μου ;» Η φωνή του τζιαν τον έκανε να τσιτωνει .
«Όχι ! Δεν χρειάζεται . Θα έρθουμε με το δικό μας ! Να μην σε βάζουμε σε κόπο .»
«Δνε είναι ..»
«Είπα θα πάμε με το δικό μας ! Έλα άρια !»
Δήλωσε και ξεκίνησε να προχωράει προς το μαύρο τζιπ . Η κοπέλα ήθελε να γελάσει . Για κάποιον περίεργο λόγο απολάμβανε την ζήλεια του , την διεκδίκηση του . Στον κόσμο της η σαρκική επαφή γινόταν δίχως συναίσθημα . Δεν το επέτρεπε η ίδια . Εξάλλου δνε είχε αφήσει κανέναν να την αγγίξει εκτός από τον τζιαν . Αηδίασε και μόνο στην σκέψη . Μισούσε κάθε άντρα . Κάθε άντρα μετά από εκείνη την νύχτα . Και τώρα ένιωθε αλλιώς , διαφορετικά . Ξένα
«Την έχει πατήσει τελείως μαζί σου !»
«Μην λες βλακείες . Απλώς δεν έχει μάθει να χάνει . Ο εγωισμός του είναι υπερβολικά μεγάλος .»
«Πίστεψε με , άντρας είμαι και καταλαβαίνω .»
«Πφφφ όταν πεις ..»
«Δεν χαίρεσαι ;»
«Να χαρώ για ποιον λόγο ακριβώς ;»
«Είσαι πιο κοντά στο στόχο σου έτσι .»
«Ναι .. σωστά .»
«Αριελλα είπα να έρθεις !!» Η φωνή του διέκοψε απότομα την συζήτηση τους .
«Πήγαινε καλύτερα . Ας μην τον φτάνουμε και στα όρια του .»
Η κοπέλα ενευσε χαμογελώντας .
«Θα σε δω εκεί τζιαν !»
Του φώναξε ενώ απομακρυνόταν .
Το βλέμμα του Έντουαρτ μαρτυρούσε τα πάντα για την διάθεση του . Είχε νεύρα . Πολλά νεύρα .
Την άρπαξε με δύναμη από το χέρι .
«Άφησε με !»
«Γαμωτο δεν θέλω να σε αγγίζει ! Δεν θέλω !»
«Έντουαρτ ..Ηρεμισε ..» προσπάθησε να του πει ήρεμα . Φαινόταν πως έβγαινε εκτός ελέγχου .
«Μην μου λες να ηρεμήσω ! Μπες μέσα .»
«Δεν είσαι σε θέση να οδηγήσεις ..»
«Μπες μέσα !»
Άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου και την τράβηξε με δύναμη μέσα . Το πλευρό της χτυπήθηκε κάνοντας την να μορφαζει από πόνο . Ο Έντουαρτ όμως δεν έβλεπε μπροστά του . Είχε χάσει κάθε έλεγχο. Μπήκε μέσα και έβαλε μπροστά την μηχανή .
«Π...που πάς ; Δ...δεν είναι από εδώ ο δρόμος .» Προσπάθησε να του πει . Ο πόνος γινόταν χειρότερος .
«Σκάσε ! Όπου θέλω θα πάμε .»
Δεν του απάντησε . Κουλουριαστικε στο κάθισμα της προσπαθώντας να επικεντρωθεί στο δρόμο και όχι στον πόνο που της προκαλούσε το τραύμα της .
Το αμάξι σταμάτησε απότομα έξω μια παλιά αποθήκη . Εκείνος βγήκε αμέσως έξω και κάνοντας τον κύκλο άνοιξε και την δίκη της πόρτα τραβώντας την .
«σταματά γαμωτο μου ! Σταματά !» Του φώναζε . Έπρεπε να τον χτυπήσει , να φύγει , ήξερε να αμυνθεί . Ο πόνος όμως ήταν αβάσταχτος , δεν την άφηνε να συγκεντρωθεί .
Ξεκλείδωσε την πόρτα και την πέταξε μέσα στο χώρο . Ήταν θεοσκοτεινα . Τι στο καλό ήταν αυτή η περιοχή ;
«Τι στο διάολο Έντουαρτ !»
«Πάψε ! Πρέπει να καταλάβεις ... πως ότι μου ανήκει ... δεν το αγγίζει κανένας άλλος. Και εσυ .. εσυ μικρή μου .. ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΚΗ ΜΟΥ !»
Το κρατημα του έγινε πιο έντονο κάνοντας την να μορφασει . Αυτό θα άφηνε σίγουρα μελάνια . Το γνώριζε .
