Femme Fatale

ΕΝΤΟΥΑΡΤ ;

«Πρέπει να ετοιμαστώ» αναδευτικε μέσα στην αγκαλιά του προσπαθώντας να ξεφύγει από τα χέρια του . Εκείνος όμως την έσφιξε περισσότερο πάνω του .
«Μην πας άρια ... ας φύγουμε . Ξέρεις πως θα έδινα και την ζωή μου για εσένα .»
«Επειδή το ξέρω τζιαν θα μείνω . Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω κανέναν άλλον να πεθάνει εξαιτίας μου . Σε παρακαλώ μην το κανεις πιο δύσκολο .»
«Δεν αντέχω να σε βλέπω έτσι μικρή ... πάντα θυσιάζεις την δίκη σου ευτυχία.»
«Δεν υπήρξε ποτέ δίκη μου ευτυχία τζιαν . Από τότε που έχασα τους γονείς μου έπαψε να υπάρχει .»
Ο άντρας σιώπησε . Χάιδεψε απαλά τα μαλλιά της . Είχαν κοιμηθεί μαζί , και έπειτα είχαν περάσει όλη την ημέρα στο κρεβάτι , αγκαλιασμένοι . Δεν ένιωθε έτοιμος να την αποχωριστεί . Πχι ξανά . Όχι για πάντα . Ήθελε να ζήσει μέσα του η ελπίδα πως θα κατάφερνε να κερδίσει την καρδιά της . Τώρα δεν ήταν πλέον τόσο σίγουρος .
«Θέλω να μου υποσχεθείς ..»
«Τι μικρή ;»
«Πως θα φτιάξεις την ζωή σου .»
«Άρια ..»
«Άκουσε με . Εγώ θα είμαι παντρεμένη με εκείνον τον άντρα ... δεν ξέρω και εγώ για ποσά χρόνια . Δεν υπάρχει νόημα να καταστραφείς κι εσυ .»
«Θέλω να καταστραφω για εσένα ... αλλά και να καταστρέψω ..»
«Δεν υπήρχε έτσι κι αλλιώς μέλλον μαζί μου τζιαν . Ξέρεις πως η καρδιά μου είναι ..»
«Ανήκει σε άλλον .» Της χαμογέλασε θλιμμένα . Είχε καταλάβει πως η γυναίκα μπροστά του είχε ερωτευτεί παράφορα εκείνον που όριζε για εχθρό της . Ήξερε όμως πως ήταν και νεκρός .
Γι αυτό είχε πάντα την ελπίδα πως θα έμενε μαζί του .
«Το έχω άοδεχτει αυτό άρια ... θέλω όμως να βρίσκομαι δίπλα σου . Σε εύκολα και στα δύσκολα . Μην μου ζητήσεις να σε αφήσω . Αυτό είναι που θα με σκοτώσει .»
«Σου αξίζουν πολλά καλύτερα . Εμείς δεν έχουμε μέλλον . Θα παντρευτώ κατάλαβε το .»
«Άφησε με να βρίσκομαι δίπλα σου σαν φίλος τότε . Τίποτα περισσότερο , τίποτα λιγότερο ...»
«Τζιαν ...»
«Σε παρακαλώ άρια ...» με το χέρι του χάιδεψε τα μαλλιά της , αναγκάζοντας την να κλείσει τα μάτια της .
«Καλώς ... θέλω όμως να προσεχείς ..»
«Μην ανησυχείς για εμένα μικρή .» Τα χείλη του κόλλησαν πάνω στα δικά της απαλά . Απόλαυσε την στιγμή για λίγο πριν απομακρυνθεί από κοντά του .
«Πραγματικά πρέπει να ετοιμαστώ ... και εσυ το ίδιο .»
«Έχω φέρει εδώ ρούχα θα σε πάω εγώ .» «Ξέρεις πως δεν πρέπει να μας δουν μαζί ..»
«Δνε θα το καταλάβει κανένας . Θα χωριστού με πριν μπούμε μέσα στην αίθουσα .»
«Καλώς . Πάω στο μπάνιο . Δνε θα αργήσω πολύ .»

Άφησε το νερό να πέσει κρύο πάνω στο δέρμα της . Πέρασε τα δάχτυλα της ανάμεσα από τα μαλλιά της . Τα βλέφαρα της έκλεισαν σε ενδιεπη απόλαυσης . Ένιωσε το βάρος όλης της εβδομάδας να φεύγει από πάνω της . Γνώριζε πως το να γυρίσει πίσω δεν ήταν καλή ιδέα . Κι το άσχημο προαίσθημα που είχε μόλις επιβεβαιώθηκε .
Το μην όπου δεν δεχόταν να χάσει ήταν η ελευθερία της . Το να μην έχει κανέναν να περιορίζει τις κινήσεις της . Ο Ιγκνάσιο ποτέ δεν της το είχε κάνει αυτό . Κι όμως τώρα της έπαιρνε ότι πιο σημαντικό είχε για την ηθική της .
Συγκράτησε τα δάκρυα της . Δεν είχε νόημα να δείχνει άλλο την αδυναμία της . Ένα έπρεπε να σκληρύνει κι άλλο για να ανταπεξέλθει στα νέα δεδομένα τότε ήταν διατεθειμένη να το κάνει . Με κάθε δυνατό κόστος . Και θα έβρισκε τρόπο να απομακρύνει όσους αγαπούσε από κοντά της . Τελικά το να ήταν μόνη της ήταν ο μόνος τρόπος για να έχει την ελευθερία της . Δεν έπρεπε να νοιάζεται για κανέναν . Τουλάχιστον αυτό έπρεπε να ξέρουν οι εχθροί της .