De Escorte {COMPLETED}

Steve

"Welkom in Italië!" Ik stapte van het vliegtuig en wilde zo snel mogelijk uit de luchthaven zijn. Tijdens de vlucht sprak ik af met Emilio. Ik mocht bij hen gaan om even dag te zeggen. "Emilio, waar sta je?" Hij lachte. "Sorry amigo, maar de auto is stuk. Je zult te voet moeten komen." Ik bedankte hem en nam mijn koffer van de band. Ik had het huis verkocht en dat geld op een aparte en nieuwe rekening gezet. Ik had alles terug, behalve de liefde van mijn leven. Ik moest en zal July vinden. Ik had een sterk gevoel dat ze hier ergens zat, maar ik weet niet precies waarom. 

Ik wandelde de luchthaven uit en keek naar de zon. Die ging onder. Het was bijna avond en het was niet zo ver tot Emilio's huis. Ik wandelde en wandelde. Ik ging nog nooit zo snel. "Amigo! Lang geleden!" Ik stond voor zijn deur en gaf hem een stevige knuffel. "Waar is July?" Ik hief mijn schouders op, hij wist nog niets. "Kom binnen!" Emilio's vrouw was even weg met de kinderen. "Ga zitten. Vertel eens..." Ik zette mij meteen neer en gooide mijn handen in mijn haren. "July en ik... Ik heb het opgefokt!" Hij grijnsde en nam twee glazen met ijs. "Whiskey?" Ik knikte, ik had het echt nodig. "Wat is er met July?"

"Ze is erachter gekomen dat ik terug bezig was met mijn vrouw." Emilio keek mij verbaasd aan. "Je had een vrouw? Dat wist ik zelf niet!" Hij lachte en dronk. "Ik wilde scheiden, maar toen ik haar zag, voelde ik terug iets. Ik heb er July nooit iets over verteld." Hij gniffelde. "Steve Williams, je kan soms zo stom zijn." Ik moest hem geen ongelijk geven. "Ik weet het. En nu weet ik niet waar ze is." Emilio knikte en zei: "Waar denk je dat ze is?" Ik wist niets. "Ik ben haar kwijt Emilio, voor altijd!" Ik wilde wenen, maar als man toonde ik mijn gevoelens niet. "Dat is heel erg voor je." Plots stond hij op en nam een foto. "Deze heb ik zelf genomen deze ochtend." Ik bekeek de foto en zag een bekende staan. "Del Castro is terug in Bari!" 

Mijn ogen sperden zich wijd open. "Giovanni is terug?!" Mijn wangen werden rood en ik werd kwaad. "Die onderkruiper!" Del Castro hadden niet zo'n goede tijd vroeger. We waren eerst beste vrienden, maar hoe ouder we werden, hoe gekker hij werd. Hij experimenteerde met drugs, alcohol en sloot zich aan bij verschillende bendes. Ik heb hem gewaarschuwd, maar hij heeft nooit willen luisteren naar zijn beste vriend. Ik was het beu en ben daarom naar Amerika verhuisd om daar een nieuw leven te beginnen. Toen vernam ik dat Giovanni al mijn ideeën had gestolen om zelf een eigen bedrijf op te richten. Nu is hij de rijkste vent van heel zuid Italië! Dankzij mij natuurlijk! Ik kon er niet tegen, ik was jaloers op zijn succes omdat hij eerste jaloers was op mij. Een paar jaar later werd ik rijker en trok ik mij er niets van aan. We hebben sinds dan nooit meer contact gehad.

