Dayanılmaz sersem gülümsemesiyle elini bana uzattı. Onun ellerini milyonlarca el arasından rahatlıkla tanıyabilirdim.
"Düşünsene İdil," dedi beni göğsüne çekerken. "Ölüm çok güzel olmalı. Yumuşak kahverengi toprakta yatmak, başının üzerinde çimlerin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fulya yataktan kalktığında ondaki sağlıklı ve güçlü duruş hemen fark edilebilirdi. Duruşunun ve bakışının eskisi gibi neşe saçmaması ondadaki en büyük değişiklikti. Değişim ve yeni bir hayat kesinlikle insanı bambaşka biri haline getirebiliyordu.
Fulya kaşlarını çatarak yere baktı. Şaşkındı. Ellerini karnında birleştirdi.
"Her şey çok karışık," dedi gür ve sağlıklı bir sesle.
Sustuğunda kaşlarını havaya kaldırdı. Kesinlikle kendinde böylesine güçlü bir ses beklemiyormuş gibi bakıyordu.
"Karışık olan ne?" dedi Onur.
Fulya, çevik bir hareketle başını Onur'a çevirdi. Gözleri, Onur dışında kalan her şeyi silmişti.
Önüne düşen parlak dalgalı saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı. Bunu yaptıktan sonra şaşkın bir ifadeyle parmaklarını kırdı ve tekrar açtı. Tıpkı bir robot gibi hareket ediyordu.
"Kendini bu kadar kasmana gerek yok," dedi Özge. "Vücudundaki değişimlerine alışırsın. Zaman alır ama yaparsın. İnsan soylulardan, Kubulganlardan ve dönüşmemiş Büyücülerden daha sağlam bir vücudun var. İçinde bir enerji birikti ve şimdi kendini bir dağı devirebilecek kadar güçlü hissediyorsun. Bütün bunlar olağan şeyler."
Fulya, Özge'yi baştan aşağı süzdü. Bakışları sanki Özge'yi ilk defa gören birisinden farksızdı. Fulya yine şaşırmıştı.
"Ben..." diye mırıldandı alnını kırıştırarak. Hatırlamaya çalışarak gözlerini daire şeklinde hareket ettirdi. "En son uyuyordum. Sonra uyandım. Yanımda Onur vardı. Midem bulanmıştı. Ama sonrası yok."
"Çünkü kalbin durdu," dedi Onur yarı hüzünlü bir sesle. "Sonra doğum gerçekleşti ve sen de dönüştün. Her şey tıpkı planladığımız gibi gerçekleşti."
Onur, sanki detaya girmek Fulya'nın daha çok kafasını karıştıracakmış gibi kısaca anlatıp bitirdi. Fulya ayağa kalkarken gözlerini Onur'un üstünden ayırmadı.
"Daha önce körden farksızmışım." Kafasını şaşkınlıkla iki yana salladı. "Daha önce bir sağır kadar işitemiyormuşum."
Odaklı bakışlarla Onur'a doğru yürüdü. Önünde durduğunda elini uzatıp Onur'un İlge'yi tutan koluna dokundu. Sonra elleri aynı ağırlıkta İlge'nin başını okşadı. Gülümserken yine kafası karışmış görünüyordu. İki elini artık boş olan karnına yerleştirdi.
