Femme Fatale

ΚΡΥΑ

Κοίταξε έξω από το παράθυρο . Σε λίγο θα νύχτωνε . Είχε περάσει όλο το μεσημέρι στο δωμάτιο . Δεν ήθελε να φάει μαζί τους . Προτιμούσε να μείνει νηστική . Ήταν τουλάχιστον ηλίθια που δέχθηκε να βγει μαζί τους . Τι σκεφτόταν το ανόητο μυαλό της ; Πως θα μπορούσε να περάσει καλά δίπλα τους ; Πίστευε πως ήταν μια ευκαρια για να χαλαρώσει ; Μα θα βρισκόταν όλη την βραδιά στηβ τσίτα .
Ήταν όμως πλέον πολύ αργά για να ακυρώσει τα λόγια της . Έπρεπε να αρχίσει να ετοιμάζεται . Τουλάχιστον θα έκανε θεαματική είσοδο . Κάτι ήταν και αυτό .
Σηκώθηκε από το κρεβάτι της . Λίγες ακτίνες ακόμη και μετά θα επικρατούσε το απόλυτο σκοτάδι . Δεν θα προλάβαινε να τις δει να χάνονται . Κατσούφης δνε η μπήκε μέσα στο μπάνιο της , ρίχνοντας κρύο νερό στο κορμί της , μέχρι να νιώσει το μυαλό της να μουδιάζει , μέχρι να μην νιώθει τίποτα .
Δεν είχε πολλά καλά ρούχα . Σπάνια άλλωστε έβρισκε τον χρόνο να βγαίνει έξω και να διασκεδάζει . Όχι πως την πείραζε κιόλας . Αυτού του τύπου η φθηνή διασκέδαση , που έκανε  τους ανθρωπους να πιστεύουν πως θα μπορέσουν για ένα Σαββατόβραδο να αποκτήσουν το κύρος που η καθημερινότητα  τους στερεί , της προκαλούσε αηδία . Ένα πικ-νικ κάτω από τα άστρα ήταν πολύ καλύτερο για τα γούστα της .
Όχι πως δεν απολάμβανε τις εξόδους με τους άντρες του πατριού της και τον αντονιο που και που , απλώς το απέφευγε όσο γινόταν .
Εν τέλη διάλεξε μια κοντή ολόσωμη φόρμα , σε λευκό χρωμα . Δεν φορούσε συχνά αλλά χρώματα εκτός του μαύρου . Σήμερα όμως το απαιτούσε η περίσταση .
Τα μαλλιά της είχαν από μόνα τους σχηματίσει ανάλαφρες μπούκλες που ήταν πιο σεξυ από το μονοκόμματο ίσιο . Επέλεξε να τα αφήσει έτσι . Δεν βάφτηκε πολύ .
Όταν είχε πλέον τελειώσει έριξε μια μάτια στο ρολόι. Σε δέκα λεπτά θα έπρεπε να βρίσκεται κάτω . Αρκετός χρόνος για να πάρει τα χάπια της μαζί της . Ή και για να το μετανιώσει . Έριξε μια γρήγορη Μαρία στη είδωλο της στον καθρέφτη . Έμοιαζε χαρούμενη , όμως η ίδια γνώριζε πως κάτι τέτοιο δεν ήταν αλήθεια . Έπρεπε να φορέσει αυτή την μάσκα για απόψε , να υποδυθεί εξαίρετα , όσο πιο εξαίρετα μπορούσε , έναν ακόμη ρόλο . Πιθανώς τον τελευταίο στη ζωή της . Θα συνέχιζε βα κάνει δουλειές για τον Ιγκνάσιο , εκεί όμως δεν χρειαζόταν συναίσθημα , κάλυψη , τίποτα . Τα φονικά της χέρια ήταν αρκετά για να προκαλέσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα .  Ναι ήταν κρύα , όσο δεν πήγαινε άλλο . Δεν έφταιγε αυτή όμως . Ποτέ δεν έφταιγε εκείνη .
Ξεφυσώντας άνοιξε την πόρτα του δωματίου της , προχωρώντας αργά αλλά σταθερά προς την μεγάλη σκάλα .
Άκουγε τις φωνές τους από τον κάτω όροφο . Ένα ειρωνικό χαμόγελο καρφώθηκε στα χείλη της καθώς πλησίαζε προς το σαλόνι .