Femme Fatale

ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΚΑΠΟΤΕ

«Θα σταματήσεις να με κοιτάζεις έτσι ;»
Ο άντρας δίπλα της της χαμογέλασε ακόμη πιο πλατιά χαϊδεύοντας απαλά τα μαλλιά της.
«Δεν μπορώ να το κάνω αυτό . Είσαι πανέμορφη !»
Η κοπέλα γέλασε αδύναμα . Δεν είχε καταφέρει να επανακτήσει όλες της τις δυνάμεις ακόμη . Όμως οι γιατροί έλεγαν πως πήγαινε καλύτερα μέρα με την μέρα .
«Ναι ειδικά με τα σωληνάκια και τον όρο . Είμαι για καλλιστεία .» Του ειρωνεύτηκε απαλά . Ένιωθε χαρούμενη που μπορούσε να τον ξαναδεί μετά από όλα αυτά . Μπορεί να είχε κοντέψει να πεθάνει όμως δεν την ένοιαζε . Το μόνο που την ενδιέφερε ήταν πως είχε επιβιώσει . Πως τώρα ήταν μαζί του και κανένας δνε θα τους χώριζε ποτέ ξανά. Ότι και εάν συνέβαινε .
«Για εμένα πάντα θα είσαι ξ πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο .»
Η άρια ακούμπησε το χέρι της πάνω από το σημείο που βρισκόταν το σημάδι της .
«Ακόμη και μετά από όσα ξέρεις ; Το ότι ήμουν ...»
«Σσς . Δεν με ενδιαφέρει το σημάδι που τόσο πολύ προσπαθείς να καλύψεις ούτε το τι συνέβη στο παρελθόν . Δεν ήταν δικό στο λάθος αγάπη μου . Μακάρι να μπορούσα να τραβήξω κάθε κακή ανάμνηση από πάνω σου . Να κρατήσω μόνο τις καλές .»
«Ίσως είναι καλύτερα που τα κακα υπάρχουν . Μου θυμίζουν ποσό δυνατή είμαι .»
Γύρισε να τον κοιτάξει κουρασμένη . Τα φάρμακα που έπαιρνε ήταν αρκετά βαριά και την έκαναν να νιώθει εξαντλημένη όλη την ώρα . Ο Έντουαρτ δεν έφευγε λεπτό από δίπλα της . Με το ζόρι τον είχε πείσει να πηγαίνει για λίγες ώρες στο σπίτι για ξεκούραση .
«Μου έλειψαν τόσο πολύ τα μάτια σου μικρή . Για μια στιγμή πίστεψα πως δνε θα τα δω ποτέ ξανά .»
«Πίστευες πως θα σε άφηνα έτσι ; Με τόσες γυναίκες να σε περυτρυγυριζουν ; Όχι ευχαριστώ δεν θα πάρω .» Προσπάθησε να αστειευτεί . Ήξερε πως ο Έντουαρτ ένιωθε ένοχος για τον τραυματισμό της . Πολλά βραδιά είχε ξυπνήσει και τον άκουγε να κλαίει σιωπηλά ,
Ο άντρας προσπάθησε να γελάσει , δίχως μεγάλη επιτυχία . Δεν μπορούσε να αστειευτεί για το γεγονός πως παραλίγο να τη χάσει για πάντα . Και ακόμη δεν της είχε μιλήσει για το μωρό . Φοβόταν πως δεν θα το άντεχε . Περίμενε αυτές τις μέρες της ανάρρωσης της να περάσουν για να μπορεί να την αφήνει λίγο παραπάνω μόνη της . Έπρεπε να κλείσει την υπόθεση με τον Ιγκνάσιο μια για πάντα . Εκείνη όμως δεν έπρεπε να μάθει κάτι . Όταν τον είχε ρωτήσει της είπε πως ο Γκρεγκορι τον πυροβόλησε και πως είχε πεθάνει . Γνώριζε πως η άρια θα ήθελε εκδίκηση . Όμως δεν ήθελε να θέσει την υγεία της σε κίνδυνο ποτέ ξανά . Αυτή τη δορά θα την προστάτευε μια και καλή . Το νοσοκομείο είχε γεμίσει με άντρες του σε κάθε γωνία . Σε περίπτωση που ο φερναρντο αποφάσιζε να κάνει την εμφάνιση του . Θα ήταν προετοιμασμένος για την άφιξη του .
