Femme Fatale

ΗΡΕΜΙΣΕ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

Πάρκαρε το αμάξι έξω από την αποθήκη . Ο ήλιος είχε πλέον πέσει για τα καλά . Το σκοτάδι καλυπτε τα πάντα . Καλύτερα σκέφτηκε καιως τραβούσε το χειρόφρενο . Το τσιγάρο ανάμεσα στα χείλη του κόντευε να τελειώσει . Το βλέμμα του ήταν όσο πιο σκληρό από ποτέ άλλωτε . Δεν θυμηζε σε τίποτα τον Έντουαρτ που ήταν στο νοσοκομείο . Εκεί έπρεπε να δείχνει ήρεμος και χαρούμενος για να μην τον υποψιαστεί η Αριελλα . Δνε αισθανόταν όμορφα που έπρεπε να της πει ψέμματα όμως ήταν αναγκασμένος για να την βοηθήσει να αναρωσει . Εξάλλου το είχε συμφωνήσει μαζί με τον αντωνιο . Η άρια θα έμενε έξω από όλο αυτό μέχρι να τελειώσει μια για πάντα .
Πέταξε την γόπα στο πάτωμα έξω από το παράθυρο και άνοιξε το μικρό ντουλαπάκι στην θέση του συνοδηγού . Το χέρι του απλώθηκε για να πιάσει το μεσαίου μεγέθους μεταλλικό αντικείμενο . Δνε το χρησιμοποιούσε συχνά όμως τώρα ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητο . Το πιστόλι ήταν το εισητηριο του για μια ήρεμη ζωή . Η μοναδική του ευκαιρία να γλειτωσει από τον Ιγκνάσιο μια και καλή .
Έκλεισε για δευτερόλεπτα τα μάτια του πριν πάρει μια βαθειά ανάσα . Άνοιξε δίχως δεύτερη σκέψη την πόρτα του οχήματος και με το μεταλλικό αντικείμενο καλά στηριγμένο ανάμεσα στα δάχτυλα του χεριού του βγήκε έξω .
Το φεγγάρι πλέον έλαμπε με δύναμη χαρίζοντας φως στο πυκνή ο σκοτάδι της νύχτας . Ήταν ένα πανέμορφο θέαμα . Και βολικό σκηνικό για την δουλειά του . Θα τον πυροβολούσε δίχως πολλά πολλά . Και μετά θα παρατούσε κάπου τυχαία το πτώμα του . Δεν τον ένοιαζε εάν θα το έβρισκε η αστυνομία . Γνώριζε καλά πως άνθρωποι της νύχτα ήταν κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτοι στο νεκροτομείο χωρίς περαιτέρω έρευνες για τον θάνατο τους . Ήταν κακοί , έπρεπε να πεθάνουν . Η κοινωνία το είχε θέσει εξαιρετικά καλά και τον γλειτωνε από πολύ κόπο . Όχι πως δεν θα υπήρχαν άλλες λύσεις , θα μπορούσε να ρίξει το πτώμα στη θάλασσα . Η διάβρωση που θα είχε υποστεί μέχρι να τον ξεβράσει κάπου το κύμα θα ήταν τόση ώστε να μην αναγνωρίζεται από κανέναν . Καθ κανένας αστυνομικός δεν θα ασχολούνταν πολύ μαζί του εάν δεν υπήρχε κάποιος που θα τον αναζητούσε . Γι αυτούς θα ήταν λιγότερη δουλειά . Πάντα το να καλύπτεις πράγματα ήταν ευκολότερο από το βα προσπαθείς να ανακαλύψεις την αιτία πίσω από το γιατί είχαν συμβεί .
Όμως δεν θα χρειαζόταν να το κάνει αυτό . Ήθελε όλος ο κόσμος να ξέρει πως ο Ιγκνάσιο ήταν νεκρός μια για πάντα . Και μόλις έβρισκε και τον Φρέντερικ , ήξερε πως θα του έδινε την ίδια μοίρα . Πάλι χωρίς καμία δεύτερη σκέψη , κανέναν ενδοιασμό να τον εμποδίζει .
Ο Γκρεγκορι τον περίμενε ακριβώς έξω από την αποθήκη με τα χέρια του μέσα στις τσέπες του παντελονιού του . Κοιτούσε κι αυτος σαν μαγεμένος το φεγγάρι μέχρι που κατάλαβε την παρουσία του .
«Δεν περίμενα πως θα ερχόσουν σήμερα ... τόσο σύντομα εννοώ . Το τηλεφώνημα σου με ξάφνιασε .»
