The Warmth of your Darkness (COMPLETED)

XXIV.

Thank you for waiting 💜

----------------------------------

"Anak malapit na ang sembreak nyo,  dapat umuwi ka,  okay?  Miss ka na ng Papa mo. " -- wika sakin ni mama habang hinahanda na nito ang sarili para makauwi na.

"Opo ma,  uuwi po ako, miss ko na kayo eh... Tsaka miss ko na din si Kuya Rafael. " -- masayang wika ko dito. Si Kuya Rafael ay ang malapit kong pinsan,  sya yung tagapagtanggol at takbuhan ko da lahat. Para ko na syang kapatid kung tutuusin,  he's very a good man and very responsible,  nalalapit na rin syang ikasal kung sakali. Isa din si Kuya Rafael kung bakit ko nakilala di Steven,  malapit na kaibigan din nya kasi iyon...  Wait lang,  bakit ko bs naidingit ang ungas na di Steven.. Tsk. Erase that person, and mga kagaya nya ay dapat di na binibigyan ng pansin,  paasa at nang iiwan ng walang paalam.

"Hoy,  Frea.. Nakikinig ka ba sa akin? " -- narinig kong usal ni mama.

"Ano nga po ulit yun ma? " -- napakamot ako sa ulo habang tinatanong ko ito.

"Behave ka dito , okay?  Lagi na kitang ichecheck kay Manang,  tsaka wala pa ako masyadong tiwala sa kaibigan mong di Callie mukha syang malihim,  hindi pa marunong ngumiti. " -- wika ni mama dahilan para mapabusangot ako.

"Ma naman,  don't judge her,  she's very kind and caring,  actually napakafragile nun, ang sad ng buhay nya kaya ganun yung physical appearance nya. " -- pagtatanggol ko naman kay Callie ko.

"Oh sya sige , sige,  kung ganun... Pasensya ka na anak ayaw ko lang na mapasama ka sa mga pasaway na bata dito. " -- eika naman ni Mama.

"well ibahin nyo si Callie mama,  kilala mo naman ako eh,  hindi ako basta basta pakikipagkaibigan. " -- usal ko naman dito.

Napatango naman si Mama sabay yakap naman sa akin nito ng mahigpit.

"mama mag iingat kayo ni Papa lagi,  mahal na mahal ko kayo ng sobra. " -- malambing na wika ko dito sabay yakap sa kanya ng mahigpit.

Napatawa naman ng mahina si mama.

"ang pagkakaalam ko ay minsan lang maglambing ang Prinsesa namin... Anak ang gusto ko lang mag aral kang mabuti at ingatan mo ang sarili mo. Wag ka masyadong magyayabang dahil lang sa sumisikat ka na sa paglalaro ng Volleybal,  okay? " -- napatango naman ako.

"Hindi naman ako mayabang,  mataray lang naman ma. " -- biro ko dito sabay kalas ng yakap da kanya.

"Ang laki laki mo na anak,  masaya ako at napalaki ka namin ng maayos ng Papa mo. " -- naluluhang wika ni mama.

"Ma naman,  wag ka ngang umiyak jan,  alam mong weakness ko ang makita kang umiiyak. " -- sabi ko dito.

Dali dali naman utong napangiti sabay haplos nito ng mukha ko.

"Gusto ko pa sanang magtagal kaso kailangan ko ng bumalik sa atin. " -- malungkot na sabi ni mama.

Nginitian ko ito ng tipid.

"Ayos lang yun ma,  naiintindihan ko po,  kailangan ka ni Papa dun and don't worry I'm a big girl na mama. " -- pag aasure ko dito,  ayaw kong mag alala sila mama kaya kailangan kong ipakita sa kanila na kaya ko.

"I love you anak. " -- malambing na sabi nito bago ako halikan sa pisngi.

Napangiti naman ako sa pagiging malambing ni mama.

"I love you too ma. Pakisabi kay papa miss ko na sya ha? " -- tugon ko naman dito.

Makalipad ang sandali ay nakaalis na si Mama,  nakaramdam ako ng lungkot,  sanay na akong malayo ako sa kanila pero sa sandali na nakasama ko si Mama naramdaman ko na namimiss ko na sa amin,  si Papa.