Femme Fatale

ΜΗΝ ΜΕ ΑΚΟΥΜΠΑΣ

Άνοιξε την πόρτα του δωματίου της και μπήκε μέσα κοπανωντας την πίσω της με δύναμη . Η πλάτη της στηρίχθηκε στο κρύο ξύλο και το κορμί της έγινε απευθείας πιο ανάλαφρο . Η καρδιά της που χτυπούσε ακόμη γρήγορα αντηχούσε παντού .
Ήταν χαζή . Πως άφηνε εκείνον να την επηρεάζει έτσι ; Πως γινόταν να χάνει την μηλιά της κάθε φορά που η μυρωδιά του εισχωρούσε στα ρουθούνια της ; Ήταν πολύ καλύτερη από αυτό . Μπορούσε να κάνει πολλά περισσότερα από το να το παίζει ανόητο κοριτσάκι κάθε φορά που την πλησίαζε .
Δεν είχε συναισθήματα . Ήταν ψυχρή . Ο αθώος της εαυτός είχε χρόνια τώρα εξαφανιστεί . Κάηκε και οι στάχτες του διασκορπίστηκαν στο παρελθόν . Πίσω σε εκείνη την νύχτα . Στο εγκατελελειμενο κτήριο που την σκότωσαν και τηβ μετέτρεψαν σε κάτι άλλο . Σε ένα όπλο καταστροφής .
Εξάλλου το κωδικό της όνομα ήταν Ira(οργή στα ιταλικά ) . Όλοι την φοβόντουσαν . Και αυτό της έδινε κύρος και αυτοπεποίθηση .
Όχι δεν ήταν το αθώο κορίτσι . Και για κανέναν λόγο δεν το άφηνε να βγει στην επιφάνεια .
Ένιωθε το κορμί της να τρέμει από την σύγχυση . Ο πόνος στα πλευρά της ήταν πιο ανυπόφορος έτσι . Περπάτησε κουτσαίνοντας μέχρι το κομοδίνο της. Χρειαζόταν χάπι αμέσως .
Είχε μάθει να τα καταπίνει δίχως νερό. Κάποτε βρισκόταν σε απελπιστική κατάσταση . Ο πόνος ανεχόταν . Όμως οι εφιάλτες δεν την άφηναν να κοιμηθεί . Ακόμη και τώρα . Είχε σκληραγωγηθει για να μην νιώθει . Να μην νιώθει τίποτα εκτός από τι σημαντικότερο . Τον πόνο του παρελθόντος . Αυτος την συνόδευε πάντα . Ήταν το κίνητρο της .
Άκουγε βήματα να πλησιάζουν . Εκείνος δεν έπρεπε να την δει έτσι . Όχι αδύναμη . Δεν θα του επέτρεπε να δει καμία της αδυναμία . Ποτέ .
Κατάπιε βιαστικά τρία χάπια πριν βάλει το κουτί στη θέση του . Και έπειτα περίμενε . Τα βήματα πλησίαζαν κι άλλο , έως ότου σταμάτησαν ξαφνικά . Από τις χαραμάδες έβλεπε την σκιά του .
Ο χτύπος στην πόρτα ήρθε ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα . Ένα ειρωνικό χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη της . Θα το αγνοούσε . Δεν του χρωστούσε καμία εξήγηση έτσι κι αλλιώς . Υπήρξε ξεκάθαρη μαζί του . Δεν θα τον άφηνε να την αγγίξει .
Αφήνοντας ελεύθερο έναν αναστεναγμό άρπαξε μια αλλαξιά και χώθηκε στο μπάνιο . Ευχαριστούσε τον Θεο που είχε τον προσωπικό της χώρο . Δεν θα άντεχε να ριψοκινδύνεψει την είσοδο κάποιου την ώρα που έκανε μπάνιο .
Πέταξε τα ρούχα στο κρεβάτι και χώθηκε βιαστικά κάτω από το ντουζ .
Το νερό ήταν κρύο οπως πάντα . Είχε συνηθίσει από μικρή και πλέον δεν μπορούσε να ανεχθεί το ζεστό . Παρακολουθούσε το κορμί της στον ολόσωμο καθρέφτη μπροστά από την ντουζιέρα με προσοχή .
Τα τατουάζ της τραβούσαν την προσοχή από κάθε πληγή . Κυρίως από αυτή που άλλοι της είχαν προκαλέσει . Κάθε ένα ήταν προσεκτικά επιλεγμένο για να λέει μια ιστορία . Την άθλια ιστορία της ζωης της .