«Ξέρεις τι λένε . Μην αφήνεις για αύριο αυτό που μπορείς να κανεις σήμερα . Ήρθε η ώρα να ξεμπερδέψουμε μια για πάντα με αυτό το κάθαρμα .» Έκανε να ανοίξει τηβ πόρτα μα ο Γκρεγκορι τον σταμάτησε .
«Η άρια ; Εννοώ ξέρει για όλο αυτό ; Της το είπες ;»
«Η άρια ξέρει πως π Ιγκνάσιο είναι ήδη νεκρός . Δνε θα μάθει ποτέ ότι συμβεί σήμερα .»
«Το ξέρεις πως το να κες ψέμματα μπορεί να σου βγει σε κακό έτσι ;»
«Δεν μου αρέσει να της κεω ψέμματα .. όμως τηβ ξέρεις την άρια ... Αν ήξερε δν θα έμενε με τίποτα στο κρεβάτι . Και δνε έχει αναρρώσει πλήρως . Εξάλλου νιώθω πιο ήσυχος που είναι στο νοσοκομείο με τόσους άντρες και όχι μόνη της κάπου άλλου . Ο φερναρντο είναι ακόμη ελεύθερος μην τον ξεχνάς .»
«Έχεις δικιο ... απλώς όταν τελειώσουμε από εδώ .. θα σου πρότεινα να της το πεις . Μην χτίζεις μια σχέση μαζί της πάνω στα ψέμματα . Εάν της κρύψεις τώρα κάτι σίγουρα θα το κανεις πάλι μετά . Και ξέρουμε καλά και οι δυο πως η εμπιστοσύνη της θα κλονιστεί .»
«Καλά ... θα της το πω . Πάμε τώρα . Δεν νατεχω να τον δω νεκρό .»
Ο άντρας δίπλα του ενευσε και με το χέρι του έσπρωξε την σιδερένια πόρτα της αποθήκης επιτρέποντας στο Έντουαρτ να μπει μέσα .
Ο χωρίς ήταν εντελως σκοτεινός . Μπορούσε με τα βίας να διακρίνει μερικούς από τους άντρες του να στέκονται στις γωνιές και να του νευουν καθώς περνούσε από δίπλα τους .
«Ανοίξτε το φως !» Απαίτησε και αμέσως η αποθήκη φωτιστικέ .
Τον εντόπισε αμέσως , απέναντι του , όχι σε πολύ μεγάλη απόσταση . Τα μάτια του τρεμοπαίζαν καθώς προσπαθούσε να συνηθίσει στο απότομο φως . Το ένα του βλέφαρο ήταν πρισμενο , οπως και αλλά μέρη στο σώμα του . Ο Γκρεγκορι δεν του έλεγε ψέματα . Πραγματικά τον είχαν δείρει πολύ . Συνήθως οποιον αιχμαλωτίζαν δεν τον κρατούσαν πάνω από ένα 12ωρο μέχρι να τον σκοτώσουν . Και δεν τον έδερναν παραπάνω . Ο θάνατος θα του ήταν αρκετός . Όμως ο Ιγκνάσιο άξιζε κάθε μπουνιά που έτρωγε . Ήθελε βα τον βλέπει να πονάει κάθε λεπτό παραπάνω .
Το πλησίασε κι άλλο . Ο ηλικιωμένος άντρας σήκωσε με το ζόρι το κεφάλι του για να τον αντικρυσει . Αυτή τη φορά στο πρόσωπο του είχε αποτυπωθεί μόνο ο φόβος . Ο φόβος για τον θάνατο του που ερχόταν όλο και πιο σύντομα . Ο Έντουαρτ απολάμβανε αυτή του την αντίδραση . Του το είχε πει . Πως όταν θα τελείωνε μαζί του θα τον παρακαλούσε για να τον σκοτώσει . Και τώρα είχε έρθει η ώρα . Μετά από πολλά χρόνια .
«Σου το είχα πει Ιγκνάσιο . Γελούσες τότε όμως δεν πειράζει .»
«Σκότωσε με να τελειώνουμε !»
«Τς τς τς τι αγένεια είναι αυτή . Πιστεύεις πως θα ξεμπερδέψεις τόσο εύκολα ; Σου το είχα πει πως θα με παρακαλάς για να πεθάνεις . Και να που έφτασε αυτή η στιγμή .»
«Καντο καταρραμενε ! Καντο ! Εξάλλου σκότωσα αυτή που αγαπούσες ! Μισή ζωή θα ζεις πλέον !»
