Dayanılmaz sersem gülümsemesiyle elini bana uzattı. Onun ellerini milyonlarca el arasından rahatlıkla tanıyabilirdim.
"Düşünsene İdil," dedi beni göğsüne çekerken. "Ölüm çok güzel olmalı. Yumuşak kahverengi toprakta yatmak, başının üzerinde çimlerin...
Multimedyadaki piyano sesi ile okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum. Bölümün sonlarına doğru ne demek istediğimi anlayacaksınız :)
Bir kitabın daha sonuna geldik...
Bazen sevindik, bazen üzüldük, bazen şok olduk ama bence daha çok ilki dışındakiler oldu gibi :)
Biraz hüzünlüyüm çünkü bu bölümden sonra son kitaba geçiş yapacağız.
Keyifli okumalar dilerim :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SONSÖZ
İlge'yi kolundan yakaladım ve bir hamlede onu yanıma çektim. İlge bacaklarıma sarılırken başını tuttum. Yanağını ve çenesini kavrayıp koruyucu bir tavırla avucumun içine aldım.
"Ondan uzak dur," dedim hırlar gibi dişlerimin arasından.
Çömeldiği yerden kalkmadı. Yalnızca başını kaldırdı ve siyah gözleriyle bana baktı. Gülümsemesi ürkütücüydü.
"Yeni görünüşün sana yakışmış İlona," dedi davudi bir sesle. "Kırılmadık kemiğini bırakmadım. Ama kadere bak. Hala karşımdasın."
Ben ne olduğunu anlamadan Fulya İlge'yi kucakladı ve Onur'un arkasına geçti. Ege beni belimden tutup yanına çekti. Levan sessizce ayağa kalkarken katran karası gözleri hepimizin üstünde dolaştı.
"Eceline mi susadın sen?" dedi Onur öfkeyle.
Levan gülümsedi ve rahat bir tavırla ellerini ceplerine soktu.
"Hayır," dedi umursamaz ifadesiyle. "Sadece kana susadım. Kanlarınızı akıttığımda susuzluğum da dinecek."
"Buraya gelirken babandan izin aldın mı? Onun emri olmadan kılını kıpırdatamıyorsun," dedi Ege ironiyle.