Σε κάποια περίοδο . Πριν κλείσει τα 10 είχε κάνει ναρκωτικά . Ο αδερφός της τα άφηνε σε κοινή θέα και η ίδια δεν μπορούσε να συγκρατήσει την περιεργια της . Πάντα έψαχνε . Κι είχε ανακαλύψει τον «θησαυρό» οπως το αποκαλούσε τότε . Χανόταν σε έναν άλλον κόσμο για ώρες , αρκετές για να νιώσει ελάχιστα χαρούμενη . Μετά όμως κατάλαβε πως δεν τηβ έπαιρνε να αποβλακώνεται για τόση πολύ ώρα . Ο κόσμος γύρω της μετατρέπονταν σε όλο και πιο επικίνδυνος και για να επιβιώσει έπρεπε να ήταν τελείως νυμφαλια . Έτσι τα έκοψε . Μαχαίρι . Χωρίς την βοήθεια κανενός . Και κυρίως χωρίς να καταλάβει κάτι ο αδερφός της . Ποτέ δεν είχε πέσει στην αντίληψη του πως η μικρή του αδερφή έπαιρνε κόκα .
Δεν ήταν περήφανη για εκείνα τα χρόνια . Ήταν πολύ αφελής . Πολύ μόνη . Πολύ από όλα . Μετά από εκείνη την νύχτα άλλαξε ριζικά.  Όταν είχε ξυπνήσει στο νοσοκομείο καταρρακωμένη ήταν διαφορετική . Σκοτεινή . Νεκρή .
Κούνησε αποφασιστικά το κεφάλι της . Δνε θα την οφέλουσε να αναπολεί το παρελθόν . Έκλεισε με δύναμη την βρύση βρίζοντας σιωπηλά . Κατάφερνε πάντα να παρασυρθεί στον φαύλο κύκλο του παρελθόντος .
Τύλιξε τον εαυτό της με μια λευκή πετσέτα και άφησε τα μαλλιά της να στάζουν . Δεν την ένοιαζε εάν θα λέρωνε . Δικό της το δωμάτιο δικοί της και οι κανόνες .
Άνοιξε απότομα την πόρτα  και η ανάσα της κόπηκε .
Στέκονταν ακουμπησμενος στο. Τοίχο . Το βλέμμα του στραμμένο πάνω της . Σαν να κοιτούσε εδώ και ώρα την πόρτα . Τα δικά της μάτια τον κάρφωναν με οργή . Ένα βαθύ σκούρο πράσινο έκανε την εμφάνιση του . Δεν ήταν καλό αυτό . Έχανε τον έλεγχο.
«Μπορείς να μου πεις τι στο διάολο κανεις εδώ πέρα ;»
«Δεν ήσουν αρκετά ευγενική πριν . Δνε με άφησες να μπω μέσα . Όποτε είπα να αυτοπροσκληθω μέχρι να τελειώσεις .» Της απάντησε χαλαρός . Ένα ελαφρύ μειδίαμα έκανε την εμφάνιση του στα χείλη του . Αυτό το μειδίαμα την έκανε να εκνευρίζεται και να τρελαίνετε την ίδια στιγμή .
Αδιαφορώντας για το ότι το σώμα της καλύπτονταν αποκλείστηκα από μια μικροσκοπική πετσέτα , τον πλησίασε κολλώντας τον στο τοίχο . Το πρόσωπο της σκληρό . Οπως ήταν πάντα . Οπως της άρεσε να είναι . Τα μάτια της γεμάτα σκοτάδι . Το σκοτάδι που την είχε καταπιεί .
«Θα στο πω μια φορά και κοίταξε να το καταλάβεις . ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΩΜΑΤΗΟ ΜΠΥ ΑΜΕΣΩΣ .»
Τα χέρια της έσφιξαν τον λαιμο του με περισσότερη δύναμη από όση ήθελε να του δείξει . Είδε το πρόσωπο του να μορφαζει . Τον πονούσε . Το απολάμβανε στο έπακρο . Το πρόσωπο του άλλαζε χρήμα . Αγωνιούσε για να πάρει μαι ανάσα . Λίγη ακόμη πίεση και θα τον σκότωνε . Θα λύτρωνονταν. Από τα μάτια της πέρασαν τα δύσκολα χρόνια που την έκαναν έτσι . Όχι . Δνε θα την γλειτωνε έτσι εύκολα . Θα πονούσε όσο είχε πονέσει και η ίδια .
Με μια παιδική κίνηση άφησε τον λαιμο του τραβώντας το με αυτό της μακρυά . Στην άλλη άκρη του δωματίου . Η πλάτη της είχε γυρίσει προς το μέρος του ώστε να μην τον κοιτάζει . Δεν ήξερε εάν θα κατάφερνε να συγκρατήσει τον εαυτό της άλλη φορά .