«Φοβήθηκα τόσο πολύ άρια ... η καρδιά σου σταμάτησε τόσες φορές ... θ γιατροί μας λέγανε πως δεν ήξεραν εάν θα κατάφερνες να ξυπνήσεις από το κώμα ... εάν σε έχανα...»
«Δεν το έκανες όμως . Και δεν θα το κανεις σύντομα Έντουαρτ . Είμαι εδώ τώρα . Είμαι καλά . Δεν ..» ένας έντονος βήχαν την έκανε να διακόψει τα λόγια της . Παραδομένη ξάπλωσε ξανά πίσω στο κρεβάτι .
Ο Έντουαρτ πετάχθηκε από την θέση του ανήσυχος
«Άρια ; Τι ..τι συνέβη ; Να φωνάξω τον γιατρό;»
«Δεν γίνεται κάθε φορά που βήχω να φωνάζεις τον γιατρό . Μας έχει βαρεθεί ο άνθρωπος . Απορώ πως μας κρατάνε ακόμη στο νοσοκομείο .»
«Εγώ θέλω απλώς βα είσαι καλά .»
«Ναι και το δείχνεις σε έναν υπερβολικό βαθμό . Ο γιατρός σου εξήγησε πως θα μου πάρει λίγο καιρό να συνέλθω τελείως . Ο βήχας είναι φυσιολογικός . Οπως και η κούραση .»
Ο Έντουαρτ προσπάθησε να ηρεμίσει το με αυτό του . Κάθισε ξανά στην καρέκλα πιάνοντας το χέρι της ανάμεσα στα δικά του , φέρνοντας το έπειτα στο στόμα του για να το φιλήσει απαλά .
«Προσπάθησε να ξεκουραστείς . Κοιμήσου λίγο εάν θες . Εντάξει ; Εγώ έχω μια δουλειά ... όμως σε λίγο θα έρθει ο αντωνιο να σε προσέχει .»
«Δεν χρειάζομαι νταντά Έντουαρτ . Πήγαινε στην δουλειά σου . Αρκετά έχεις παραμελήσει τις υποχρεώσεις σου για εμένα . Εξάλλου εγώ θα κοιμάμαι . Τι μπορεί να συμβεί ;»
Ο άντρας ξεφυσιξε . Δεν του άρεσε να της το υπενθυμίζει όμως ήταν ο μοναδικός τρόπος για να την κρατάει ξαπλωμένη στο κρεβάτι και δεκτική σε κάποιον άντρα για μα την προσέχει .
«Ο φερναρντο είναι ακόμη ελεύθερος μικρή ... μέχρι να τον βρω δεν θέλω να σε βρει και βα προσπαθησει να σε βλάψει . Δεν θα αντέξω να σε ξαναδώ με μώλωπες παντού .»
Το πρόσωπο της συννέφιασε αμέσως . Οι σκηνές με το ν φερναρντο να της φέρεται σαν ζώο την στοίχειωναν κάθε βράδυ στον ύπνο της . Ακόμη και με το ηρεμιστικό που της χορηγούνταν της ήταν δύσκολο να κοιμηθεί ήρεμα . Δεν το είχε πει όμως στον Έντουαρτ , ξέροντας πως θα ανησυχούσε περισσότερο εάν το μάθαινε .
