Dayanılmaz sersem gülümsemesiyle elini bana uzattı. Onun ellerini milyonlarca el arasından rahatlıkla tanıyabilirdim.
"Düşünsene İdil," dedi beni göğsüne çekerken. "Ölüm çok güzel olmalı. Yumuşak kahverengi toprakta yatmak, başının üzerinde çimlerin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Apar topar Onur'un evine gittik. İlge ve Fulya uyuyordu. Uyumayan tek kişi Onur'du. Bize kapıyı Onur açtı.
"İlge'yi uyandırsak sorun olmaz değil mi?" diye sordum Onur'a.
Elinin tekini beline koydu.
"Tabii ki olmaz Katy Perry," dedi. "Ben de İlge'yi uyandırıyorum. Ebeveynlerin yapmayı en çok sevdikleri şey çocuklarını uyandırmaktır. Sen de uyandırabilirsin."
Doğrudan İlge'nin odasına gittim. Ege'nin yürüyüşü aksıyordu. Bana yetişememişti. İlge'nin odasının kapısını araladığımda Fulya'nın kalktığını duydum.
"Neler oluyor?" diye sordu Onur'un yanına giderken.
"Ege'ye vahiy geldi. Artık geleceği görebiliyor," diye dalga geçti Onur.
Ege derin bir nefes aldı. "Ben geleceği görmüyorum."
İlge'nin baş ucunda durup alçak bir sesle seslendim.
"İlge," dedim. Onu kolundan sarstım. "İlge uyanmalısın."
"Anne," diye mırıldandı uykusunda. Soluna dönüp Winnie'ye sarıldı. "Beş dakika daha. Lütfen..."
Başının altındaki yastığı çektim. "İlge!"
Gözlerini açıp esnedi. Sızlanarak bana dönerken Winnie'yi hala kucaklıyordu. Gözlerimin içine iki saniye boyunca baktı ve sonunda doğrulup oturdu. Gür ve kıvırcığa dönük sarı saçları birbirine girmişti. Uykusunu alamadığı için gözaltları çökmüştü.
"İdil," dedi uykunun vermiş olduğu mahmur sesle. "Senin burada ne işin var?"
