The Warmth of your Darkness (COMPLETED)

XXXIII.

Sorry super busy this week...

Thank you po sa paghihintay.

----------------------------

Ilang araw ng di nagpaparamdam sa akin si Callie hindi ko naman sya mapuntahan dahil nagstart na ang class namin and inaayos na namin yung mga requirements namin for our OJT,  that's why I didn't have the chance to visit her. Honestly namimiss ko na sya,  kahit na nasaktan ako sa last na usapan namin,  diko pa din sya matiis. Gusto ko magkaayos na kami,  pero Callie is too hardheaded, I hope this saturday mapuntahan ko sya kahit mga hapon na,  magrereport pa kasi kami sa saturday in the morning about sa company na pag-oOJT'an namin. After this,  pupuntahan ko na sya at kakausapin,  gusto ko okay kami kahit na unexpected yung nalaman ko.  Until now diko pa din kinakausap si Kuya Rafael,  natatakot ako, diko alam if anong magiging reaction ni Papa kapag nalaman nila to, pero kailangan ko din marinig yung side ni Kuya,  I know di sinasadya ni Kuya yun,  accident yun. I know Kuya Rafael...

Pauwi na ako,  katatapos lang ng klase namin and tamad akong naglakad,  ang dami kong iniisip... Mostly si Callie ang naiisip ko,  kamusta na kaya sya?  Hindi sya sumasagot sa mga text ko... Aaminin kong nasasaktan ako dahil natitiis nyang hindi magparamdam sa akin,  hindi ko tuloy alam if mahal ba talaga ako ni Callie?  Natatakot ako na baka tuluyan na syang di magparamdam at magpakita sa akin.  Ganun na lang ba kadali Callie?  Kung sayo madali,  sa akin hindi... I'm trying to be okay , ayaw kong mahalata nilang di ako okay,  nakausap ko na din si Kaye na wag muna banggitan sa ibang girls yung nangyari last Sunday... Ayaw kong dagdagan ang problema nila , especially kina Gian at Nina, mukha may malalim silang problema ngayon,  maybe about sa parents ni Nina to... Napabuntong hininga ako habang mabagal na naglalakad pauwi ng bahay, napatingin ako sa harapan ko at naalala ko si Callie na hinahatid ako dati... Di ko maiwasan ang mluha at makaramdam ng kirot sa puso ko...

"Shitt Callie... I really miss you..." -- mahinang usal ko sa hangin, hinayaan kong tumulo ang namumuo kong luha. Naupo na muna ako sa may bench dahil nanghihina ako dahil sa nararamdaman ko...  Kailangan kong kumalma.. This is not good.

"Kailangan lang ng space ni Callie,  kailangan ko syang intindihin,  magtiwala ka lang sa kanya Frey. " -- pilit kong kinukumbinsi ang sarili ko. I really need to understand her kahit ang hirap hirap na. Bakit ayaw nyang magtiwala sa akin?  Dapat kasama nya ako sa mga panahong ito... She's in pain and dapat nandun ako para tulungan at damayan sya. But she chose to be alone... She chose to stay away from me... She chose that and it breaks my heart knowing her decision.

Nang medyo kumalma na ako ay naisipan ko ng umuwi, malungkot akong naglakad... Pilit kong winaksi ang iniisip ko,  kailangan ko din magfocus sa OJT at studies ko,  Ilang months na lang,  gagraduate na ako, after that focus na ako kay Callie...

"Maricar." -- usal ko ng makita ko ito sa harap ng bahay.

Ngumiti ito ng mapait sa akin,  linapitan ko sya ng may pagtataka.

"What are you doin' here? " -- wala sa sariling tanong ko.

Nabigla ako sa pagyakap nito sa akin,  di ako agad nakapagreact dahil sa ginawa nya...

"So sorry,  I didn't mean it to intefere sa relationship nyo ni Callie.. It just that natatakot ako na baka manakit sya kapag sinamahan mo sya especially she looks so lost and angry." --, malungkot na wika nito. Ginantihan ko naman ito ng yakap sabay buntong hininga.

"Pasensya ka na din,  diko sinasadya yung sinabi ko.  Pero don't worry, I know Callie... Hindi ganung klase si Callie." -- pag aassure ko dito,  nakaramdam ako ng awa kay Maricar dahil wala itong masyadong kaalam alam sa kapatid nya. Sana maging okay na sila soon.