"Waarom heb je die foto genomen!" Emilio lachte en vulde beiden glazen vol. "Ik wist het je ging interesseren." Ik pufte en toen gaf Emilio een klein stuk papiertje. "Wat is dit?", zei ik terwijl ik het las. "Ik ben hem tegengekomen en vroeg hoe het met jou was. Dan verklapte ik per ongeluk dat jij terug kwam naar hier." Ik rolde met mijn ogen. "Emilio!" , zei ik boos. "Ja sorry! Maar hij gaf zijn nummer. Hij wilt morgen afspreken op het plein." Ik dronk mijn glas leeg en vulde het bij. "Steve, je hebt genoeg!" Ik weigerde en vulde het nog eens, en nog eens. Voordat ik het wist lag ik in de zetel en vielen mijn ogen toe. Volgende ochtend stond ik op met een enorme kater. "Eindelijk wakker zie ik!" Emilio stond fris en fruitig voor mij. "Het is 15u, binnen een kwartier is Del Castro er." Ik verschoot van het uur. "Heb ik zo lang geslapen?" Emilio lachte en ik opende mijn koffer. "Je kan je in de badkamer omkleden." 

Ik verliet Emilio's huis en wandelde naar het plein. Ik had een broek en hemd aan. Aan warme kleding had ik niet gedacht. Alleen July zou weten wat het beste bij mij past. Ik stond op het plein. Ik was zenuwachtig. Ik had Giovanni al 10 jaar niet meer gezien. "Williams?!" Ik keek achter mij en daar stond hij dan. Del Castro droeg een wit pak en nieuwe schoenen. Hij had het geld er natuurlijk voor. Hij had langer haar gekregen dat hij nu in een klein dotje had gedaan. "Hoe gaat het ermee?" In plaats van een hand te geven, nam hij me stevig vast. "Ik heb je gemist.", fluisterde hij in mijn oor. Ik volgde hem naar een bankje in de schaduw. Toen we gingen zitten kregen we meteen veel aandacht van de vrouwen rondom ons. "Doet het geen deugd, al die aandacht van dat vrouwelijk volk?" Ik lachte als een boer met kiespijn. "Hé man, jij en ik waren echte rokkenjagers." Ik knikte en keek rond. Niemand leek op July dus ik vond het maar niets. "Hoe is het met jou?" Giovanni knikte blij. "Alles goed, de zaak gaat goed en single leven zal niet meer zo lang duren." Hij knipoogde. "Hoe bedoel je?", vroeg ik nieuwsgierig. "Wel, ik heb zo mijn plaatselijke bar en ik ga er elke dag eten. Ze hebben een nieuwe serveerster." Ik wist al waar hij naartoe ging. "En?" Een vuile grijns verschijn op zijn gezicht. "Ze is geweldig. Ze heeft pit, is bloedmooi en houd van deze stad, net zoals ik!" Ik wilde hem feliciteren, maar dat was sarcasme. "Ik ga haar vanavond uiteten nemen." Toen dacht ik het al. Hij keek mij aan.

"En jij?" Ik slikte bij de gedachte aan July. "Ik euhm... had een vriendin." Hij keek naar de grond. "Maar dat duurde niet lang." Hij gaf mij een schouderklop. Giovanni was verandert. Hij was geen vrouwen af pakker meer, geen verslaafde of gekke bendeleider. Hij was eindelijk eens volwassenen geworden. Ik was al iets meer goed gezind. "Hoe heet ze?", vroeg ik. "Elena, maar haar achternaam weet ik niet. Ze is nogal mysterieus." Ik was jaloers. Niet op zijn vrouwen succes, maar op de looks die hij had. Hij straalde zoveel zelfvertrouwen uit. Elke vrouw zou op hem kunnen vallen. "Ik moet maar eens gaan." Ik knikte en hij gaf mij een hand. "Blij dat je terug bent Steve." Hij wandelde weg en riep: "We spreken nog wel eens af. Je hebt mijn nummer!" Ik zwaaide en stak mijn duim op. 

Daar zat ik dan alleen op de bank. Ik stond recht en begon wat rond te lopen. Ik nam mijn gsm en reserveerde in een restaurant. Ik wilde het Emilio niet lastig maken. Ik was ook van plan om al naar iets te zoeken. Een klein huisje of loft. Ik was klaar voor mijn leven in Bari. Hopelijk kwam July ook terug...