LEYL SERİSİ - TAMAMLANDI -

7. TARİKAT

Multimedyaya dikkatli bakmakta fayda var bence :)

Oylamayı ve bölüm hakkında yorum yapmayı unutmayın lütfen :)

"Söylesene, ben şimdi ne yapacağım, İdil?"

Fulya, dizlerini karnına doğru çekerek koltuğa yayıldı.

"Bilemiyorum," dedim kararsızlıkla. "Bu bebeği istiyor musun?"

Burnunu çekerken bronz rengi dalgalı saçlarını geriye attı. Tırnaklarını sakinleşmesi için ona verdiğim su bardağının kenarında bir süre gezdirdi. Sonunda yanağından süzülen yaşı elinin tersiyle sildi ve kafasını kaldırıp kızarmış gözleriyle bana baktı.

Kafasını iki yana salladı.

"Bilmiyorum," dedi dudakları titreyerek. Korkak bir hareketle elini karnına koydu. "Hiçbir şey anlamıyorum. Bu nasıl olabildi? Uyudum, uyandım, yemek yedim ve karnıma giren ağrıya eşlik eden kusma nöbeti yüzünden hastaneye gittim. Karnımın şiştiğinin farkındaydım fakat regl tarihim yaklaştığı için olabileceğini düşünüyordum. Bilirsin, ödem karnında toplanır ve sanki karnını patlayacakmış gibi hissedersin. Ben de karnımda büyük bir gerginlik ve şişme hissediyordum. Doktor bana 13 haftalık hamile olduğumu söylediğinde ona ekrana iyi bak diyebildim. Çünkü bu imkansızdı. Bana bebeğimin kalp atışlarını dinletti ve sonra bilgisayar ekranında görüntüsünü gösterdi. Cinsiyetinin de erkek olduğunu söyledi. Sadece şaşkınlıkla doktorun söylediklerini dinledim. Bana haftasına göre boyunun, kilosunun ve organlarının gelişiminin normal seyrinde ilerlediğini söyledi. Yani herhangi bir sorun yok ve doktora göre kusursuz bir hamilelik. Ya bana göre?"

Sessizce yutkundum ve alt dudağımı dişledim.

"Tamamen sürpriz bir bebek." Sonra azarlar gibi sesimi kalınlaştırdım. "En azından korunmayı deneyebilirdiniz."

Kıkırdadı. Bu beklediğim bir tepki değildi.

"Sanırım o gece aklımıza gelecek en son şey bir korunma yöntemi olurdu herhalde. Her şey bir rüya gibiydi..." Yavaş yavaş gülümsemesi soldu. "Sence Onur bu bebeği ister mi?"

Nutuk çekiyormuş gibi davudi bir sesle konuştum.

"Bilemiyorum, sonuçta ikiniz de çok gençsiniz. Lise sondayız ve sanırım 18 yaşına basmaya hazırlanan biri için ebeveyn olmak pek de kolay olmaz. Eminim ki ne sen anne olmaya ne de Onur baba olmaya hazır değil. Sizin için büyük bir sürpriz oldu. İşte, en azından bu sebepten dolayı korunmalıydınız."

Sessizce iç geçirdi.

"Lise sondayken anne olmayı elbette tahmin edemezdim," dedi fısıltıyla. "Küçükken hep 25 yaşında evlenip 28 yaşında bir bebek sahibi olmayı düşlerdim. O 3 yıl da kocamla baş başa olmak içindi. Fakat düşlerimi çok erken ve uygunsuz bir şekilde yaşıyorum. 10 yıl kadar erken..."

Çekinerek sordum.

"Aldırmayı düşünüyor musun?"

Sonra o iğrenç tabiri sesli bir şekilde ağzımda geveler gibi dile getirdim. "Yani kürtajı..."

Dudaklarında zoraki bir gülümseme belirdi. Kızmış, kırılmış ya da üzgün görünmüyordu. Daha çok ne yapacağını veya ne düşüneceğini bilemiyor gibiydi. Arafta kalmış birinden farksızdı.

"Geç kalmışım." Avucunun içini hafifçe çıkıntılı karnında gezdirdi. "3 hafta kadar geç. Doktor, onuncu haftaya kadar ebeveynlerin yasal haklarını kullanıp bebeği aldırabileceğini söyledi. Fakat bu bir cinayet olmaz mıydı? Bebeğimin kalp atışlarını duyduğumda bunun için çok geç kaldığımı anlamıştım. O, yaşama ve bize tutundu. Ben bu ucube bebeği seviyorum."