Τηβ πέταξε με δύναμη κάτω . Το σώμα της προσγειώθηκε πάνω σε ένα μαλακό στρώμα . Εκείνος ανέβηκε από πάνω της .
Το μυαλό της άρχισε να μουδιάζει . Μαζί με το κορμί της .
«Έντουαρτ τι κανεις ;»
«Θα σου αρέσει ..»
οι εικόνες ερχόταν στο μυαλό της . Τα λόγια τους , τα βλέμματα τους . Ο πόνος .
«Σταματά ...»
«Είσαι δίκη μου ..»
«Δεν θέλω Έντουαρτ .. πραγματικά δεν θέλω .» Η φωνή της ήταν ήρεμη όμως όλο της το κορμί έτρεμε . Έτρεμε από τον φόβο να ξαναζήσει εκείνη την νύχτα .
Έσκυψε περισσότερο πάνω της φιλώντας την στο λαιμο βίαια . Τα πρώτα δάκρυα κύλησαν από τα μάτια της .
Θα το έκανε . Πραγματικά θα συνέχιζε . Προσπάθησε να κουνηθεί , να τον αποθησει . Όμως το κορμί της δεν υπάκουσε σε καμία εντολή , λες και δεν το έλεγχε η ίδια .
Το στο διάολο συμβαίνει
«Ένεση μωρό μου .. περιορίζει τις κινήσεις σου .»
Της ψιθύρισε στο αυτί λες και είχε μαντέψει την σκέψη της .
Έκλεισε τα μάτια της . Τον μισούσε , δεν είχε καμία διαφορά από τους άλλους , από τον πατέρα του , από κανέναν .
Ένας λυγμός ξέφυγε από τα χείλη της .
«Σταμάτησε σε ικετεύω ..»
του ψιθύρισε , κάνοντας τον να κοκαλωσει .
Σήκωσε το βλέμμα του στο πρόσωπο της . Σταματώντας κάθε κίνηση του
«Άρια κλαις ;»
Δεν του απαντούσε . Έτρεμε ολόκληρη . Λες και είχε πάθει πανικό .
Απομακρύνθηκε απευθείας από πάνω της . Την έβλεπε να προσπαθεί να κουλουριαστει .
Ηλίθιε ! Φώναξε μέσα του .πως είχε χάσει έτσι τον έλεγχο ; Της είχε κάνει μέχρι και ένεση . Λες και ήταν θύμα .
Προσπάθησε να την αγγίξει , όμως εκείνη απλώς έτρεμε περισσότερο .
Η πόρτα άνοιξε με δύναμη , κάνοντας την Τζόαν να εμφανιστεί. Με το που είδε την Αριελλα περασμένη στο στρώμα , με το φόρεμα της ανεβασμένο , κοκαλωσε στην θέση του . Πλησίασε επιθετικά τον Έντουαρτ ρίχνοντας του μια δυνατή γροθιά .
«Τι της έκανες ; Μιλά !»
«Δεν ... δεν εκανα κάτι .. θόλωσα.. δεν ήθελα ..»
«Γαμωτο σου ! Εάν ξανά αγγίξεις έστω και μια τρίχα από τα μαλλιά της θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια !»
«Δεν ..»
«Σκάσε ! Ηλίθιε ! Την είχαν βιάσει στα 11 της ! Το γνώριζες αυτό πριν χάσεις τον έλεγχο ;!»
Του πέταξε αφήνοντας τον αποσβολωμένο . Βιασμός ;
«Τ...τι;»
Ο τζιαν ήταν έτοιμος να τον ξανάχτυπησει . Η οργή του είχε χτυπήσει κόκκινο
«Τζιαν ;» Το όνομα του , να προφέρεται αδύναμα από τα χείλη της τον έκανε να σταματήσει . Έριξε μια υποτιμητική μάτια στον Έντουαρτ και τον παράτησε στο πάτωμα . Έτρεξε κοντά της , βγάζοντας το σακάκι του και περνώντας το γύρω της .
«Σσς.. Ηρεμισε κορίτσι μου ..δεν έγινε κάτι ...»
«Πα.. πάρε με .. παρε με από εδώ .» Κατάφερε να του πει πριν χάσει τις αισθήσεις της .
«Άρια ; Άρια ! Ξυπνά γαμωτο μου ! Μην κλείνεις τα μάτια σου !»
Την σήκωσε στην αγκαλιά του . Έριξε μια τελευταία μάτια στον Έντουαρτ , ο οποίος έμοιαζε με άψυχη κούκλα .
«Εάν ..εάν πάθει κάτι ... βρες τρύπα να κρυφτείς .» Του είπε μέσα από τα δόντια του πριν βγει από την αποθήκη .