De Escorte {COMPLETED}

Steve

Na July haar zat gesprek heb ik kwaad de telefoon neergelegd. Ik was doodongerust en ik wilde July nog niet loslaten. Ik was gewoon te bang. Misschien kreeg ze een accident? Zuchtend plofte ik in de zetel. "Dit heeft geen zin." July moest elk moment thuis zijn en ik stapte naar de slaapkamer. Ik kleedde me helemaal uit en ging in onderbroek slapen. "Slaapwel July." , zei ik tegen haar hoofdkussen. Ik rook eraan. Het was haar typische geur. Ik was zo doodongerust dat ik het eerste halfuur niet in slaap viel. Het was al voorbij middernacht en ze waren nog altijd niet thuis. Cara was soms zo stom met momenten. Niet veel later hoorde ik het slot. Stil waren ze niet en ik hoorde ze tot boven strompelen naar de living. 

SNIK SNIK! Ik hoorde zacht gehuil. Meteen wist ik dat het van July kwam. "Ik...wil trouwen...maar Steve n...niet." Die zin brak even mijn hart. Daarom was July de laatste tijd zo afwezig. Telkens als de vraag viel negeerde ik het bot terwijl ze niets anders wou. "Geef hem wat tijd.", zei Cara. Al snel viel ik in slaap, maar die gedachte hield me steeds wakker.

                                                                                                   *

Het was al ochtend. Ik besloot July te laten liggen, want veel zin om haar wakker te maken had ik niet. Ze was gisteren eigenwijs en arrogant tegen mij. Emilio en ik gingen wel alleen de rest van de spullen verhuizen. Op mijn aller stilste sloop ik naar beneden, voorbij Cara. "Wat ga jij in hemelsnaam doen?" Ik schrok mij te pletter. "Emilio en ik gaan de rest van de spullen verhuizen."

"En July?"

"Laat haar maar liggen, eerst wat bekomen van gisteren." , zei ik boos en verliet het huis. Emilio stond te wachten en ik had hem veel te vertellen. "Ze wil trouwen." Hij startte de auto. "En jij?" De vraag kwam redelijk vlot binnen. "Kijk, July is het beste wat me ooit is overkomen, maar ik zit nog met Ella. Wat als July mij ook zo verlaat?" Emilio reed verder. "Maat, July is het liefste meisje dat ik ooit al heb gezien. Als je haar echt graag ziet en graag met haar verder wilt door te trouwen,... dan zou ik er voor gaan." Zonder te kijken sloeg hij af. "Oké, maar je weet dat ik niet de meest romantische persoon op aarde ben." Emilio lachte luidkeels. "Hahahaha, nee dat weet ik." Hij parkeerde vlak voor de bar en we gingen naar binnen. "Buongiorno Leona, we komen de rest van de spullen halen." De trap kraakte nog steeds en we stonden boven. "Ik zie haar dood graag, maar hoe begin ik aan zoiets." Emilio wreef over zijn ruwe, maar net geschoren kin. "Ik weet iets."

"Wat dan?!"

"Doe het bij jullie thuis. Jullie eten samen en op het moment dat jullie naar boven willen gaan, vraag je haar om te wachten. Dan bereid je iets voor in de kamer en BOEM! Klaar!" We namen een paar dozen en liepen naar de auto. Verwonderd keek ik hem aan. "Wat moet ik doen in de kamer?" Hij draaide met zijn ogen alsof het de stomste vraag ooit was die werd gesteld. "Doe iets dat herinneringen naar boven haalt." Plots schoot me iets te binnen. "Ik weet iets." Net op dat moment kwam July binnen. Ik was nog steeds kwaad op haar en dat liet ik merken. Ze kwam met de laatste doos af en voor dat ik vertrok, zei ik iets doms: "Bedankt om te helpen." Dat was zo stom, met als gevolg, een kwade July die niet meer naar huis kwam. Cara stuurde ik naar huis en bedankte haar voor het letten op July. "July, het spijt me." De verzoening was redelijk snel gebeurd. July was weer zo perfect. Haar ogen straalde door de kleine traantjes die in haar ogen verschenen. Nu wist ik. Ik ging haar ten huwelijk vragen. Alles in mijn hoofd begon te ontwikkelen.

Tijdens het gerecht verzon ik een smoes zodat ik won. Het vergde zoveel inspanning om haar naakte lichaampje niet aan te raken, maar het lukte. Haar slipje zat strak rond haar heupen en haar mooie borsten staken mooi naar voor uit. Man, wat was ze bloedmooi. Ik kreeg wat ik wou. Haar overname, haar lichaam, haar zege om mijn vrouw te worden. "Kom pas naar boven als ik het zeg." Vlug liep ik naar boven. Alle foto's met de beste herinneringen hingen op. In Italië, Spanje. De brief had ik voor het eten geschreven en kwam rechtstreeks uit het hart. Ik wilde haar en zij wilde mij. Zoals Emilio het voorspelde. Ik moest het verleden achterwege laten en naar de toekomst kijken. July was de liefste meid ooit. We houden van elkaar, nooit zouden we elkaar verlaten. Nooit. Ik hoorde haar lachen bij de foto's en opeens hoorde ik hoe ze de brief van de deur scheurde. Mijn hart bonsde in mijn keel. Op was ik van de zenuwen. Binnen een paar seconden zou ze mij zien. Ik haalde het doosje uit mijn zak en ging op mijn knie zitten. De deur ging langzaam open...