Femme Fatale

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ

Παράτησε αδύναμα τα βλέφαρα της . Ένας περίεργος πόνος στο κεφάλι την έκανε να μορφασει . Τι στο καλό είχε συμβεί ; Κοίταξε τον χώρο γύρο της αδυνατώντας να καταλάβει εξ αρχής που βρισκόταν . Μετά θυμήθηκε . Βρισκόταν στο μικρό ξύλινο σπιτάκι του Έντουαρτ πάνω στη παραλία . Όμως το τελευταίο πράγμα που θυμόταν ήταν να βγαίνουν από το κτήριο όπου ο Ιγκνάσιο είχε αιχμαλωτίσει τον αδερφό της . Πως ξαφνικά είχε βρεθεί εκεί πέρα ;
Προσπάθησε να ανακαθισει πάνω στο μαλακό στρώμα όμως ένιωθε τις δυνάμεις της να την εγκαταλείπουν . Λες και κάποιος είχε ρουφήξει όλη την ενέργεια από μέσα της . Κοίταξε το παράθυρο . Οι ημιδιαφανές κουρτίνες κάλυπταν σχεδόν τα πάντα όμως μπορούσε να καταλάβει πως ήταν μέρα . Ο ήλιος έλαμπε ρίχνοντας το φως του μέσα στο δωμάτιο .
Άξαφνα η πόρτα άνοιξε , κάνοντας την αν σμίξει τα φρύδια της , παίρνοντας μια προστατευτική στάση . Όταν όμως είδε το πρόσωπο του Έντουαρτ να κάνει την εμφάνιση του ένα αχνό χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη της .
Εκείνος γύρισε να την κοιτάξει ανήσυχος και έκπληκτος την ίδια στιγμή . Ο δίσκος που κρατούσε στα χέρια του έπεσε στο έδαφος κάνοντας έναν απαλό ηχο από την σύγκρουση .
Έτρεξε δίπλα της και πριν η κοπέλα μπορέσει να αντιδράσει την έχωσε στην αγκαλιά του , σφίγγοντας την όσο περισσότερο μπορούσε .
«Έντουαρτ ;» Η φωνή της ακούγονταν άχρωμη και αδύναμη .
«Φοβήθηκα τόσο πολύ μικρή .. τόσο πολύ»
«Ε...εκλαιγες ;»
«Σσσς μην .. μην κουράζεις τον εαυτό σου . Πρέπει να ξεκουραστείς.» Σκούπισε βιαστικά τα μάτια του πριν απομακρυνθεί ελάχιστα από κοντά της . Την κοιτούσε στα μάτια λες και κοιτούσε το πιο εύθραυστο πράγμα στον κόσμο .
Μι όμως τώρα μπροστά του έτσι έμοιαζε . Σαν ένα μικρό κορίτσι που χρειαζόταν την φροντίδα των γονιών της για να τα καταφέρει στην ζωή . Θα τηβ έχανε και το φταίξιμο θα ήταν αποκλειστικά δικό του . Επειδή ήταν υπερβολικά εγωιστής για να την αφήσει μακρυά του . Είχε μόνο μια δουλειά . Να την προστατέψει και είχε αποτύχει σε αυτό . Έριξε μαι βιαστική μάτια στον δίσκο που στόλιζε το πάτωμα . Πάνω στον πανικό και την ξαφνική χαρά του είχε ρίξει το φαγητό που της είχε δοκιμάσει . Έξυσε νευρικά το κεφάλι του .
«Θα ... θα σου φέρω κάτι να φας . Πρέπει να ανακτήσεις τις δυνάμεις σου .»
«Τι συμβαίνει Έντουαρτ ;» Τον κοιτούσε μπερδεμένη .
«Θα ... θα σου τα εξηγήσω όλα . Μην κουράζεσαι . Πρέπει να φας κάτι πρώτα .»
