Femme Fatale

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

«Κατάλαβες για τι ακριβώς πρόκειται;»
«Ναι . Ο τύπος σας πούλησε και θέλετε ... ας πούμε να του κάνετε μια φιλική υπενθύμιση . Τίποτα δύσκολο .»
«Δεν είναι τόσο απλό Αριελλα . Έχει δύναμη . Μπορεί να μην με φτάνει , όμως είναι αρκετά δύσκολο να καταφέρεις μόνη σου την αποστολή . Ξέρω πως είχαμε συμφωνήσει να σε στέλνω μόνη όμως .. θα ήθελα να σου δώσω και δον Ίαν μαζί .»
«Δεν είναι ανάγκη . Σου είπα . Μπορώ να το κάνω .»
«Μην είσαι πεισματάρα . Δεν θέλω να χρειαστεί να μαζέψω το πτώμα σου από κάπου .»
Η κοπέλα γέλασε δυνατά . Ο αντίλαλος της έκανε το γέλιο να ακουστεί ακόμη εντονότερο .
«Το δικό μου πτώμα ; Μην ξεχνάς πως παραλίγο να βάλω εσένα κάτω .»
«Δεν το έκανες όμως .»
«Όχι . Δεν το εκανα .»
«Μπορούσες να το κανεις . Το ξέρω πως μπορούσες ... δεν το έκανες όμως ... γιατί ;»
Η Αριελλα ανασηκωσε τους ώμους της .
«Δεν ξέρω . Δέξου το ως δώρο . Εξάλλου είμαστε συνεργάτες τώρα .»
«Φυσικά . Όποτε επιμένεις να πας μόνη σου ;»
«Ναι . Μπορείς να έχεις κάποιον που να ξέρει από ηλεκτρονικά σε μια απόσταση ασφαλείας πάντως .»
«Ο Γκρεγκορι είναι ο άνθρωπος μας γι αυτά . Θα μιλήσω μαζί του .»
«Εντάξει . Σε ευχαριστώ .»
«Άρχισε να βάζει κρύο . Θες να γυρίσουμε ;»
«Όχι .. είναι ήρεμα εδώ . Μπορείς να γυρίσεις εσυ εάν θέλεις .»
«Προτιμώ να μείνω μαζί σου .»
«Δεν είμαι και τόσο καλή παρέα . Απλώς για να το ξέρεις .»
«Εμένα μου φαίνεται ακριβώς το αντίθετο .»
«Υπάρχουν πολλά που δεν ξέρεις για εμένα . Μην κανεις υποθέσεις.»
«Μου έδωσες την ευκαρια να σε πλησιάσω .. όμως συνεχίζεις να τοποθετείς τοίχους γύρω σου .»
Η κοπέλα γύρισε να τον κοιτάξει . Για πρώτη φορά από την στιγμή που έφτασαν στο φαράγγι πήρε τα μάτια της από το πανέμορφο τοπίο και τον κοίταξε . Ο Έντουαρτ προσπαθούσε να καταλάβει τι έκρυβε το βλέμμα της . Το μόνο που μπορούσε να δει όμως ξταν ο πόνος .
«Δεν .. δεν έχω ανοιχτεί ποτέ σε κανέναν . Υπάρχουν όρια . Και πρέπει να με κανεις να σε εμπιστευτώ . Πράγμα αδύνατον .»
«Μένουνε στο ίδιο σπίτι . Δεν θα έπρεπε να έχεις αρχίσει να με εμπιστεύεσαι ;»
«Συνεργάτες είμαστε . Δεν σημαίνει πως σε εμπιστεύομαι κιόλας .»
«Ναι . Σωστά . Ξημερώνει . Πρέπει αν ξεκουραστείς λίγο για το βράδυ .»
«Θέλω περισσότερες λεπτομέρειες για το τι πρέπει να κάνω .»
«Θα παρεβρεθει σε μια δεξίωση  σήμερα . Εσυ θα πας εκεί ως καλεσμένη . Και απλώς θέλω να τον χτυπήσεις αρκετά ώστε να καταλάβει πως δεν πρέπει να προσπαθεί να την φέρει σε εμένα . Δεν το θέλω νεκρό όμως . Όχι ακόμη .»
«Δεξίωση ; Τα συχαινομαο αυτά τα μέρη .»
«Μπορώ να έρθω μαζί σου .»
«Δεν χρειάζεται . Θα καλέσω τον τζιαν για να με συνοδεύσει .» Δήλωσε απλά γυρίζοντας το βλέμμα της πάλι στο φαράγγι .
«Δεν υπάρχει περίπτωση ! Δεν θα διακινδυνεύσω την αποστολή επειδή θες να σαχλαμαριζεις .» «Δουλεύω μαζί εμ τον τζιαν . Είναι αρκετά επαγγελματίας για να μην μας καταλάβουν . Εξάλλου φαίνεται πιο φυσικό .»
«Τώρα δουλεύεις μαζί μου ! Εγώ θα σε συνοδεύσω τελος ! Γυρίζουμε πίσω . Και θα διαλέξω εγώ τι θα φορέσεις .»
Της είπε απότομα και γυρίζοντας την πλάτη του κατευυυνθηκε προς τα άλογα .
Η Αριελλα έμεινε για λίγα δευτερόλεπτα να κοιτάζει το φαράγγι . Χαμογέλασε πλατιά . Το δόλωμα είχε αρχίσει να τσιμπάει . Και πλέον δεν υπήρχε περίπτωση να αποτύχει .
Τον ακολούθησε μέχρι το σπίτι , έπειτα κλειδώθηκε στο δωμάτιο της .
Έβγαλε από το συρτάρι της το κινητό της και έβαλε μέσα την κάρτα σιμ . Κάλεσε τον μου ο αριθμό που γνώριζε απ έξω και έβαλε το ακουστικό στο αυτί της .
«Άρια ! Επιτέλους . Νόμιζα πως μέρει σε ξεχάσει .»
«Ωωω έλα μην κανεις σαν μωρό fratello γίνεται να ξεχάσω τον μοναδικό μου αδερφό ;»
«Ποιος ξέρει τι σου συμβαίνει εκεί πέρα . Άρια ανησυχώ . Εάν σε ανακαλύψουν...»
«Ξέρω να φυλάσσομαι . Εξάλλου είναι όλοι τους πολύ ηλίθιοι για να καταλάβουν κάτι .»
«Πως πηγαίνει το σχέδιο ;»
«Προχωράει κανονικότατα . Αρχίζει να με πλησιάζει . Ξέρεις όσο του το επιτρέπω . Νομίζω πως είμαι καιρός να προχωρήσουμε . Το βράδυ έχω μια αποστολή . Σε μια δεξίωση . Θα είναι και ο Έντουαρτ μαζί μου .»
«Θεωρείς λοιπόν πως είναι καιρός να μάθει πως έχεις αδερφό ;»
«Ναι .. πως θα γίνει η ιστορία μου πιο πειστική μετά ;»
Τον άκουσε να γελάει . Της είχε λειψει ο αδερφός της . Περισσότερο απ όσο ήθελε να παραδεχθεί . Δεν είχε περάσει τόσες μέρες μακρυά του ποτέ ξανά .
«Εντάξει μικρή . Θα ετοιμαστώ για το βράδυ .»
«Μην με ντροπιάζεις fratello.»
«Εγώ ; Με προσβάλεις τώρα άρια .»
«Καλά καλά .. δώσε τους χαιρετισμούς μου στον Ιγκνάσιο . Μου λείπετε και οι δυο σας .»
«Και σε εμάς λείπεις . Να προσεχείς άρια.»
«Πάντα το κάνω .» Του είπε και τερμάτισε τηβ κλίση .
Κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη . Έμοιαζε χάλια . Σίγουρα έπρεπε να κοιμηθεί λίγο για να τα καταφέρει το βράδυ .
Δίχως να το σκεφτεί παραπάνω άρπαξε δυο χάπια από το κουτί με τα ηρεμιστικά βάζοντας τα στο στόμα της .
Έπειτα ξάπλωσε στο κρεβάτι σκεπτόμενη τις επόμενες κινήσεις της . Δεν κατάλαβε ποτέ την πήρα ο ύπνος .

