❌Powrót Do Wspomnień |Eldarya ❌

Rozdział 20.Mały krok do powrotu swojej prawdziwej postaci .

Kiedy wróciliśmy do K.G od razu skierowałam się do Kero, aby napisać raport.

- hej kero, mogłabym dostać kartkę na raport ?- zapytałam się czekając przy biurku

- jasne, już daje !- krzyknął zza regału książek i po paru sekundach był koło mnie z kartką.

- na święta Oracle.... jesteś szybszy niż ja ....-powiedziałam zdumiona I wzięłam kartkę- dzięki- dodałam z uśmiechem.

- taka praca, nie ma za co - uśmiechnął się.- jak coś będziesz chciała to zawołaj. Idę dalej układać książki- dodał i poszedł

- jasne, dziękuję jeszcze raz!- odpowiedziałam z uśmiechem.

- .... ja wale. ... Teraz trzeba coś wymyślić- mruknęłam do siebie.- zabiję tego dzbana... ja mu kurna taki wycisk dam ... - dodałam wkurzona, pisząc już pierwsze zdanie

- " dasz rade, jesteś kreatywna ".... ja mu kurna te włosy obetne.... spale... I oddam w urnie - powiedziałam.

Po godzinie pisania raportu i przy okazji wzywając i grożąc elfowi, mogłam oddać papier do kero i iść odpocząć. Po drodze nikogo nie spotkałam więc zadowolona poszłam do pokoju i walnęłam się na łóżko plackiem.

Jednakże .... to był zbyt piękne aby było prawdziwe, zaraz po tym jak się położyłam ktoś zapukał. Z wielkim trudem oraz jękiem wstałam i skierowałam się do drzwi.

- słucham?- powiedziałam,otwierając drzwi.

- ... Miiko prosi abyś przyszła do niej - powiedział valkyon.

- jasne już idę- uśmiechnęłam się do niego

-widzę, że zmęczona jesteś. Może powiedzieć Miiko że chcesz odpocząć? - powiedział valkyon z troską.

- nie, nie trzeba ... dam sobie radę nie takie rzeczy przeszłam- uśmiechnęłam się i wyszłam, zamykając pokój

- no, skoro tak ... to do zobaczenia- uśmiechnął się i poklepal mnie po ramieniu. Następnie poszedł w tylko sobie znaną stronę

Westchnęłam I zaczęłam kierować się do Miiko, czyli do sali głównej. Kiedy już byłam na miejscu, bez wahania tam weszłam.

- już jestem- powiedziałam z uśmiechem.

W oczy rzucili się wszyscy, oczywiście oprócz valkyona. Nie wiem gdzie on poszedł, ale możliwe że ma cos do załatwienia.

- jak dobrze że już jesteś. Właśnie miałam zapytać Ezarela czy wszytko dobrze, ale widząc Ciebie zadam to obojgu- powiedziała z uśmiechem

~ ........ dzięki Miiko ~ pomyślałam i westchnęłam

Elf za to uśmiechnął się wrednie.
- Panie przodem- powiedział.

Nie wiedzieć czemu, ale przez moje gardło wydobyło się warczenie. Czym prędzej zasłoniłam ręką usta i z szokiem popatrzyłam na resztę, którzy również był zdziwieni jak Ja.

- C... co to było? - sama się zapytałam.

- możliwe, że powoli zmieniasz się w swoją dawną bądź prawdziwą postać- powiedział elf

-.... Ale żeby warczeć? - zapytała się ykhar .

- ... no przepraszam bardzo ale ten gbur mnie denerwuje .... -powiedziałam lekko poddenerwowana

- dobra dobra, już spokojnie. Cud że to nie zabiłaś na misji .... -powiedziała Miiko że śmiechem

- ... żałuję, że go zostawiłam przy życiu .... - powiedziałam, wzdychając.

- ... no dobrze ... to jak wam poszło na misji ?- powtórzyła pytanie kitsune.

- .. jak,widać cali i zdrowi ...A Blackdogi już nie będą nam przeszkadzać- powiedziałam z uśmiechem.

- A jak to zrobiliście? - zapytał się Nevra, na co ja i elf lekko się spieliśmy.

- no ....zrobiliśmy taki myk... I już,ich nie ma - zaśmiałam się lekko

- jaki myk? - zapytała się Miiko

~ dlaczego wszystko musisz komplikować Miiko ~ pomyślałam

- ... no .. wiesz .... - zaczął elf

- ....wypłoszyliśmy je- powiedziałam pierwsze, co mi przyszło do głowy.

- uf ... jak miło, mam nadzieję że już ich nie zobaczę- powiedziała Miiko.- dobra robota - dodała z uśmiechem

Ja i elf się uśmiechneliśmy na ostatnie zdanie. Potem Miiko mówiła nam o innych już mniej istotnych rzeczach. Kiedy mogliśmy już iść do siebie, podszedł do mnie elf.

- dzięki, że nas uratowałś- powiedział.

- nie ma za co ... Ale za ten raport jestem wściekła ... wiesz że ja to musiałam godzinę pisać! Moja cenną godzinę! - oburzyłam się.

- Tak tak ... super ...A właśnie co ty tam napisałaś? -zapytał się mnie

- hmm .... może naszą misję? Z dodatkiem jak je wypłoszyliśmy? - powiedziałam z ironią.

- mhm, ciekawe ... dobra nie będę Ci przeszkadzał już, trzymaj się- powiedział i odszedł.

- .... podejrzanie miły się zrobił .... może słyszał jak mówiłam mu groźby przy pisaniu raportu ...- zaciekawiłam się, ale ostatecznie wzruszyłam ramionami i weszłam do swojego pokoju.

- wszędzie dobrze, ale w pokoju najlepiej - powiedziałam i rzuciłam się na łóżko.

Po paru minutach usnęłam zmęczona dniem.

♤♤♤♤♤
Ohayo!
Mam nadzieję, że nie jesteście źli, iż rozdział jest taki krótki ... Ale niestety wena mu pada ... ktoś będzie musiał mnie naładować, więc cóż ...

Nie będę przedłużać, do zobaczenia w sobotę!
( hehehe od 28 do 10 mam ferie HYYY)