De Escorte {COMPLETED}

Steve

"Ik vertrek!" Dat waren mijn laatste woorden tegen Ella in de rechtbank. Vlak na Londen ben ik terug naar Amerika vertrokken. Daar ben ik even bij Ella ingetrokken. Ze wilde mij terug hebben, maar mijn beslissing stond in ieder geval vast. Ze probeerde mij nog één keer te verleiden. Deze keer was ik niet zo stom. Ik had haar in Londen duidelijk gemaakt dat ik haar niet meer wilde. Maar dat had ze niet goed begrepen. Eenmaal in Amerika bij haar heb ik het haar nog duizenden keren verteld. Die laatste keer ging het niet goed en stormde ze boos het huis uit. Een week later was het proces. 

Het proces ging doorgaan samen met Ella's advocaten. Ze had het mij bitter hard gemaakt. De beste advocaten op mij afgestuurd, maar ik ben Steve Williams. Ik ben altijd sterker. Mijn advocaten waren beter en ik had altijd een betere uitleg. Dat had elke zakenman nodig. Ik wilde dat Ella haar grote mond niet meer moest open doen. Ze moest door iemand een keer op haar plaats gezet worden. Ik kreeg het niet voor elkaar. Vlot verliep het niet, maar ik had tamelijk voor voordelen. De rechter stond halverwege het proces achter mijn kant. Misschien kwam het omdat Ella hem de huid al vol geschonden. Het proces verliep na de scheld partij van een leien dakje. "Ik wil meer van hem krijgen!", riep Ella. Haar advocaten probeerde haar te kalmeren, maar ik kende Ella. Het kon haar geen bal schelen. "Mevrouw Hugens, het huis, auto en het buitenverblijf staat op Meneer Williams naam." Ella schudde haar hoofd. "Ik heb meebetaald." Ik stond kwaad recht. "Protest!", riep mijn advocaat. "Ik luister Williams?" Ik stond op. "Ik heb alles betaald door hard te werken. Mevrouw Hugens heeft geen rotte bal meebetaald." De rechter knikte en keek toen naar Ella. "Mevrouw, u weet toch dat u hier staat te liegen voor de zaal? En u verwacht van mij dat ik u die dingen zal geven?" 

Dat was het. De rechter had Ella stil kunnen maken. "Dat dacht ik al." Hij nam zijn hamer al in zijn hand. "Ik verklaar dat het huis, auto en buitenverblijf aan Steve Williams toe behoort en alle mogelijke rekeningen op zijn naam komen te staan." , hij kuchte, "Mevrouw Ella Hugens, u krijgt het resterende geld dat op u naam staat." De slag van zijn hamer maakte alles definitief. Ik schudde de rechter zijn hand en vervolgens mijn en Ella's advocaten. Buiten de rechtbank stormde ze meteen op mij af. "Wacht maar, ik zal het huis wel terug krijgen." Ik lachte. "Wat is er grappig?" Ik grijnsde en zette mijn das rechter. "Ik heb het huis verkocht. Ik vertrek!" Haar mond viel open. "Naar waar dan? Ik zit anders op straat!" Ze wilde huilen. "Ella, dat is mijn probleem niet meer." Ze staarde me na. "Ik vertrek uit Amerika... Ik heb trouwens nog iets goed te maken met iemand." Ze keek mij vreemd aan. "Jij gaat toch naar Noorwegen?" Ik had die reis al lang opgezegd. Het was het niet waard. "Ik vertrek!"

Met die allerlaatste woorden wandelde ik naar de auto waar twee koffers in stonden. Met een goedgevulde auto reed ik naar de luchthaven. Mijn plan was om terug te keren naar mijn oorspronkelijke geboorteplaats, Italië. Van July had ik niets meer gehoord. Ergens vond ik het niet erg. Het was mijn fout en ik moest de gevolgen er van dragen. Ik dacht dat ze haar eigen leven nu leidde. Maar moest ik haar terug zien, dan ging ik zeker niet twijfelen...