Dayanılmaz sersem gülümsemesiyle elini bana uzattı. Onun ellerini milyonlarca el arasından rahatlıkla tanıyabilirdim.
"Düşünsene İdil," dedi beni göğsüne çekerken. "Ölüm çok güzel olmalı. Yumuşak kahverengi toprakta yatmak, başının üzerinde çimlerin...
Yavaşlayan Fırtına tamamen durdu. Sağdaki aynadan bana baktığını görebiliyordum. Kaskı kafamdan çıkartırken saks mavisi eski ATV'den indim. Hızlı bir hareketle saçlarımı düzelttim.
Onur, Fırtına'dan inmemişti ve elleri hala gazdaydı. Her an uçup gitmeye hazır görünüyordu. Ellerinin titrediğini fark etim. Ağırlığımı sol bacağımdan sağ bacağıma aktardım.
"Sinirlendirdiğim için üzgünüm," dedim titreyen ellerine bakarak. "Yorucu bir gün geçirdim ve normal çalışmayan beynimin oyunlarına maruz kaldım."
Hızlı bir şekilde omuzlarını silkti. "Önemli değil."
Kaşlarımı çattım. "İyi misin? Ellerin çok fena titriyor."
"Ah," dedi ellerine bakarak. "Sanırım yine tansiyonum düştü."
Titreyen elini cebine attı ve küçük, naylon ve çıtçıtlı bir poşet çıkarttı. Poşetin ağzını açtığında içindekinin tuz olduğunu anladım. Elini poşetin içine daldırıp bir parça tuzu ağzına attı. Küçük bir hırıltıyla tuzu yuttuğunda, sanki kendi genzim yanıyormuşçasına dudaklarımı buruşturdum.
"Bunun için bir doktora gittin mi?"
"Evet," dedi başını sallayarak. "Genetik olduğunu söylediler. Tansiyonumu yükseltmek için yanımda tuz taşıyorum."
Birkaç hafta önce alışveriş merkezinde yemek yerken ayranına attığı tonlarca tuzu hatırladım.
"Ve her yemeği çok tuzlu tercih ediyorsun." dedim. "Tuz yerine ilaç önerisinde bulunmadılar mı?"