«Καλώς .» Του είπε τελικά πριν στρέψει το κεφάλι της προς το παράθυρο . Τα μάτια της βούρκωσαν απευθείας στην θύμηση των όσων της έκανε εκείνο το κάθαρμα . Είχε ορκιστεί στον εαυτό της πως θα τον σκότωνε . Και ο Έντουαρτ δεν θα μπορούσε να την σταματήσει .
Όσο και εάν προσπαθούσε .
Τον άκουσε να σηκώνεται από την θέση του , όμως δνε έστρεψε το κεφάλι της . Πίστευε πως θα έφευγε δίνοντας της την δυνατότητα να αφήσει τον εαυτό της ελεύθερο και να κλάψει . Ένιωθε την ανάγκη να το κάνει . Ότι είχε περάσει δυο εβδομάδες στο σπίτι του φερναρντο δεν ήταν λίγο ούτε απλό . Δεν είχε πει στο ν Έντουαρτ όλη την αλήθεια και δεν θα του τηβ έλεγε ποτέ . Δεν ήθελε να βλέπει στα μάτια του την θλίψη και την λύπηση για όσα της είχαν συμβεί . Τον χρειαζόταν δίπλα της για ένα ανοιχτό λαμπρό μέλλον όχι για να της υπενθυμίζει το παρελθόν που την πονούσε . Θεωρώντας τον Ιγκνάσιο ήδη νεκρό , είχε πλέον τηβ ελπίδα πως γ ζωή της θα μπορέσει να γίνει φυσιολογική . Όσο φυσιολογική μπορούσε να είναι η ζωή ενός κακοποιού. Δεν την ένοιαζε να την αποκαλούν έτσι . Είχε αποδεχθεί πλέον την ζωή της μέσα στην μαφία . Αυτό είχε μάθει να κάνει . Σε αυτό ήταν καλή . Και ήταν ο δικός της τρόπος για να καθαρίζει την κοινωνία από τους κακούς ανθρωπους .
Όμως ο Έντουαρτ δεν είχε φύγει . Εκανα αργά τον κύκλο του κρεβατιού για να βρεθεί κοντά της . Γονάτισε για να βρίσκεται στο ύψος της και με τα δάχτυλα του την ανάγκασε να σηκώσει το πιγούνι της και να τον κοιτάξει . Η καρδιά του αμέσως σφίχτηκε .
«Καρδιά μου κλαις ;»
«Ο..όχι . Μην ανησυχείς . Κάτι .. κάτι μπήκε στο μάτι μου .»
«Μην κες ψέματα σε εμένα άρια . Σε παρακαλώ .»
«Συ ... συγνώμη απλώς ...είναι πολλά ...»
Την φίλησε απαλά στα δειλή προσέχοντας να μην πειράξει κάποιο από τα σωληνάκια .
«Ξέρω πως πέρασες πολύ άσχημα ... μην το καταπιέζεις μέσα σου στις άφησε με να είμαι εδώ για εσένα . Θέλω να είμαι εδώ για εσένα .»
«Είσαι εδώ για εμένα . Χαλάς την ζωή σου φια βρίσκεσαι όλη την ώρα στο νοσοκομείο .»
«Μην το ξαναπείς αυτό . Θέλω να είμαι κοντά σου . Πάντα θα είμαι δίπλα σου . Σου υπόσχομαι πως θα βρω τον Φρέντερικ . Όλα θα τελειώσουν . Οκά τελειώνουν κάποτε .»
Η κοεπ χαμογέλασε πλατιά . Τα μάτια της έκλειναν από την κούραση . Ο Έντουαρτ το κατάλαβε στάθηκε στα πόδια του και άφησε ένα απαλό φιλί στο μέτωπο της .
«Προσπάθησε να ξεκουραστείς . Δνε θα αργήσω πολύ στο υπόσχομαι .» Της ψιθύρισε και κλείνοντας το φως βγήκε έξω .
Πράγματι θα τελείωναν όλα . Απόψε ο Ιγκνάσιο θα ξταν νεκρός . Δεν υπήρχε λόγος για κάποια άλλη καθυστέρηση .