«Δεν θα πιάνεις στο στόμα σου την άρια ! Το κατάλαβες ;»
Δίχως δισταγμό σήκωσε το όπλο του και απασφαλιζοντας το τον πυροβόλησε στο πόδι .
Ο Ιγκνάσιο ο έβγαλε μια κραυγή πόνου . Ενώ προσπάθησε να σταματήσει τηβ αιμορραγία .
«Σκότωσε με ! Είσαι τόσο δειλός ;! Σκότωσε με !»
Η οργή του Έντουαρτ φούντωνε μέσα του . Δνε άντεχε να τον ακούει άλλο . Έπρεπε να τον εξαφανίσει από αυτό το κόσμο .
«Σήκωσε το όπλο του πιο ψηλά , ώστε βα σημαδεύει το κεφάλι του . Μια σφαίρα θα ήταν αρκετή και άκρως θανατηφόρα .
«Δεν έχεις να κανεις κάτι .»
Ο Έντουαρτ πάγωσε στη θέση του νιώθοντας το στόμιο από τηβ κάνη ενός άλλου όπλου να ακουμπάει το κεφάλι του .
Αναγνώρισε αμέσως την φωνή του . Ακόμη και εάν τον είχε δει μόνο μια φορά .
«Τι έγινε Έντουαρτ έφαγες την γλώσσα σου . Πίστευες π σ δεν θα έβρισκα που είχες φέρει τον Ιγκνάσιο ;»
Ο φερναρντο γέλασε δυνατά
«Σκότωσε τον και θα πεθάνεις κι εσυ .» Συνέχισε
Ο Έντουαρτ ήταν έτοιμος να μιλήσει όταν κι αλλά βήματα ακούστηκαν από πίσω του .
«Ο μόνος που θα πεθάνει απόψε είσαι εσυ φερναρντο !»
Η άρια σήκωσε το όπλο στο χέρι της σημαδεύοντας τον φερναρντο το κεφάλι . Ήξερε πως δεν έπρεπε να διστάσει . Τα δευτερόλεπτα κυλούσαν και ήταν απολύτως κρίσιμα .
Όπλισε και έκλεισε τα μάτια της . Το μόνο που ακούστηκε στην συνέχεια ήταν ο ήχος από το όπλο που εκπυρσοκρότησε .
Το αίμα στις φλέβες της είχε παγώσει . Δεν τόλμησε να ανοίξει τα μάτια της . Στο μετά ο ήχος από ένα άλλο όπλο έσπασε ξανά την σιωπή . Ήθελε να ουρλιαξει . Φοβόταν να αντικρυσει τον Έντουαρτ πληγωμένο . Επειδή εκείνη είχε πράξει αυθόρμητα .
Όμως Ηρεμισε απευθείας όταν ένιωσε δυο ζεστά χέρια να τυλίγονται γύρω από την μέση της . Τα πάντα γύρω της άρχισαν να γυρίζουν καθώς άνοιξε ξανά τα βλέφαρα της , μόνο και μόνο για να αντικρυσει τα μάτια του Έντουαρτ να τηβ κοιτάζουν ανήσυχα .
«Τι στο καλό κανεις εδώ άρια ;! Θα μπορούσες να ..»
«Έπεισα τον αντωνιο να μου πει .. μην το θυμώσεις ... έπρεπε να ..»
«Σκέφτεσαι πολύ απερίσκεπτα! Εάν σε είχε σκοτώσει ;!»
«Δεν ...» δεν έφυγε από την αγκαλιά του σύντομα δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια της μουσκεύονται την μπλούζα του .
Ανήσυχος χάιδεψε απαλά τα μαλλιά της αφηνοτας ένα απαλό φιλί στο ίδιο σημείο .
«Σσς ... Ηρεμισε όλα τελείωσαν τώρα . Είναι και πι δυο νεκροί .»

Το επόμενο πιθανώς θα είναι και το τελευταίο . Φυσικά επειδή δεν θα σας αφηνα έτσι έχω ήδη γράψει τα πρώτα κεφαλαία από το δεύτερο βιβλίο αλλά και από το καινούργιο μου βιβλίο όποτε θα έχετε να διαβάζετε 😅
Επιτέλους ο Ιγκνάσιο και ο φερναρντο έπαθαν αυτό που του άξιζε . Μήπως όμως ο θάνατος του φερναρντο μας απασχολήσει στο δεύτερο βιβλίο ; 🤔🤔🤔😈