De Escorte {COMPLETED}

30

"Wakker worden." , fluisterde Matt in mijn oor. Ik opende mijn ogen en voor mij stond een ontbijt. "Koeken, koffie, brood, vers vlees." Ik vloog Matt meteen in de armen. "Ik ben er niet zo goed in." Ik lachte en maakte een gebaar dat hij naast mij moest komen zitten. "Eet mij, alsjeblieft." Hij grijnsde en smeerde voor zichzelf en mij een broodje. "We vertrekken over twee uur, dus als je nog iets wilt kopen voor daar?" Ik nam mijn handtas en nam mijn portefeuille. HIj zag dik van het geld dat erin stak. Steve had mij veel gegeven en op mijn rekening stond ook nog een aardig bedrag. Mijn koffer stond nog in Steve's hotelkamer. "Mijn koffer staat nog bij Steve." Matt slikte. "Oké, kleed je om, hierna gaan we bij hem langs." Ik slikte ook en knikte met rode wangen. Bij Steve langs gaan, hopelijk verliep dat vlot.

Zoals gezegd vertrokken we na het ontbijt in Matts auto naar het hotel. Voor het hotel stapte Matt uit. "Amai, schoon hotel." Hij volgde mij naar de ingang. "Sorry Matt, maar dit regel ik liever zelf." Hij begreep me en wachtte bij de auto. Hij keek me na toen ik binnen liep en gleed vlug met zijn tong over zijn bovenlip. Hoe dichter ik kwam bij de kamer, hoe meer stress ik kreeg. Ik had nog mijn kleedje van gisteren aan, maar voor de kamer werd ik tegengehouden door een kamer meid. "Pas op mevrouw!" Ik keek haar vreemd aan. "Meneer Williams en gisteren avond boos de kamer in gestormd. Ik ben even gaan kijken of hij oké was." Ik knikte. "En? Is er iets erg gebeurd?" Ze werd rood. "Hij heeft de hele minibar leeggeroofd." Daar was ik al bang voor. "Sorry maar, mijn koffer staat nog binnen en die heb ik echt nodig." Ik vroeg naar de sleutel om binnen te gaan. "Ik wil hem niet wakker maken door te kloppen." De kamer meid was super lief en stak de sleutel in het sleutelgat. "Bedankt." Ik gaf haar een fooi en ging met stress naar binnen. Toen ik binnen kwam was de kamer een nest geworden. Gelukkig was mijn koffer nog intact. Maar toen ik naar de kamer keek wist ik dat mijn abrupt weggaan heel wat heisa had veroorzaakt. De minibar was leeg en al de flessen lagen overal. De kast was omgevallen en de bloemen die erop stonden waren verwelkt. Het gordijn lag kapot op de grond en zat vol krassen. Toen ik dichter bij het bed kwam zag ik Steve in vrede slapen. Zijn ogen waren gesloten en hij had enkel een onderbroek aan. De tickets lagen op tafel en Steve zou een vlucht later als ons nemen. 

Ik wilde niet dat hij ze zou missen dus nam ik mijn koffer en plaatste ik die al op de gang. In een mega snel tempo verzamelde ik de flessen en smeet ze weg. De bloemen gingen de vuilbak in en het gordijn hing ik over de stoel. De kast liet ik staan was die was te zwaar. Toen nam ik uit zijn valies verse kleren en legde die naast hem. Ik had het niet mogen doen, maar ik ging dicht bij hem staan en maakte hem wakker. Hij was wakker maar opende zijn ogen nog niet. "Wi...wie is daar?" Ik slikte en verhief mijn stem. "Maak je klaar, over een paar uur moet je op de luchthaven zijn. Je kleren liggen naast je en pijnstillers vind je op tafel." Ik kon het niet meer aan en rende met tranen in de ogen weg. "Wie ben jij? ... July?!" Steve sprong recht en liep de gang op. De kamer meid grijnsde en deed verder. Ik was al lang de lift uit en legde mijn koffer op de achterbank. "Alles goed?" Ik knikte en lachte. Ik was klaar om naar Noorwegen te gaan, maar later drong het tot mij door dat Steve daar ook ging zijn...