De Escorte {COMPLETED}

35

"Oké, laten we ons klaarmaken." Matt en ik deden warme kleren aan en namen 3 dekens mee. "Heb je het licht ooit al eens gezien?" Ik schudde mijn hoofd. "Nee, maar het is wel één van mijn dromen." Matt staarde mij aan. "Wat zijn je andere dromen dan?" De vraag kwam redelijk snel binnen. "Wel, ik zou heel graag willen trouwen en een gezin hebben in een warm tropisch land." Ik legde de nadruk op warm en tropisch. Matt leek het niet erg te vinden, maar iets in zijn gezicht wilde niet mee. "Jij?"

"Ik? Gewoon, een rustig leven, maakt niet uit waar. Zolang ik maar met de juiste vrouw aan mijn zijde ben." Ik gaf hem een schouderklopje en hij knipoogde. "Mag ik je iets persoonlijk vragen?", vroeg ik. Hij knikte. "Ik sta open voor alles. Bijna alles." Ik ademde in. "Heb je ooit al eens een langdurige relatie gehad?" Hij kuchte. "Hoe kom je daarbij?"

Ik hief mijn schouders op. "Je draagt soms je ring, in je logeerkamer hangen er foto's op en aan de frigo hangt er een nummer duidelijk door een vrouw geschreven." Hij lachte. "Jij zou detective moeten werden." , "maar je hebt wel gelijk. Ik ben niet getrouwd geweest, maar ik en mijn vriendin hielden zoveel van elkaar dat we elkaar gewoon een ring hebben geschonken." Ik wilde het eerst niet vragen, maar deed het toch uit pure nieuwsgierigheid. "En waar is je vriendin nu?" Hij grijnsde en keek naar omhoog. "Ze is een paar jaar geleden gestorven aan borstkanker." Ik was stil en omarmde hem. "Het is oké, iedereen verliest mensen." Ik voelde hem lachen. We stapten naar buiten en maakten het gezellig op het buitenterras.

"Normaal zou het licht binnen een paar minuten moeten verschijnen." Het was zo 1 uur gepasseerd en we zagen nog altijd niets. Hij keek naar zijn horloge en maakte zijn lippen wat nat door er met zijn tong over te glijden. "Bijna..." Ik lachte en keek naar omhoog. Mijn ogen vielen langzaam dicht, maar ik moest wakker blijven. "Matt! Daar!" Ik wees naar de lucht toen de eerste stralen tevoorschijn kwamen. Het felle groene licht verscheen uiteindelijk en alles werd even zwart om mij heen. Alle gedachten leken te worden opgezogen in het licht. Matt schoof dichter tegen mij aan. Ik voelde het niet omdat ik gefocust was op het licht. Toen ik de stralen zag, besefte ik... ik hoor hier niet.

Al de gedachten kwamen terug en ik voelde het gewoon. Ik hoorde niet in Noorwegen thuis. De momenten van het strand in Italië en Spanje, het moment met Steve op het galabal in Spanje, het moment dat hij in London alles voor mij had klaargemaakt was plots terug in mijn geheugen gegrift. Ik had er zo lang over gedaan om ze weg te krijgen, maar ze waren te sterk. En wanneer het mij eindelijk was gelukt, dan bracht het licht ze terug. Ik wilde niet met Matt samen blijven, want ik wilde mezelf geen pijn doen door niet gelukkig te leven. Ik realiseerde dat ik ergens anders hoorde. Ik moest ergens zijn waar ik met Steve was. Zelf al had hij mij zeer veel pijn gedaan, ik moest die magische momenten koesteren. Ik moest een aandenken houden want ik wilde hem niet voor altijd kwijt geraken.

"Wat vind je ervan?" Ik schoot wakker. Ik zat terug op de terras naast Matt. "Pr...prachtig!" Ik glimlachte naar hem en hij wilde mij kussen. Ik moest er iets van zeggen. Ik moest zo snel mogelijk beslissen wat ik ging doen. Ik was te laat want onze lippen raakten elkaar al aan. Ik sloot mijn ogen en voelde de aantrekkingskracht van het licht. Het hield mij precies tegen, maar ik was te sterk en ging er niet op in. Opeens stonden we recht en een paar seconden later lagen we in bed. Hij kleedde mij uit en had al lang op dat moment gewacht. Hij liet het ook merken. "Je weet niet hoelang ik hier op heb gewacht." Ik antwoordde niet en liet hem zijn gang gaan. Het leek wel alsof mijn lichaam helemaal van hem was. Het leek dat ik er zelf geen controle meer over had. "Je bent zo prachtig, July!" Ik glimlachte en plaatste mijn handen op zijn rug terwijl hij bezig was met in mij te gaan. Het licht dwaalde nog rond en stilletjes aan verdween het in de verte, steeds verder weg...