Dayanılmaz sersem gülümsemesiyle elini bana uzattı. Onun ellerini milyonlarca el arasından rahatlıkla tanıyabilirdim.
"Düşünsene İdil," dedi beni göğsüne çekerken. "Ölüm çok güzel olmalı. Yumuşak kahverengi toprakta yatmak, başının üzerinde çimlerin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Neyim ben? Bu şeyin bir adı yok mu?"
Saçlarımı okşarken yüzümü inceleyen gözlerine bakmaya devam ettim. Yeşil gözleri sağa sola hareket ediyor fakat bir türlü gözlerime değmiyordu. Uzandığım yatağımda hafifçe doğrulmaya çalıştım fakat doğrulursam saçlarımı okşamayı bırakacağını düşünerek bu hareketten vazgeçtim. Yılgın bir tavırla omuzlarımı oynattım ve kaşlarımı havaya kaldırdım.
"Üçüncü bir ırk mıyım? Yoksa yeni bir ırk mı oluşturuyorum?"
Saçlarımı okşayan elleri yavaşlarken derin bir soluk çekti. Gözleri alev gibi parlayarak nihayet benimkileri buldu.
Sesinin buğulu tonunun aklımı dağıtmasını engellemek için zihnimde söylediği kelimeleri tekrar ettim.
Omuz silktim. "Belirsizlikten iyidir, değil mi?"
Dudaklarında oluşan gülümseme kalbimi kaburgalarımın içinde tutmakta zorlaştırmaya başlıyordu. Ellerini saçlarımdan çekti ve dizlerinin üstüne çökmüş bedenini ayağa kaldırdı.
Kalbimin giderek hızlanmasının elleri yüzünden olduğunu mu düşünüyordu? Ah, bu düşünceyi anında aklından silmeliydi. Bana böyle bakıyorken veya gülümsemesiyle dünyamı etrafımda döndürüyorken kalbimin her zamanki durağan hızında atmasını beklemek akıllıca değildi.
