Dayanılmaz sersem gülümsemesiyle elini bana uzattı. Onun ellerini milyonlarca el arasından rahatlıkla tanıyabilirdim.
"Düşünsene İdil," dedi beni göğsüne çekerken. "Ölüm çok güzel olmalı. Yumuşak kahverengi toprakta yatmak, başının üzerinde çimlerin...
"Neden öyle bakıyorsun?" dedim saçlarımı tararken.
Aynadan arkamda duruşunu ve düz bakışlarını görebiliyordum. Vücudumla bedeni arasında yalnızca yarım metre vardı. Daha önce hiç saçını tarayan birini görmemiş gibi dikkatle bakıyordu.
"Seninle ilgili olan her şeyi ayrıntılarıyla bilmek istiyorum," dedi çarpık bir gülümsemeyle.
Dudaklarımı ısırarak yutkundum. Aramızdaki yarım metreyi de kapattı. Bedeninin bedenime bu kadar yakın oluşu ellerimi titretmeye başladı. Kafamı kaldırıp aynadan görüntüsüne baktım. Yüzü, karanlığın içinde parlayan mücevher gibiydi.
Yavaşça saçlarımı boynumdan geriye attı. Sıcak parmaklarını boynumla omzum arasındaki kıvrımda gezdirdi. Boynumu okşarken aynadan onu izlemeye başladım. Dudaklarında halinden memnun bir gülümseme vardı. Şu an da bana bu kadar yakın olduğundan dolayı acı mı çekiyordu yoksa her şey yolunda mıydı karar veremedim.
"Mmmm..." diye mırıldandı gözlerini kapatırken.
Kalbim midemde atarken ellerimi titrememek için sıktım. Ürpermemeye çalışsam da mümkün değildi. Titreyişimi fark etti.
Kafasını kaldırıp aynadan bana baktı. Dudaklarında muziplikle dolu yarım bir gülümseme vardı. Gözlerindeki hınzırca bakış yanaklarımı kızartmaya yetmişti.
"Özür dilerim," diye mırıldandı.
Kıkırdamamak için dudaklarını yaladı ve birkaç adım geri çekildi. Vücuduma sıcak basmaya başlıyordu. Kendimi kötü hissetmekten alıkoyamadım.