«Μα ...» δεν πρόλαβε να τελειώσει όσα ήθελε να πει εκείνος είχε εξαφανιστεί από το δωμάτιο . Ο πονοκέφαλο επέστρεψε δρυμητερος . Έκλεισε με δύναμη τα μάτια της όλα ήταν θολά . Λες και βρισκόταν σε κώμα όλες αυτές τις ημέρες . Έριξε μια μάτια στο σώμα της . Δεν φορούσε τα ρούχα της δουλειάς . Κάποιος της τα είχε αντικαταστήσει με τις πιτζάμες της .
Η πόρτα άνοιξε λίγο αργότερα βγάζοντας της από τις σκέψεις και τηβ μοναξιά της . Μιαζεντονη μυρωδιά από καφέ και φρεσκοψημένη ζύμη τρύπησε τα ρουθούνια της . Ένιωσε τηβ κοιλια της να γουργουρίζει . Άνοιξε τα βλέφαρα της μόνο και μόνο για να αντικρυσει τον Έντουαρτ να στέκεται ανήσυχος πάνω από το κεφάλι της .
«Είσαι καλά ;»
Έβαλε το χέρι του πάνω στο μέτωπο της .
«Έχεις ακόμη λίγο πυρετό . Πρέπει να σκεπαστείς καλύτερα .» Τράβηξε τα σκέπασμα πάνω στο κορμί της δίνοντας της ένα απαλό φιλί το μέτωπο της . Έπειτα κάθισε στηβ άκρη του κρεβατιού φέρνοντας τον δίσκο πάνω στα πόδια του .
Ήταν άρρωστη ; Τι στο καλό συνέβαινε και δεν μπορούσε να καταλάβει ;
«Θα μου εξηγήσεις τι στο καλό συμβαίνει;!» Ρώτησε ανεβάζοντας ελάχιστα τον τόνο της φωνής της , μετανιωνοτας το σχεδόν αμέσως μετά . Ένας οξυς πόνος πλυμυρισε τον λαιμο της κάνοντας την να βηξει .
«Ηρεμισε ... σε παρακαλώ πολύ άρια ... αναρρωνεις ακόμη . Φάε πρώτα κάτι και θα σου εξηγήσω τα πάντα ενώ τρως .»
Η κοπέλα τον κοίταξε που την παρακολουθούσε ανήσυχα και απλώς ενευσε . Έπιασε ένα κρουασάν στο χέρι της βάζοντας μια μικρή μπουκιά στο στόμα της .
Τον άκουγε να της εξηγεί τα πάντα καθώς έτρωγε το φαγητό της . Το σώμα της γέμιζε με οργή , μια πρωτόγνωρη οργή για τον άντρα που την έβαλε κάτω απ ίδια φτερούγες του τόσα χρόνια . Ναι μισούσε ολοκληρωτικά και αμετάκλητα τον Ιγκνάσιο .
«Γαμωτο ... πως έπεσα έτσι στηβ παγίδα του ; Έπρεπε να καταλάβω πως θα είχε υποψιαστεί .... ήθελε να είναι σίγουρος ότι θα γυρίσω .»
«Μην κατηγορείς τον εαυτό σου άρια . Δεν ..δεν σου κάνει καλό πρέπει να είσαι ήρεμη . Εάν κάποιος έκανε λάθος αυτος είμαι αποκλειστικά εγώ . Δεν έπρεπε να φερθώ τόσο εγωιστικά .»
«Ει Ει ... μην κατηγορείς τον εαυτό σου αγάπη μου .» Άπλωσε το χέρι της για να χαϊδέψει το μάγουλο του . Το άγγιγμα της ήταν απαλό και αδύναμο .
«Πως μπορώ να μην το κάνω γαμωτο ; Λίγο ακόμη και θα ..»
«Πίστευες πως θα γλειτωνες τόσο εύκολα από εμένα ;» Αστειεύτηκε .
Ο Έντουαρτ κησιασε προς το μέρος της αφήνοντας ένα απαλό φιλί στα χείλη της .
«Είσαι καλά τώρα . Αυτό έχει σημασία .»
«Ο αδερφός μου ;»
«Έχει πάει να φέρει τον τζιαν .. θα πρέπει να γυρίσει όπου να ναι .»