Έκλεισε το τηλέφωνο κοπανωντας το χέρι του με δύναμη η στο ξύλινο γραφείο .
Έπειτα σήκωσε το βλέμμα του για να κοιτάξει τον άντρα μπροστά του .
«Πως σας ξέφυγαν 100 κιλά κόκα ;! Τόσο άχρηστοι είστε πλέον .»
Ο Γκρεγκορι στραβοκαταπιε κοιτώντας τον. 
«Μεγάλε κανένας δεν κατάλαβε πως μπήκαν μέσα στην αποθήκη και την πήραν . Ψάχνουν να τους βρουν την ώρα που μιλάμε .»
«Εάν μας πιάσουν οι μπάτσοι βρείτε τρύπα να κρυφτείτε . Ηλίθιοι ! Εξαφανισου τώρα καο μην έρθεις ένα δεν έχεις καλό αποτέλεσμα .
Ο άντρας ενευσε και βγήκε βιαστικός απ Ότο γραφείο .
Ο Έντουαρτ ξεφυσιξε . Ήταν κουρασμένος και του είχε προκύψει και εκείνο το θέμα . Πως θα τα κατάφερνε για το βράδυ ;
Θα μπορούσε να μην πάει όμως δνε υπήρχε περίπτωση να την αφήσει να καλέσει εκείνον τον ηλιθιο τον γκόμενο της .
Σηκώθηκε από την καρέκλα του και βγήκε από το γραφείο δίνοντας εντολή σε έναν από τους άντρες του να μην τον ενοχλήσουν .
Σταμάτησε έξω από την πόρτα της χτυπώντας απαλά .
Όταν δεν έκανε απάντηση αποφάσισε να μπει . Δεν χρειαζόταν την άδεια της εξάλλου .
Την είδε να κοιμάστε πάνω στο κρεβάτι . Χαμογέλασε στιγμιαία πριν πλησιάσει προς το μερος της .
Το βλέμμα του έπεσε πάνω στο κουτί με τα ηρεμιστικά .
«Παίρνεις ηρεμιστικά για να κοιμηθείς ; Φταίνε άραγε οι εφιάλτες οπως αυτόν που είδες στο δωμάτιο μου ;»
Οι ερωτήσεις τον έκαιγαν . Όσα περισσότερα ανακάλυπτε πως δεν ξέρει , τόσο περισσότερο ήθελε να την μάθει . Τηβ σκέπασε καλύτερα και αφού έμεινε να την κοιτάζει για λίγο βγήκε ά Ότο δωμάτιο της μπαίνοντας στο δικό του.
Ξάπλωσε ανάσκελα στο κρεβάτι κοιτάζοντας το ταβάνι σκεπτικός . Έπειτα προσπάθησε να κοιμηθεί έστω και λίγο