Femme Fatale

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ;

Καθόταν σε μια βολική καρέκλα . Ο χώρος γύρω της ήταν πραγματικά πολυτελέστατος. Δεν είχε καμία σχέση με το μέρος που τηβ κρατούσε τόσες μέρες . Ήταν σίγουρη πως δνε θα απολάμβανε τις ανέσεις του σπιτιού για πολύ μετά τον γάμο . Και μόνο στο άκουσμα των όσων ήθελε να της κάνει το κορμί της έτρεμε . Είχε μπει σε μια φονική παγίδα από τηβ οποία δεν ήξερε εάν θα μπορούσε να γλειτωσει .
Οι γυναίκες γύρω της , υπεύθυνες για να τηβ κάνουν πιο  όμορφη από ποτέ άλλωτε , συνέχεια της χαμογελούσαν και της εύχονταν . Μα καλά δεν έβλεπαν την δυστυχία της ; Το ταλαιπωρημένο της σώμα ; Το χτυπημένο της δέρμα ; Πως μπορούσαν να της εύχονται τα καλύτερα όταν εκείνη ένιωθε να πνίγεται από παντού . Δεν θα άντεχε για πολύ ακόμη να ακούει τα σχόλια τους . Να της λένε ποσό τυχερή ήταν που έπαιρνε έναν τέτοιο άντρα . Σκέτη ειρωνία πραγματικά ! Μόνο τύχη δεν θα μπορούσε να αποκαλέσει όλα όσα της συνέβαιναν .
«Στη θέση σου θα είχα το πιο λαμπρό χαμόγελο ξέροντας πως θα πάρω έναν τέτοιο άντρα !» Μια Καστάνη κοπέλα γύρω στηβ ηλικία της της είπε χαρούμενα καθώς έπλεκε μικρές κοτσίδες στα μαλλιά της .
«Αρκετά ! Βαρέθηκα να σας ακούω όλες σας ! Φύγετε !»
«Μα έχουμε διαταγές ..»
«Δεν με ενδιαφέρει τι έχετε ! Βγείτε έξω τώρα !»
Οι κοπέλες τηβ κοίταξαν τρομαγμένες και με μικρά διστακτικά βήματα βγήκαν από το δωμάτιο λέγοντας της πως θα επιστρέψουν σε πέντε λεπτά και πως καταλάβαιναν πως είχα αγχωθεί και ήθελα λίγο χρόνο .
Ποσό πιο χαζές μπορούσαν να είναι ; Αναρωτήθηκε . Μόνο άγχος δεν είχε . Σηκώθηκε από τηβ καρέκλα και προχώρησε προς το μεγάλο παράθυρο . Έβλεπε κατευθείαν στον μεγάλο κήπο του σπιτιου , εκεί που τα πάντα ήταν έτοιμα για μια λαμπρή δεξίωση γάμου . Παντού υπήρχαν άντρες του Ιγκνάσιο και του φερναρντο . Δεν είχε και πολύ τύχη για να αποδράσει . Θα μπορούσε να αιφνιδιάσει μερικούς όμως όχι αρκετούς για να μπορέσει να φύγει . Ξεφυσιξε εκνευρισμένη καθώς προχώρησε προς το εσωτερικό του δωματίου . Έριξε μια μάτια στο λευκό νυφικό που κρεμόταν στην ντουλάπα . Ήταν πανέμορφο για εκείνη όμως έμοιαζε με τα δεσμά της φυλακής της . Ήθελε παση θυσία να γλειτωσει από όλη αυτή τη κωμωδία . Ίσως θα μπορούσε να μιλήσει σε κάποια από τις κοπέλες όμως ήταν σχεδόν σίγουρη πως ο φερναρντο θα τις είχε δασκαλέψει να μην την ακούσουν.
Πέρασαν λίγα λεπτά πριν οι κοπέλες μπουν ξανά μέσα αναγκάζοντας την να καθίσει ακίνητη στην καρέκλα για όση ώρα θα την ετοίμαζαν . Δεν παραπονέθηκε άλλο . Δεν είχε το κουράγιο να το κάνει . Ήλπιζε μόνο σε ένα θαύμα που θα τηβ έβγαζε από αυτή την κατάσταση .
Λίγη ώρα μετά είχε ήδη φορέσει το υπέροχο λευκό φόρεμα . Ταίριαζε τέλεια πάνω στο κορμί της όμως η λυπημένη της έκφραση διέλυε όλη την μαγεία της μέρας .
«Μπορείς να καθίσεις εδώ ... ο γάμος είναι σε λίγες ώρες . Ξεκουράσου καλή μου και προσπάθησε να δείχνεις λαμπερή για την μεγάλη σου μέρα .» Η μεγαλύτερη της παρέας , σίγουρα πάνω απ ο σαράντα , της μίλησε θερμά κάνοντας την να χαμογελάσει αυθόρμητα .
«ξέρω πως δεν τον θες αυτόν τον γάμο μικρή μου ... όμως όταν ο φερναρντο θέλει κάτι το παίρνει πάντα .. γι αυτό καλύτερα να μην κανεις κάποια τρέλα .» Συνέχισε αγγίζοντας συμπονετικά τον ώμο της . Η άρια άνοιξε διάπλατα τα μάτια της γυρίζοντας να την κοιτάξει .
«Μα πως ;»
«Τον ξέρω από μικρό παιδί . Δουλεύω για την οικογένεια τόσα χρόνια για να ξεπληρώσω τα χέρι του πρώην συζηγου μου . Φαίνεται στα θλιμμένα σου μάτια ότι σε αναγκάζει να το κανεις όλο αυτό .. εάν θυμώσει μπορεί να φτάσει στα άκρα ... καλύτερα να μην πιέσεις πολύ την κατάσταση .»
«Δεν ... δεν έχω άλλη επιλογή από το βα τον παντρευτώ ...όμως όση ώρα παιρναει τόσο περισσότερο θέλω να φύγω .»
Η γυναίκα της χαμογέλασε συμπονετικά πριν την αφήσει μόνη της στο δωμάτιο . Κάθισε στο διπλό κρεβάτι κοιτάζοντας το είδωλο της στον ολόσωμο καθρέφτη . Ήταν πραγματικά πανέμορφη . Όμως δεν είχε καμία σημασία . Σκέφτονταν το μέλλον της , τον Έντουαρτ , τον αδερφό της . Θα την έψαχναν σίγουρα όμως δεν θα ερχόταν να τηβ πάρουν. Το να πατήσουν το πόδι τους εδώ θα έβαζε σε μεγάλο κίνδυνο την επιχείρηση τους . Έπρεπε απλώς βα περιμένει τις εξελίξεις . Τουλάχιστον ότι και εάν συνέβαινε στην ίδια ο Ιγκνάσιο θα πλήρωνε για τον θάνατο των γονιών της .
Έπιασε το πόμολο ανοίγοντας την πόρτα του δωματίου . Έριξε μια βιαστική Μαρία γύρω της . Κανένας δεν βρισκόταν στον διάδρομο . Δεν θα την έβλεπε κανεις εάν έκανε μια μικρή βόλτα μέσα στο σπίτι . Δνε το σκέφτηκε δεύτερη φορά . Βγήκε έξω από το δωμάτιο και ξεκίνησε να περπατάει προσεκτικά . Μπορούσε να καουσει τηβ βροντερή φωνή του Ιγκνάσιο πίσω από μια μισάνοιχτη ξύλινη πόρτα . Δίχως να διστάσει στήριξε το σώμα της πίσω από την πόρτα προσπαθώντας να ακούσει την συζήτηση .