Dayanılmaz sersem gülümsemesiyle elini bana uzattı. Onun ellerini milyonlarca el arasından rahatlıkla tanıyabilirdim.
"Düşünsene İdil," dedi beni göğsüne çekerken. "Ölüm çok güzel olmalı. Yumuşak kahverengi toprakta yatmak, başının üzerinde çimlerin...
Sevgili karanlık kızlarım, bölüme başlamadan önce bir hatırlatma yapmak istiyorum.
İdil'in kan içme sanrısını gördüğü zaman taaa ilk bölümlerdeydi, hatırlamakta güçlük çekebilirsiniz. Bu yüzden o kısmı tekrar hatırlayalım bakalım.
*******
Şöminenin hemen önünde ahşap zemine değen çıplak ayaklarıma baktım. Ahşaptan yapılma duvarlara göz gezdirdim. Üstümde hiç tarzım olmayan askılı bir elbise vardı.
"Hala aynı şeyleri mi düşünüyorsun?"
Arkamdan gelen ses yeniden kalbimi hızlandırmaya başladı. Eğer mümkün olabilseydi sesini bir çiçek gibi saksıya ekerdim. Sesi yumuşak fakat otoriter ve çekiciydi.
"Hangi konuda?"
Birkaç saniye boyunca sessizlik oldu.
"Kanını içmem konusunda."
Bedenim kaskatı kesildi. Ahşap zeminde ayaklarının çıkarttığı sesi duyabiliyordum. Arkamda durdu. Bedenime fazla yakındı. Bunu çok rahat hissedebiliyordum çünkü vücudu bir alev kadar sıcaktı. Bedeninden yayılan ısı sırtımı terletmeye yetiyordu.
Parmakları boynumu okşamaya başladı. Kaskatı kesilmiş bedenim arkamı dönmemi engelliyordu. Parmakları da normal bir insana göre fazla sıcaktı. Ateşi çıkmış bir insan gibiydi.
"Korkuyorum." Tıpkı benimki gibi fısıltı halinde çıkan sesi tenimi okşayıp geçti. Nefesi de en az parmakları kadar sıcaktı. "Dediğim gibi duramayabilirim. Daha önce hiç doğrudan bir insanın kanını içmedim ve kendime durabileceğim konusunda güvenmiyorum."
Bunların hiçbiri gerçek değil, İdil. Kendine gel ve şu aptal sanrıdan kurtul...
Çaresizce bekledim. Çünkü sesi sanrıdan kurtulmamı engelliyordu ve ne yaparsam yapayım sanrı beni bırakmadıkça içinden çıkamayacağımı biliyordum.
"Ben sana güveniyorum." diye fısıldadım ve omuz silktim. "Beni öldürmek isteyen birçok insan var. Ölümümün onların elinden olmasındansa senin elinden olmasını tercih ederim. En azından bir nedenim var, ölmek için güzel bir neden..."
Elinin bir hareketiyle saçlarımı omzumdan geriye attı. Açığa çıkan boynum ürpermeme neden oldu.
"Ölmeyeceksin." dedi buğulu bir tonda. "Bu kişi ben dahi olsam kimsenin sana zarar vermesine izin vermem."
Nefesi tenime değdikçe elektrik çarpıyordu ve bunun sonucunda titrememek oldukça zordu.
Derin bir nefes aldım.
"Fazla acıktın ve ben ne istediğimi biliyorum." Dişlerinin tereddütle boynuma sürtündüğünü hissettim. Hızlıca yutkundum. "Eğer öleceksem şu anda olsun."
*******
O anları tekrar hatırladığımıza göre şimdi her bölümün adeti olduğu üzere giflerimize geçebilirizz...
Yorum ve beğenilerinizi eksik etmeyiniz... 💓💓
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
