Dayanılmaz sersem gülümsemesiyle elini bana uzattı. Onun ellerini milyonlarca el arasından rahatlıkla tanıyabilirdim.
"Düşünsene İdil," dedi beni göğsüne çekerken. "Ölüm çok güzel olmalı. Yumuşak kahverengi toprakta yatmak, başının üzerinde çimlerin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Leyla!" diye çığlık attı İdil.
İdil'i kollarından sıkı sıkıya tutmasaydım İlge gibi o da uçurumdan atlayacak gibi görünüyordu. Hıçkırarak ağlamaya başladı. O zaman kontrol edilemez hale geldi. Gücünü kullanıp beni iki insan boyu geriye itti.
"İdil yapma," diye bağırdım.
İdil uçurumun kenarında durdu ve aşağıya bakmaya başladı. Göğsü büyük bir üzüntüyle bir sönüyor, bir kabarıyordu. Bir an gerçekten aşağı atlayacağını düşündüm.
"Onur," diye fısıldadı Fulya. Sesi kırılarak yok oldu. Sonra kendini Onur'un kollarına bıraktı, onun kanatları altına girdi. "Ege bizden birinin öleceğini söylemişti. Leyla'nın yaşadığından eminiz, Can henüz ölmedi. Ölen kişi..."
Cümlesini tamamlamadan sustu. Onur gözlerini dahi kırpmadan uçuruma bakarken nefesini tuttu. Ayağa kalktığımda kendimi sakin kalmaya ve mantıklı düşünmeye zorladım. Aşağıya, nehre sağ salim düştülerse elbette akıntı onları alıp götürecekti. Ama nereye?
İdil sanki düşüncelerimi duymuş gibi bana döndü. Hızlı adımlarla bana doğru yürüdü.
"Leyla'ya hamileyken Talaykan bana rüya gibi bir şey göstermişti," dedi soluk soluğa. "Leyla mağaranın çıkışında olduklarını söylemişti Ege. Bizden yardım istiyordu. Sonra İlge Leyla'yı boğulmaktan kurtarmıştı."
Ağzımdan koca bir soluk çektim.
"O halde ikisi de güvende," dedim gülümsemeye çalışarak.
"Mağaranın çıkışını nasıl bulacağız?" dedi Beta.
Herkes dönüp mağaraya baktı. Yeraltına doğru uzayıp giden mağaranın sonu görünmüyordu.
"Muhtemelen mağara yeraltından devam edip sonunda tekrar yeryüzüne ulaşıyor. Yani nehrin öbür ucuna," dedim.
Onur Fulya'nın elini tuttu.
"Hadi gidelim," dedi önden yürüyerek.
Kolumu İdil'in omzuna atıp onu yürümesi için çekiştirdim. Sanki gücü tükenmiş gibiydi. Dehşet içindeydi ve ölesiye korkuyordu. Onu yatıştırmak isteyerek kolunu birkaç kez okşadım.
Sonradan adımlarımızı hızlandırdık. Mağaranın girişine geldiğimizde yüzüğümü parmağımdan çıkartıp asaya çevirdim. Hepimizin görüşü iyiydi fakat içeride bizi bekleyen herhangi bir olasılığı göz önünde bulundurmak zorundaydım.