«Φύγε .» Του τόνισε άψυχα . Είχε χάσει τις δυνάμεις της . Ήθελε να ..να κλάψει .
Ήλπιζε πως θα την άκουγε . Πως θα έριχνε στον αμέτρητο εγωισμό του και θα έφευγε αφήνοντας την στην ησυχία της . Όμως τα βήματα του αντί να απομακρύνονται γίνονταν πιο έντονα . Μέχρι που ένιωσε την ανάσα του πίσω της , να πέφτει απαλά μα ρυθμικά πάνω στους γυμνούς της ώμους .
Ο Έντουαρτ την κοιτούσε εξτασιασμενος και συνάμα θυμωμένος . Ποτέ του δεν είχε δει κάποια που θα τον απέρριπτε . Που θα κατάφερνε να τον φτάσει κοντά στο θάνατο . Θαύμαζε το πλάσμα που είχε μπροστά του , και ας πληγωνοταν το γόητρο του .
Η εικόνα της ήταν τόσο απελπιστικά μεθυστική . Τα βρεγμένα μαλλιά της έμοιαζαν σαν κόκκινους καταρράκτες , τονίζοντας τα πράσινα μάτια της . Το κορμί της ήταν μοναδικό οπως διαγράφονταν μέσα από την πετσέτα . Αισθάνθηκε τον ανδρισμό του να ξυπνάει . Την ήθελε αμέσως . Όσο και να τον είχε εκνευρίσει η συμπεριφορά της .
Δίχως δισταγμό την γύρισε ώστε να την κοιτάζει στα μάτια . Ήταν πιο σκοτεινά από συνήθως , έμοιαζε με αγρίμι έτοιμο να τον κατασπαράξει . Όμως αυτό δεν τον τρόμαζε . Αντίθετα τον ερέθιζε περισσότερο .
Η Αριελλα έσκυψε το κεφάλι της . Δεν άντεχε να βρίσκεται άλλο στο ίδιο χώρο μαζί του . Ή θα τον σκότωνε ή θα καταστρεφόταν . Τα χέρια της είχαν σχηματίσει μπουνιές , με τα νύχια της να γδέρνουν τις παλάμες της . Δεν τηβ ενδιέφερε εάν θα έτρεχε αίμα , αν θα πονούσε . Το είχε ξανακάνει αμέτρητες φορές . Και την ευχαριστούσε .
«Θέλω να με κοιτάς.» Η φωνή του ήταν βραχνή . Πιο αισθησιακή από ποτέ . Το σώμα της αναρυγισε . Ηλιθιο κορμί , σκέφτηκε . Αποφάσισε να παίξει μαζί του . Ένα παιχνίδι ήταν όλο αυτό . Και πάση  θυσία έπρεπε να δείξει πως εκείνη είχε το πάνω χέρι .
Με αποφασιστικότητα και θάρρος σήκωσε το πρόσωπο της καρφώνοντας τον με τα μάτια της . Ένα ειρωνικό χαμόγελο στόλιζε τα χείλη της .
Ο Έντουαρτ έγλειψε ασυναίσθητα τα χείλη του στην εικόνα της . Δεν άντεχε .
«Μοιάζεις με άγριο άλογο που θέλει να τρέξει μακρυά μου .» Της ψιθύρισε .
" Forse è quello che voglio"( ίσως αυτό θέλω .) του αντί γύρισε . Τον είδε να αναστατώνεται ακόμη περισσότερο . Είχε ξεκάθαρα τον πλήρη έλεγχο .
Τον πλησίασε . Τόσο όσο έπρεπε . Πάντα γνώριζε τι να κάνει . Τοποθέτησε τα χέρια της πάνω στο στέρνο του και στηρίχθηκε στις μύτες τον ποδιών της για να βρίσκονται στο ίδιο ύψος .
Έσκυψε και άφησε ένα υγρό φιλί στο λαιμο του , λαι τον άκουσε να αναστενάζει δυνατά . Τέλεια . Τελικά όλοι ίδιοι είναι . Συλλογιστικε .
«Σου αρέσει αυτό μωρό μου ;»
«Μμμ.» Κατάφερε μόνο να της πει . Ήθελε κι άλλο, κι αλλά από αυτή . Τηβ ήθελε από κάτω του για μια νύχτα .
«Τότε πήγαινε βρες καμία Τσούλα να σου κατευνάσει τις επιθυμίες σου .» Του πέταξε και με μια κίνηση τον έσπρωξε έξω από το δωμάτιο της κλειδώνοντας την πόρτα .