De Escorte {COMPLETED}

34

"Gaat alles nog?" Matt kwam even aan de rand staan bij de pinguïns. "Tuurlijk, hier heb ik alles onder controle." Matt knikte en liep verder. Even was ik in gedachten verzonken en dacht na. Waarom in godsnaam ben ik naar Noorwegen gekomen? Was het voor Stiev? Of was het misschien voor Matt gezelschap te houden? Ik wist het niet. Op het moment leek het gepast om even van alle miserie te ontsnappen. Dankzij Matt had ik rust en even een beetje vrede met mezelf. Misschien is het wel vreemd gezegd, maar volgens mij leer ik mezelf beter kennen. 

De pinguïns bekeken me met hun kleine oogjes wachtend op voedsel. De kleine wezentjes kwetterden in het rond en ik deelden de laatste visjes uit. "Oké, zo is het genoeg, ik kom vanavond terug!" De wezentjes kwetterden verder en sprongen het koude water in. Met de stinkende emmer liep ik naar het kleine zaaltje waar we even konden uitrusten. "Amai, ik voel mijn benen bijna niet meer." Ik ging zuchtend naast Matt zitten. Ik raakte per ongeluk zijn hand. "Ik heb nog geen seconde stil gezeten." Hij lachte. "Wees blij, vandaag hebben we een halve dag en dan kan ik je straks meenemen naar de stad." De plaatselijke stad had ik nog niet gezien. "Maak je klaar. We vertrekken binnen een halfuur."

                                                                                                       *

"Hierlangs!" Matt en ik kwamen aan in het gezellige stadje en gingen meteen op stap. Hij toonde mij alle kleine zijstraatjes waar de was nog aan een draad was gehangen. Het leek net de middeleeuwen. Het gaf een speciale sfeer. "Ik heb honger." Hij verwachtte het al en stapte het eerste beste restaurant binnen. We zochten een tafeltje tegen het raam. "Het is echt prachtig hier." Matt knikte. "Niet te geloven, volgens mij gaan we vanavond het noorderlicht zien. Enkel als er weinig wolken zijn." Yes! Daar zat ik dus op te wachten. Dat wondermooie Noorderlicht. In Spanje was Stiev er constant over bezig omdat het één van de mooiste dingen ter wereld was. Je moest het ooit een keer gezien hebben. Stiev zei ook dat we het samen gingen zien voor de eerste keer. Jammer kwam niet alles op zijn plaats terecht en ben ik hier nu met Matt. De gedachte was wel nog altijd vreemd dat Stiev hier ergens in hetzelfde stadje rondliep. Maar waar? Het interesseerde mij niet echt. Hij heeft zijn leven, ik het mijne.

"Wat zou ik nemen?" Matt bestudeerde de kaart. "Die Kjottbollers zijn best lekker... Het zijn eigenlijk kleine vleesballetjes met een speciale smaak." Ik knikte. "Fijn, dan neem ik ze." Ik glimlachte naar hem en de ober nam de bestelling op.

"Ik zou zo graag het noorderlicht willen zien. Het is een kinderwens gewoon." Matt wilde zijn hand op de mijne leggen, maar ik trok me terug. "Het zal prachtig worden." Matt probeerde de hele tijd dingen, maar ik kon hem niet uitleggen dat ik het niet wilde. Eigenlijk, niet willen is een groot woord, maar ik kon het nog niet. Ik was te bang om mijn hart terug te openen omdat ik niet lang geleden gekwetst ben geweest. "Eindelijk, ons eten!" Het ongemakkelijke gesprekje begon op gang te komen door het heerlijke eten. Matt kende veel van de Noorweegse keuken en dat legde hij ook graag uit. De manier waarop hij het voedsel echt smaakte was super professioneel. "Lekker?" Ik antwoordde met mijn duim omdat mijn mond nog vol stak met het heerlijke eten. Na het middagmaal verlieten we met een volle maag het restaurant en wandelden nog even langs de kaai die het water afscheidde van de stad. Muziek werd bespeeld, er hing een goede sfeer en iedereen zag er gelukkig uit. Matt vertelde wat over de geschiedenis van Noorwegen en het was echt boeiend. Hij vertelde vele dingen die niemand wist en liet me de speciale plekjes zien die hij had uitgekozen om met mij te doen. Noorwegen was gewoon top maar stilletjes aan begon ik het warme Italië te missen. Toen ik aan Italië dacht, dacht ik meteen aan de reis na Noorwegen. Moest ik terug Amerika keren om terug dat kut leven te leiden? Ik wist het niet. Matt ontwaakte mij terug uit mijn gedachten en voor dat we het wisten werd het al donker. "Kom, we keren terug naar het huisje." Het werd ook kouder en de lichtlantaarns werden al aangestoken. Ik zat al te springen om het noorderlicht te zien verschijnen...