De Escorte {COMPLETED}

38

Ik kwam terug in Bari aan. Niets was verandert in die ene maand. Ik herkende sommige mensen die aan de bar zaten en die genoten van het zonnetje. Ik keek naar mijn valies en begon te wandelen in het dorp. Met Steve was ik niet echt het dorp ingetrokken. Het was nooit gerenoveerd waardoor je een oud sfeertje kreeg. Na een paar minuten stond in voor het huis. Eigenlijk was het geen huis. Het restaurant verhuurde een loft boven hun zaak. "Buongiorno!"  Een oude dame met pikzwart haar kwam voor mij staan. "Ik ben July Hays, ik had gebeld voor naar de loft te kijken." Ze knikte. Boven aangekomen zag het er helemaal anders. Het had een authentieke stijl. "Het is niet duur." De dame zei de prijs. Plotseling werd ik helemaal rood. Het geld dat ze vroeg had ik niet. Als ik het toch deed had ik geen geld voor eten en andere dingen. "Shit!", zei ik stil. "Geeft niet, jongedame. Ik heb een voorstel." Ze lachte en ik liep terug met haar naar beneden. "Als jij hier komt werken, dan betaal je met je werkuren je loft." Ik kon niets anders dan 'ja' te zeggen, dus deed ik dat maar. "Perfect, zet je valies maar boven en kom binnen uurtje terug naar beneden." 

Het was middag en het restaurant zou pas binnen twee uur openen. Ik profiteerde ervan en ging nog eens een kijkje nemen in de loft. Als je de deur opende had je recht voor je de living met tv. Rechts had je een deur die leidde naar de keuken en een ander berging waar een wasmachine stond. Links had je twee deuren, een badkamer en een slaapkamer. Ik had geluk dat de loft bemeubeld was. Het waren geen nieuwe meubelen, maar oude meubelen. Daarom vond ik ze zo mooi. "Mevrouw Hays?" De vrouw riep mij naar beneden. In haar rechterhand hield ze een uniform. Het was een strakke zwarte rok en een wit hemd. "Je werkt van 12u tot 22u in de avond. In de voormiddag en na 22u ben je vrij." Ik knikte en bedankte haar. "Oh ja, nog een tip. Verander je naam tijdens de werkuren. Meestal komen hier mannen om de serveerster over te kopen voor hun villa. Dus als iemand naar je naam vraagt zeg hun een valse naam." Ik knikte. WOW! Je kon gewoon overgekocht worden. Mocht dat wel? Ik hief mijn schouders op en opende de deur. Ik was het gewoon om in een bar te werken. Voor dat ik escorte was, deed ik vaak werk in de bars om aan wat geld te komen. 

De eerste koppels en gasten kwamen binnen. Ik was niet alleen. De andere serveerster was niet van hier en kon enkel Italiaans praten. Plots knipte een man met zijn vingers. Daar kon ik niet tegen. "Ja?" Hij nam de kaart en gaf zijn bestelling. Hij was gehaast en wilde graag zijn eten meteen hebben. Ik rende naar de keuken en gaf de bestelling door aan de kok. De kok glimlachte en begon er meteen aan. Ik begon het hier leuk te vinden. 

De man at vlug en rekende meteen af. "Man die was vermoeiend." Ik zuchtte en wilde even tegen de bar leunen. Niet veel later kwam er een man binnen die iets ouder was dan mij. Hij had een nieuw pak aan en zijn schoenen blonken van ver. Zijn zwarte haren waren in een knotje gebonden achteraan op zijn hoofd. Hij had een echte Italiaanse look. De vrouw, genaamd Leona, fluisterde in mijn oor: "Dat is Giovanni Del Castro, de rijkste man van de buurt. Wees lief tegen hem." Hij ging bij het raam zitten en stroopte zijn mouwen op. Na vijf minuten stak hij zijn hand in de lucht. "Meneer? Ik luister." Voor dat hij zijn bestelling vroeg, bekeek hij me van kop tot teen. "Wat is jouw naam?" Ik slikte end acht aan Leona's woorden. "Elena." Hij glimlachte. "Elena en hoe nog?" Ik was niet gezet met de toon waarmee hij sprak tegen mij. "Dat gaat u niets aan. Met een voornaam heeft u al genoeg. Is het niet, Giovanni?" Hij keek naar buiten en zei: "Ik wil een andere serveerster!" Iedereen had het gehoord. Leona kwam erbij staan. "Natuurlijk, meekomen jij." Ze nam mij mee naar de berging. "Wat bezielt jou om zo tegen Giovanni Del Castro te praten?" Ik hief terug mijn schouders op. "Hij was bot en zijn hoofd stond mij niet aan." 

"Luister July, Del Castro heeft geld, veel geld en komt hier dagelijks eten. Je gaat nu je excuses aanbieden." Ik knikte want er zat niets anders op. Ik moest het wel doen, of anders was ik mijn huidige woonplaats kwijt. Ik stond terug op de vloer van de gezellige bar. De andere serveerster lachte naar Giovanni en ik zag zijn hand naar haar rug gaan. Ze lachte en stapte met zijn bestelling weg. "Meneer?" Hij draaide zijn gezicht niet om. "U bent volwassen, hang het klein kind niet uit en kijk mij aan." Hij draaide zich toch om en lachte. "Fijn, u hebt gelijk." Ik wilde glimlachen, maar hij genoot ervan dus gunde ik hem die lach niet. "Ik heb mijn bestelling al doorgegeven." Ik knikte. "Daarvoor ben ik hier niet... Ik kom voor mijn excuses aan te bieden." Hij kruiste zijn armen en keek me recht aan. Zijn ogen deden mij denken aan Steve's ogen. "Excuses aanvaard." Ik knikte en reikte mijn hand uit. Hij schudde mijn hand en liet los. Ik wandelde weg en Leona gaf mij een knipoog...