«Τα βρήκατε οι δυο σας ;»
«Μιλήσαμε ..... κατάλαβε τι συνέβη . Νιώθει απαίσια που έπεσε θύμα του Ιγκνάσιο . Θέλει κι αυτος βα εκδικηθεί . Νομίζω όμως πως ακόμη θέλει να ε σκοτώσει που σε έχω πλησιάσει .»
«Απλώς ανησυχεί . Θα του περάσει .»
«Σε αγαπάει πολύ . Είσαι τυχερή .»
«Μμμμ... είναι πολύ τυχερή που έχω δυο άτομα που με αγαπούν τόσο πολύ .»
«Ναι ; Και ποιο είναι το δεύτερο ;»
«Εσυ χαζούλη .»
Το γέλιο του έκανε τηβ καρδιά της να χτυπάει δυνατότερα . Χαρίζοντας της ένα ακόμη παθιασμένο φιλί σηκώθηκε από το κρεβάτι .
«Προσπάθησε να ξεκουραστείς . Είσαι ακόμη αδύναμη . Θα πω στον αδερφό σου ότι ξύπνησες .»
«Πρέπει ... πρέπει να γυρίσω πίσω στον Ιγκνάσιο Έντουαρτ ... εάν δεν το κάνω θα καταλάβει τα πάντα .»
«Δεν με ενδιαφέρει πλέον άρια ... δεν σε αφήνω να γυρίσεις κοντά σε αυτόν τον άνθρωπο ποτέ ξανά . Εάν οπως λες έχει υποψιαστεί τότε ποιος ξέρει το θα σου κάνει .»
«Αντέχω την πόνο.»
«Είπα πως δεν έχεις να πας πουθενά άρια ! Μην με κανεις να το επαναλάβω ξανά . Τώρα κοιμήσου .»
«Μα Έντουαρτ ...»
«Σου είπα κοιμήσου . Μην με κανεις να ανησυχώ και για εσένα . Κανε μου την χάρη και μην μου πας κόντρα γι αυτή τη φορά . Πρέπει να κανονίσω την τελική φάση του σχεδίου μου .. θα μου καβεις αυτή τη χάρη ;»
«Ναι ... εντάξει μην ανησυχείς .»
«Θα έρθω να σε δω αργότερα . Μείνε στο κρεβάτι για σήμερα . Θα σε βοηθήσει να αναρρωσεις .»
«Μου ελειψες .» Του δήλωσε αυθόρμητα . Ο άντρας της χαμογέλασε πλατιά .
«Και εμένα μου ελειψες μικρή . Νόμιζα πως θα σε έχανα .»
«Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί σύντομα . Μην ανησυχείς»
Της χαμογέλασε μια τελευταία φορά και αφού ενευσε βγήκε απ Ότο δωμάτιο ο αφήνοντας την μόνη . Έκλεισε κουρασμένη τα μάτια της . Δνε κατάλαβε ποτέ κοιμήθηκε ξανά .

Τελευταίο κεφάλαιο για την εβδομάδα ουαου δεν περίμενα πως θα τα κατάφερνα να γράψω τέσσερα αλλά είχα πολύ έμπνευση όποτε μου βγήκαν μάλλον φυσικά . Επόμενο κεφάλαιο θα ανεβεί την δευτερα
Όποτε απολαύστε αυτά τα τέσσερα μέχρι τότε
Το τραγούδι το λατρεύω και Νομζιω πως ταιριάζει λίγο πολύ στο πως νιώθει ο Έντουαρτ . Πιστεύει πως απέτυχε να προστατέψει κάποιον που αγαπούσε για ακόμη μαι φορά . Θα τον δούμε στον παλιό καλό του εαυτό (ψυχρό και απόμακρο) στα επόμενα κεφαλαία και αυτό ίσως να οδηγήσει την Αριελλα σε λάθος αποφάσεις .... δεν κεω παραπάνω θα τα δείτε όλα την επόμενη εβδομάδα 😅💕
Επίσης διαβαστε την ανακοίνωση που ανέβασα εχθές μετά από το προηγούμενο κεφάλαιο . Πιστεύω πως μερικούς από εσάς θα σας ενδιαφέρει ιδιαίτερα 😉💕

Μέχρι το επόμενο φιλία 😘😘